Moja siostra

Oj, trzyma w napięciu i zaskakuje. Wciąga niczym porządne bagno. Już masz odłożyć, ale przekonujesz sam siebie, że jeszcze jedna stronę. I w kilka godzin połykasz całość. Super historia. Taka niby oczywista, a tu nagle się okazuje, że nie do końca. Wątpliwości, rozterki, wzajemne oskarżenia. Majstersztyk. Polecam. Lecz nie jako lekturę do poduszki. Noc będzie z głowy. I nie należy skrobać paznokietkiem, żeby sprawdzić na ile trzyma się farba prawdopodobieństwa, nie należy. Bo zejdzie. Nie wolno dłubać w dziurce, przez którą realizm prześwieca, gdyż urok lektury szlag trafi.

Super thriller psychologiczny z prawdziwego zdarzenia, autorka umiejętnie dawkuje napięcie i do końca nic nie jest przewidywalne. Bardzo ciekawa fabuła powieści. Autorka przedstawia nam życie dwóch sióstr, które zostały rozdzielone w dzieciństwie ze względu na chorobę starszej siostry. Dziewczyny się odnajdują i nawiązują ze sobą kontakt, Elle jako starsza siostra czuje się zobowiązana chronić Irini, pomaga jej gdy dziewczyna jest wyśmiewana, lecz na początku Irini nie zdaje sobie sprawy co jest nie tak z jej siostrą. Prawdziwa natura Elle wyjawia się gdy jej chłopak próbuje zgwałcić Irini a ona odbiera to w inny sposób i wpada w szał, wtedy dziewczyna postanawia uciec od siostry i się przed nią ukrywać ale Elle zawsze udaje się ją znaleźć, a Irini podświadomie chce być znaleziona. Irini zawsze czuła się jako ta gorsza poprzez swoje kalectwo i przez to że rodzice ją oddali. Lecz gdy odkrywa prawdę, że Elle jest chora i nawet była leczona ale została skrzywdzona w ośrodku, w którym przebywała zaczyna rozumieć postępowanie swojej siostry. Elle pragnie być kochana i wielkim ciosem jest dla niej to, że ojciec zapisał cały majątek Irini a nie jej. Po zaginięciu Elle wraca na chwilę do domu żeby wyjawić jeszcze jedna tajemnicę dlaczego blizna po operacji Irini ma dziwny kształt. Autorka przedstawia nam jak trudne jest życie rodziny z osoba chorą psychicznie, kiedy rodzice chcąc pomóc dziecku wysyłają je na leczenie ale okazuje się, że jeszcze bardziej jej zaszkodzili. Jak ciężko jest podjąć straszną dla rodzica decyzję by chronić swoje dziecko muszą je oddać. Każdy może powiedzieć że oddałby chore dziecko ale nie jest to wcale łatwa decyzja. Świetna wstrząsająca ale również wzruszająca powieść z zaskakującym bardzo zakończeniem. Tragiczna historia rodziny, która po odkryciu ma nieodwracalny wpływ na życie obu sióstr.

"Jesteśmy naszymi rodzicami. Jesteśmy tacy, jakimi oni nas stworzyli, poprzez swoją obecność lub jej brak."

Zastanawiam się, jak to możliwe, że ludzie są w stanie dać się tak potężnie podporządkować innym, ubezwłasnowolnić psychicznie, wyprzeć własnych potrzeb i pragnień, aby tylko zadowolić otoczenie. I bynajmniej nie chodzi tu o brak umiejętności asertywnych zachowań, ale o niemal całkowite odrzucenie własnego ja, jakby zaprzeczenie jego istnienia, praw do życia na własnych warunkach. Możemy tłumaczyć to szczególnym wychowaniem, osobliwym doświadczeniem, czy wrodzoną cechą przymusu zadowalania bliskich, a może też wyrzutami sumienia, jednak w końcu trzeba zmierzyć się z lękami, niepokojem i paniką. Autorka podejmuje ciekawe zagadnienia natury człowieka, pozwala rozwinąć się im w intrygującej fabule, nadać znamiona niepokoju, a nawet przerażenia. Frapujący pomysł na scenariusz zdarzeń, zestawienie dwóch skrajnych osobowości, wzajemne przenikanie się, wywieranie odmiennego wpływu na różnych etapach znajomości. Chętnie śledziłam losy sióstr, odkrywałam tajemnice towarzyszące ich przeszłości, obserwowałam konfrontację z najciemniejszymi koszmarami, poznawałam prawdziwą tożsamość. Zgrabnie wpleciono także kryminalny wątek, choć jego finalne rozwiązanie nasuwało się już od wczesnych stron powieści, to jego uwarunkowania i wyjaśnienie miało cechy niepewności i zaskoczenia.

Irini, jedna z sióstr, odrzucona od rodziny jako trzylatka, teraz w dorosłym życiu poszukuje poczucia przynależności, pragnie poznania prawdy skrywającej się za odtrąceniem przez rodziców, chce wiedzieć, co właściwie straciła, dlaczego zmuszona jest do życia z piętnem bycia niechcianą, a to ma pozwolić uporać się z demonami przeszłości, odzyskać część utraconego życia i siebie samej, nauczyć nawiązywać naturalne znajomości i relacje. Dopóki z tym sobie nie poradzi, nie będzie mogła liczyć na udane i szczęśliwe życie, pozbawione zbędnych balastów cierpienia i niezrozumienia. Dlatego na wieść o śmierci matki intuicyjnie decyduje się na powrót w rodzinne strony, gdzie musi zmierzyć się emocjonalnie z ojcem i siostrą. Elle, druga z sióstr, cechuje się skomplikowaną osobowością, trudno z nią nawiązać kontakt, zamiast wzbudzać nić sympatii pozwalającej na pojednanie, wytwarza wokół siebie aurę strachu, dominacji, a może nawet nienawiści. Dynamiczne rytmy akcji pomagają w zaangażowaniu czytelnika, zróżnicowane portrety postaci zapewniają interesującą oprawę psychologiczną, zaś przyjazna narracja daje powieści poczucie lekkości mimo dramatycznych wydarzeń i mrocznych klimatów. Nie wszystko w tej przygodzie do końca mnie przekonało, choćby zbytnia uległość Iriny, czy mała realność zakończenia, ale książkę czytało się przyjemnie i zajmująco, było też wyczekiwane napięcie i ożywienie, jak na debiut całkiem udanie.