Najpierw głowa, później dom

Zacznij od siebie

Nie zdajemy sobie nawet sprawy jak wielki wpływ na nasze dorosłe życie ma nasze dzieciństwo. Rodzina to miejsce, gdzie powinniśmy czuć się bezpieczni, kochani, ważni, gdzie nasze emocje i uczucia powinny być dostrzegane, zadbane i akceptowane. Ale co w przypadku gdy rodzina jest w jakiś sposób dysfunkcyjna, i nie spełnia wobec dzieci swoich podstawowych funkcji bądź są one zaburzone.

Z odpowiedzią przychodzi Klaudia Tokarz -Laska, która aspiruje do bycia psychoterapeutką i ciągle się w tym kierunku kształci i rozwija, jest autorką wielu artykułów i kilku książek, które otwierają wielu ludziom oczy na ważne sprawy.

Tak jest w przypadku książki "Najpierw głowa, później dom" w której autorka zwraca uwagę czytelników na to, że czasem utrzymywany ład i porządek dookoła siebie jest tylko pozorny, bo możemy mieć poukładane w domu, a mieć chaos wewnątrz siebie, w głowie, w emocjach, myślach, a przymus nadmiernej kontroli wszystkiego i wszystkich, przesadne dbanie o dom, o wygląd zewnętrzny, natręctwa są skutkiem życia w dysfunkcyjnej rodzinie, rodzinie, w której czegoś brakowało by uczynić dzieciństwo pełnym i szczęśliwym. Takie traumy bardzo silnie oddziałują na nas, jako już dorosłe osoby, które starają się tak czy inaczej wyrwać się z chaosu przeszłości, szukają sposobu na poradzenie ze swoimi demonami, lękami.

Autorka w swojej publikacji wyciąga pomocną dłoń i przedstawia listę pytań, które mogą pomóc w zrobieniu porządku w swojej głowie. Podkreśla także fakt, że to na tym porządku powinniśmy skupić się najbardziej, bo dzięki temu będziemy prawdziwie szczęśliwi. Przywołuje też swoją trudną historię dzieciństwa i jej własne zmagania z dojściem ze sobą, ze swoimi myślami, emocjami do ładu, porządku. Nie ukrywam, że opowieść autorki wzrusza.

"Najpierw głowa, później dom" to publikacja, na którą warto zwrócić uwagę i chociaż ja osobiście nic nowego z niej nie wyniosłam, bo na studiach miałam psychologię i poruszaliśmy na niej omawiane przez autorkę zagadnienia, to fajnie było sobie tę wiedzę odświeżyć. Osobiste zwierzenia autorki wywołują silne emocje u czytelnika, ale jej historia jest dowodem na to, że mimo braków w dzieciństwie, można przepracować traumy i być szczęśliwym i uporządkowanym prawdziwie, a nie pozornie, człowiekiem. Człowiekiem, który będzie potrafił zapewnić bezpieczny dom i dobre dzieciństwo swoim dzieciom, i nie będzie obarczał ich brakami ze swojego dzieciństwa. Bardzo ważna i sprawnie napisana książka. Polecam tym, którzy interesują się psychologią, psychoterapią czy może sami w sobie dostrzegają poruszane przez panią Klaudię problemy i poszukują wskazówek, rady czy dobrego słowa, lektura ta będzie dla was jak znalazł, śmiało sięgajcie i czytajcie.

...

Zapewne wiele osób przesadnie dba o swój wygląd i ubiór. Dobry wizerunek jest najważniejszy i stawiamy go ponad wszystko. Nie ma szans, by pokazać się ludziom bez makijażu, perfekcyjnej fryzury czy modnych ciuchów. Tak samo bywa z utrzymywaniem porządku w domu. Zaharowywujemy się i latamy ze ścierką po domostwie, bo wydaje nam się, że gdy tylko przestaniemy sprzątać to zarośniemy brudem.

Niestety po przeczytaniu poradnika doszukałam się wielu wad u siebie i muszę się przyznać, że mam problem.
Ja sama należę do grupy, która czystość otoczenia przekłada ponad wszystko. Codziennie latam ze ścierką, zamiatam, myję, poleruję blaty na połysk i aż mnie krew zalewa, gdy rodzinka nie odkłada rzeczy na swoje miejsce czy rzucą swoje ciuchy na krzesła. To jest silniejsze ode mnie, głęboko zakorzenione i nie potrafię tego przezwyciężyć.

Autorka w swojej książce opisuje takie przypadki i podaje powody takiego a nie innego zachowania. Traumatyczne przeżycia, których doświadczamy w dzieciństwie, mają ogromny wpływ na naszą podświadomość i zmuszają nas do takich przesadnych zachowań.

Złe, prześmiewcze słowa, zaniżanie komuś samooceny, wmawianie, że do niczego się nie nadajemy potem owocują, powodując w nas odruchy obronne w postaci odwrotnej do zasłyszanych w młodzieńczych latach drwin.

W tym poradniku znajdziemy wiele cennych wskazówek, porad, nawet i metod, jak spróbować to w sobie zmienić. Trzeba zacząć pracować nad sobą, dać sobie szansę aby z życia czerpać radość, oraz włączyć hamulec i więcej czasu spędzać z bliskimi. Przejmowanie się opinią innych nie jest dobre, bo tylko nas stresuje a my wpadamy w błędne koło.

Uważam tę cieniutką lekturę za obowiązkową pozycję, z którą powinien się zapoznać każdy z nas. Naprawdę można dowiedzieć się z niej wielu ważnych informacji i wskazówek, które dobrze byłoby wdrożyć w naszą codzienność. Od nas zależy, czy pozwolimy sobie, by żyć w zniewoleniu naszych lęków i obaw.

Ja postanowiłam wyrwać się z tego błędnego kręgu, uczę się panować nad chęcią chorobliwego sprzątania i zbierania rzeczy za domownikami.
Czyta się bardzo szubko, a poznawana treść jest przystępna i zrozumiała. Polecam!