Na dnie duszy

?Na dnie duszy? to najnowsza powieść autorstwa Anny Sakowicz, na którą niecierpliwie czekałam.
Znam twórczość Ani, ale to co otrzymałam wraz z tą książką, przeszło moje najśmielsze oczekiwania.

Rozalia, Donata i Inga.
Trzy pokolenia kobiet żyjących w różnych czasach. Mają swoje rodziny, domy, codzienność. Każda z nich ma też swoje emocje, pragnienia, radości? Kiedy ich marzenia zderzają się z rzeczywistością, myślą, że tak musi być, że takie jest życie, że jest to, co jest.
Jednak z biegiem lat zauważają, że jest o wiele więcej. To, co naprawdę ważne, jest głęboko ukryte na dnie każdej duszy? Często zostaje tam na zawsze. A czasem trzeba je znaleźć i wydobyć za wszelką cenę i ze wszystkich sił. Nieważne bowiem, ile błędów popełniliśmy, ale że wciąż chcemy je naprawiać.
Pozornie zwyczajna historia, jakich wiele, a jednocześnie pełna niespodziewanych zwrotów akcji, dawnych tajemnic i zaskakujących wyborów.
Ta intrygująca opowieść pochłonie cię bez reszty i zadziwi niejeden raz! Bo dla każdego ta sama przeszłość wygląda inaczej?

?Na dnie duszy? to powieść, w której autorka opowiada historię o wielopokoleniowej rodzinie. O rodzinie jakich wiele, gdzie nie zawsze jest idealnie, gdzie pozornie wszystko gra, a od środka coś się psuje, gnije i doskwiera. Momentami odnosiłam wrażenie, że w wielu postaciach odnajduję część własnej rodziny. Zwłaszcza postać Pawła ? wydała mi się lustrzanym odbiciem dobrze znanych mi osób. Nie ma bowiem co ukrywać, każdy z nas ma kogoś takiego wśród swoich najbliższych.
Ania Sakowicz z wielką precyzją wykreowała wszystkie postaci ? poczynając od głównych bohaterek a kończąc na pobocznych postaciach, które mocno uzupełniają całość. Wszystkie są żywe, realne aż do bólu, a dzięki temu podczas czytania odnosi się wrażenie współuczestniczenia w całej tej historii.
Rozalia, Donata i Inga ? babka, córka, wnuczka. Każda z nich jest inna, wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Ich wzajemne relacje nie zawsze były sielanką, w gruncie rzeczy przez większość wspólnego życia krzywdziły się wzajemnie. Liczne nieporozumienia, brak empatii i brak całkowitej akceptacji nie raz i nie dwa doprowadzały do konfliktów między nimi a przez to sprawiały, że każda z nich miała żal do reszty.
Czy jednak nie było między nimi miłości? Czy naprawdę tak trudno o zrozumienie pomiędzy trzema najbliższymi sobie kobietami?
Zdradzać nie będę ? ale wierzę, że po przeczytaniu powieści będziecie znać odpowiedzi na te pytania.


?Na dnie duszy? poruszy Wasze struny wrażliwości, czasami Was przyprawi o łzy, a czasami zaszokuje Was bezwzględnością. W powieści znajdziecie całą gamę ludzkich wad i ułomności ? poprzez nieumiejętność okazywania uczuć, brak akceptacji i porozumienia, aż po czystą złośliwość i wyrachowanie. Z pewnością nie zawiedziecie się też postępującą do przodu akcją, którą autorka podzieliła na dwa etapy: współczesność i przeszłość, doprawiając całość pamiętnikami babki Rozalii. Dzięki tak zróżnicowanym wymiarom rzeczywistości mamy możliwość poznawania codzienności każdej z bohaterek. Pozornie są to odrębne historie, które w pewnym momencie życia zakleszczają się pomiędzy sobą i wówczas mamy prawdziwy obraz całości rodziny i dogłębną charakterystykę poszczególnych postaci.

Ania Sakowicz bardzo subtelnie pokazuje, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu. Jednocześnie w pamiętnikach babki Rozalii zawiera prawdę o tym, co w życiu powinno się liczyć najbardziej.
Mam nadzieję, że odnajdziecie to sedno i zmusi to Was do refleksji nad własnymi relacjami rodzinnymi.

Autorka bez skrępowania obnaża relacje rodzinne, które zaburza chciwość i parcie na pieniądze. Z pewnością, kiedy będziecie to czytać, przypomnicie sobie, że znacie podobne sytuacje z własnego doświadczenia. W swej powieści Ania Sakowicz porusza również temat zaburzeń obsesyjno ? kompulsywnych, w przypadku Donaty jest to nadmierne mycie rąk, które należy zaklasyfikować do nerwicy ruchowej ? mającej charakter symbolicznego ?oczyszczania? z win i brudu. Celem takich czynności jest zmniejszenie napięcia lub zapobieganie wyimaginowanym, przerażającym wydarzeniom ?i sytuacjom. U ich podłoża ? w przypadku bohaterki powieści z pewnością leżą przeżycia z dzieciństwa, obarczanie jej winami przez matkę i brak akceptacji z jakim spotykała się jako dziecko.
Bardzo lubię kiedy autorki w swoich powieściach ?przemycają? takie tematy, które nie wychodzą na pierwszy plan, jednak nie sposób przejść obok nich obojętnie.


?Na dnie duszy? to poruszająca, naszpikowana emocjami powieść, którą przeczytałam na jednym wdechu. Wiedziałam, że to będzie niebanalna historia, ale nie sądziłam, że Ania tak mocno mnie zaskoczy, w sensie pozytywnym. Jak do tej pory jest to jej najlepsza powieść jaką miałam okazję przeczytać (chociaż mam jeszcze kilka zaległych).
Nie mogę również nie wspomnieć o kłobuku, którego autorka umieściła w powieści, odnosząc się do słowiańskich wierzeń. Momentami łapałam się na tym, że czytając o czarnej kurze serce biło mi szybciej, pełne jakichś niewyjaśnionych obaw i lęków.

Serdecznie Was namawiam do sięgnięcia po najnowszą powieść Anny Sakowicz. ?Na dnie duszy? zaintryguje Was bez reszty i nie jeden raz zadziwi. ?Bo dla każdego ta sama przeszłość wygląda inaczej...?

Rodzinne tajemnice
?Są zamki, które można otworzyć na wiele sposobów. Wytrychem czy nawet zwykłą spinką do włosów, ale bywają też takie, do których pasuje wyłącznie jeden klucz. Istnieją też takie serca, do których trafić może tylko jeden człowiek. Jeśli się go straci, pozostaje już tylko samotność." ? ten cytat z jednej z książek polskiej pisarki, Krystyny Mirek przychodzi na myśl, kiedy słyszymy o nieczułych rodzicach, niewdzięcznych dzieciach, walczącym ze sobą rodzeństwie. Zawsze jest bowiem nadzieja, że istnieje przynajmniej jedna osoba, która potrafi zmiękczyć zatwardziałe, pozornie tylko niezdolne do miłości serca. Zawsze też, za zamkniętym na uczucie, mało wrażliwym człowiekiem, stoi rodzinna tajemnica czy traumatyczne przeżycie, zaś oschłość czy nawet bezwzględność są próbą poradzenia sobie ze wspomnieniami, są sposobem na przetrwanie.
Czy tak właśnie było w przypadku Rozalii? Jej obcesowość, bezwzględność, a nawet okrucieństwo skrzywdziły rodzinę, ale taki sposób traktowania otoczenia nie był bezpodstawny. Jego źródeł należało szukać w przeszłości kobiety, może wówczas ? wiedząc o przyczynach ? bliscy zareagowaliby zupełnie inaczej, może jej sposób bycia, wychowania dzieci nie miałby tak daleko idących skutków. Niestety, dopiero po śmierci nestorki rodu, a właściwie po odczytaniu jej testamentu, na jaw zaczynają wychodzić sekrety, skrupulatnie od lat strzeżone. O tym, jakie tajemnice może skrywać zgorzkniała kobieta, co każdego dnia zatruwało jej serce, dowiadujemy się dzięki lekturze książki autorstwa Anny Sakowicz, pt. ?Na dnie duszy?. To kolejna już książka pisarki, która budzi nasze emocje, koło której nie sposób jest przejść obojętnie. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Edipresse pozycja, choć nie jest może najlepszą książką w dorobku pisarki, to z pewnością podbije serca wielu czytelników, szczególnie tych, którzy lubią powroty do przeszłości, którzy podczas lektury zatracą się w bolesnych chwilami wspomnieniach, którzy odnajdą w miejscach i sytuacjach opisywanych w książce te, które zapisały się również na kartach ich życia.
Inga, jedna z trzech bohaterek książki, przedstawicielka najmłodszego pokolenia kobiet, nie darzyła szczególnym uczuciem babki. Miała świadomość, że wiele zachowań matki, jej oschłość, obcesowość, fobie, wzięły się ze specyficznego stosunku do niej Rozalii. W Donacie, będącej dzieckiem z pierwszego małżeństwa, Rozalia poszukiwała wszelkich cech męża-łapserdaka, złodzieja, dzięki któremu rodzina była pośmiewiskiem wszystkich. O dziwo jednak córka Donaty, Inga, jako jedyna zaskarbiła sobie względy babki, a przynajmniej jej zaufanie. Dlatego też to właśnie jej Rozalia powierza pamiętniki, a także pewną misję odnalezienia? wuja i przekazania mu listu i zawartości tajemniczego pudełka.
Co kryją zapiski staruszki i czy to możliwe, żeby był to ? jak twierdzi brat Ingi, Paweł ? skarb? A może to po prostu wstrząsająca prawda na temat minionych czasów, na temat przeszłości Rozalii, losów jej rodziny, w tym jednej z sióstr? Przekonamy się o tym dzięki lekturze powieści ?Na dnie duszy?, która ? zobligowana tytułem ? dusze czytelników porusza. Czytając wraz z Ingą pamiętniki babki, czy też śledząc losy Donaty, gnębionej nie tylko przez matkę, ale i przez otoczenie, mamy możliwość powrotu do przeszłości, odnalezienia w opisywanej przez nią rzeczywistości lat powojennych, czasów PRL-u, również fragmentów własnych wspomnień. Trzy bohaterki powieści: Rozalia, Donata i Inga, nie dają się lubić, są skrajnie różne, a jednak te doskonale wykreowane postacie zostały w taki sposób wkomponowane w splot wydarzeń, że powieść zostaje w pamięci czytelnika, że zostaje w jego sercach. Skończona lektura daje co prawda poczucie niedosytu, ale jednocześnie wiemy, że jest jedną z tych, do których powraca się po latach z równie wielką przyjemnością.