Najdłuższe czasy

sz poważnie?! - Jak najbardziej! - Korniew skinął głową. - Żelazna zasada. Nieboszczyków, co prawda, nie obejmuje. - A jednak nadal nie rozumiem. - Sokrates pokręcił głową, uśmiechając się niepewnie. - Czy to jest coś w rodzaju odpowiedzialności za interes? Przed ludźmi z mafii i tak dalej? - Wiesz co, Sokratesie Iwanowiczu - powiedział Korniew, któremu wyczerpały się właśnie zapasy szczerości w organizmie - a może bym tak zadzwonił po taksówkę? Chwila i jesteś w domu! O pieniądze się nie martw, stawiam! - Nie kłopocz się! Gredis odwzajemnił się uczniowi klepnięciem po ramieniu. W tym momencie przyjechał autobus. Uścisnęli się kurczowo. Korniew wepchnął profesora do środka. Odwrócił się i szybko odszedł, nie oglądając za siebie. Sokrates Iwanowicz zastanawiał się nad dziwnymi słowami Ilji przez pierwszą połowę drogi, potem zapadł w drzemkę. Ocknąwszy się przystanek przed domem, wyskoczył w chłodny półmrok, odczuwając ni to radość, ni to pewność, że wszystko się wypełnia właśnie tak, jak powinno się wypełniać. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki ŹRÓDŁA CYTATÓW I PARAFRAZ [1*] Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną... Biblia Tysiąclecia, Księga Psalmów, 23,6. [2*] Zrywa się wiatr!... Spróbujmy żyć: tak trzeba! P. Valéry, Cmentarz morski, przeł. R. Kołoniecki, [w:] P. Valéry, Poezje, Warszawa 1975, s. 129-130. [3*] ...złego nie chce nikt. Platon, Menon, [w]: Platon, Dialogi, przeł. W. Witwicki, Warszawa 2004, s. 134. [4*] Po pierwszym - wzdrygniesz się... Przekład na podstawie: T. Szewczenko, Wypjesz perszu - , [w:] T. Szewczenko, Zibrannja tworiw, t. 1, Kyjiw 2003, s. 408. [5*] (s. 11) ...narodowość jest w coraz mniejszym T. Venclova, Duszę się, przeł. S. Kowalski, ,,Gazeta Wyborcza" 13 listopada 2010, nr 265, s. 27. PRZYPISY [1] Szubin lub Dobry Szubin - postać z górniczego folkloru na Donbasie, górniczy duch, opiekun pracowników kopalni. [2] Cytat ze znanej pieśni Święta wojna (ros. Swiaszczennaja wojna), do której tekst napisał Wsilij Lebiediew-Kumacz w 1941 r. po ataku Niemiec na ZSRR, zaś muzykę skomponował Aleksandr Aleksandrow, autor muzyki do hymnu ZSRR oraz założyciel Chóru Aleksandrowa. Ten utwór stał się swoistym hymnem wielkiej wojny ojczyźnianej. [3] Cytat z popularnej Katiuszy (1938) napisanej przez kompozytora Matwieja Błantera i poetę Michaiła Isakowskiego, która była jedną z ulubionych piosenek Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. [4] Walc Fale Amuru (ros. Amurskije wołny) skomponował Maks Kiuss w 1909 r. we Władywostoku. W 1944 r. Serafim Popow napisał do niego tekst. Piosenka stała się symbolem wschodnich terenów ZSRR. [5] Smuglanka (1940) - piosenka napisana przez poetę Jakowa Szwedowa i kompozytora Anatolija Nowikowa jako część suity poświęconej działaczowi rewolucyjnemu i dowódcy Grigorijowi Kotowskiemu. [6] Ciemna noc (ros. Tiomnaja nocz, 1943) - jedna z najbardziej znanych piosenek powstałych w czasie II wojny światowej, napisana przez kompozytora Nikitę Bogosłowskiego i poetę Władimira Agatowa dla filmu Dwaj żołnierze (ros. Dwa bojca) w reżyserii Leonida Łukowa. [7] Dzień zwycięstwa (ros. Dien pobiedy, 1975) - znana radziecka piosenka napisana przez poetę Władimira Charitonowa i kompozytora Dawida Tuchmanowa z okazji obchodów 30-lecia zwycięstwa ZSRR w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. [8] Stonka (żuk z Kolorado) lub żuk św. Jerzego (ros. kołoradskij żuk, gieorgijewskij żuk) - nawiązanie do pejoratywnego określenia kołorady, które powstało na bazie nazwy ,,kołoradskij żuk" (pol. stonka ziemniaczana). Koloradami nazywa się na Ukrainie osoby, które dla podkreślenia prorosyjskich poglądów noszą wstążkę św. Jerzego symbolizującą zwycięstwo ZSRR nad nazistowskimi Niemcami. Czarno-pomarańczowe paski wstążki przypominają ubarwienie pancerza stonki ziemniaczanej. Od 2005 r. obchodom Dnia Zwycięstwa w Rosji towarzyszyły akcje noszenia i umieszczania w widocznym miejscu replik wstęgi św. Jerzego. Po wydarzeniach 2014 r. wstążka w świadomości wielu Rosjan symbolizuje powrót do mocarstwowych wzorców, a na Ukrainie - podobnie jak w Gruzji - odbierana jest jako symbol rosyjskiej agresji. [9] ,,Ruski mir" (ros. russkij mir) - historyczna koncepcja mówiąca o odrębności i posłannictwie rosyjskiej cywilizacji, jeden z filarów rosyjskiej tożsamości mocarstwowo-imperialnej. Wariant rosyjskiego panslawizmu, w myśl którego Moskwa powinna stanowić centrum integracji świata wschodniosłowiańskiego. W wersji euroazjatyckiej nie ogranicza się jednak do narodów słowiańskich - za decydujący wyznacznik uważa się areał dominacji języka rosyjskiego i kultury rosyjskiej. Idea ,,ruskiego mira" stała się narzędziem propagandy podczas aneksji Krymu i działań wojennych na Donbasie, a także jedną z kluczowych doktryn geopolitycznych w Rosji po 2014 roku.