Naga Wyspa

Gorąco zachęcam do lektury tej książki wszystkich, także tych nie zainteresowanych historią. Książka jest unikatowa, gdyż do tej pory w polskojęzycznej historiografii nie ukazano w tak dosadny sposób reżimu titowskiej Jugosławii. Kiedy mówi się o titowskiej Jugosławii w naszym kraju, nikt nie ma na mysli obozu koncentracyjnego. Po lekturze tej książki jest inaczej.
"Na początku wojny jugosłowiańscy komuniści śpiewali: Oj Stalinie, czołem, cześć, rację masz i wszystko wikesz" W 1948 roku piosenka brzmiała już inaczej: "Oj Stalinie, babo stara, od naszego tity wiara!". I chociaż Tito uniezależnił się od Stalina, jego metody rozprawiania się z wrogami były bardzo podobne do rozwiązań sowieckich - ZSRR miał Wyspy Sołowieckie, a Jugosławia Nagą Wyspę".
Naga Wyspa została pomyślana jako obóz reedukacyjny dla zwolenników "komunizmu stalinowskiego" inaczej kominformowców. Zdaniem tych więźniów, którzy przeżyli także obozy faszystowskie, te jawiły im się w porównaniu z Nagą Wyspą jak raj.
Książka została zbudowana z 19 rozdziałów, a każdy z nich zajmuje się inną rzeczywistością obozową. I tak śledzimy losów skazanych w dzień i w nocy, w pracy, w czasie świąt, w czasie znikomego odpoczynku, w czasie choroby i reedukacji. Praca ta tworzy taki perfekcyjnie odmalowany więzienny mini-wszechświat, gdzie nie ma miejsca na jakieś niejasności. Wszystko zostało odmalowane z iście reporterskim okiem.
Do czasu lektury tej książki Jugosławia Tity jawiła się mi jako taki "socjalistyczny raj", gdzie królował "socjalizm samorządowy", poziom życia był zblizony do zachodniego. Lektura ta całkowicie otwiera nam oczy, i jasno pokazuje, że metody działania komunistycznych władz Jugosławii wcale nie tak bardzo różniły się od metod działania władzy Związku Radzieckiego.
Mamy tu ukazaną zbrodniczą machinę, która upadla ludzi na każdym kroku, bije ich, okalecza fizycznie i psychicznie. Śledztwa na Nagiej Wyspie trwały cały czas, nie tylko przed przybyciem na Wyspę. Presja wywierana każdego dnia, presja fizyczna i psychiczna, jakiej poddawano więźniów i więźniarki przekracza ludzkie pojmowanie. Tym cenniejsza jest ta lektura, przybliżająca nam wyczerpująco metody działania reżimu titowskiego. Lektura niesamowicie szybka, każdą kartkę pochłania się w mgnieniu oka. Zbudowana z reporterską precyzją, otwiera nam oczy na komunistyczne piekło. Można by rzecz nie tylko: "ludzie ludziom zgotowali ten los" ale także: "komuniści komunistom zgotowali ten los". Pozycja ta bowiem pokazuje też jasno, jak człowiek we współczesnym świecie moża zapłacić za własne światopoglądy. Kończąc, polecam tę książkę każdej osobie, która uważa się za humanistę.
Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czarne.

Ludzie! Nie kupujcie tego. To ustaszowska propaganda.