Moja kuzynka Rachela (twarda)

Każdy z nas, z całą pewnością zderzył się z pewnymi problemami rodzinnymi. Dzięki nim, na jaw wychodzą pewne dziwne i negatywne zachowania członka bądź członków rodziny. Możemy poznać sposób myślenia i funkcjonowania danej jednostki. Idealnie opowiada o tym książką pt. " Moja kuzynka Rachela" .Kobieta femme fatale, doskonale wie, czego pragnie. Jest pewna siebie, dlatego nie boi się zaryzykować. W dodatku nie brakuje jej elegancji w sposobie mówienia, czy w wyglądzie. Nie znosi impertynencji i nie pozwala na nią obcym osobom. Wokół jej wizerunku są również owiane chłodem zagadki, które mogą wprowadzić w zakłopotanie. Tak idealnie wykreowana postać jest w stanie wciągnąć czytelnika od pierwszych stron.
Autorka zacnej powieści świetnie manewruje mrokiem i tajemniczością. Już na samym wstępie możemy wyobrazić sobie nietypową scenę. Głównym bohaterem, który wychodzi na pierwszy plan, okazuje się Filip. Jest to typowy młody mężczyzna. Wraz ze swoim krewnym Ambrożym przeżywa śmierć nieznanego człowieka na ulicy. Niepokojącej aury dodaje fakt, że starszy mężczyzna zdaje się obojętnym na to zdarzenie. Natomiast Filip próbuje analizować daną sytuację. Cała ta otoczka sprawia, że każdy z nas zaczyna myśleć o znaczeniu tego rozdziału. Jaką posiada rolę w kontekście całej powieści i czy można to zrozumieć na kilka sposobów. Oczywiście na końcu książki autorka rozwiewa wszystkie wątpliwości. Potrafi trzymać czytelnika w napięciu do ostatniej kartki papieru. Moim zdaniem dzięki temu zdobyła przychylność wielu ludzi na całym świecie. Ta cudowna umiejętność pomaga jej pisać wiele znakomitych dzieł.
W końcu dochodzi do spotkania Ambrożego z Rachelą. Planują ślub wspólną drogę, podczas której zamierzają korzystać z życia. Wszystko brzmi wręcz idealnie i magicznie. Jednakże takie tylko się wydaje. Niedługo po tym wydarzeniu, Filip dostaje list z przykrą wiadomością na temat swojego krewnego. Jest załamany tym, co się wydarzyło. Dlatego przysięga znaleźć powód tak nieoczekiwanej śmierci. Jednak czy łatwo można odszukać odpowiedź na to pytanie, jeżeli posiada się dwie sprzeczne informacje? Z całą pewnością nie. Od tego momentu, młody mężczyzna zaciekle poszukuje sprawiedliwości.
Jego pierwsze spotkanie z żoną Ambrożego otwiera mu oczy na różne sprawy. W dodatku nie pomaga mu fakt, że Rachela jest miłą oraz czarującą osobą. Postanawiają przez kilka dni spędzić razem czas i przeżyć wspólnie żałobę. Jako jedyna pani domu sprząta i zagaduje gości, którzy przybywają, by złożyć kondolencje. Wychowana dama także poznaje przy tym znajomych swojego męża. Stara się jak najbardziej ożywić stary i zaniedbany dom. Filip jest kobietą oczarowany i pragnie jej zaufać i zrozumieć sposób życia. Jednak, czy jest to słuszna decyzja?
Moim zdaniem książka sprawia, że czytelnik zaczyna szukać rozwiązania tej dziwnej sytuacji. Dzięki temu wciąga się w świat przedstawiony przez autorkę. Pokazuje także różne perspektywy nieoczekiwanej śmierci jednego z bohaterów. Autorka świetnie dobiera słowa i ma świadomość, że robi to po to, by zainteresować osobę czytającą. Książka oprócz świetnej oprawy graficznej ukazuje różne problemy społeczne, z którymi niektórzy ludzie się zmagają. Idealny i lekki kryminał dla osób, szukających przygód!

Filip jest wychowankiem Ambrożego. Nie wnikając jak do tego doszło, napomknę, że Filip jest niezykle przywiazany do swojego opiekuna.
Czysty zbieg okoliczności sprawia, że w czasie zagranicznej podróży Ambroży Ashley poznaje swoją daleką kuzynkę Rachele. Znajomość jest bardzo gwałtowna a uczucie, które połączyło tych dwoje, zaprowadziło ich przed ołtarz. I tym sposobem Filip zyskał macochę.
Jednak stary Ashley zaczyna podupadać na zdrowiu i umiera we Florencji. Nie zdążył wrócić do ukochanej Kornwalii i na zawsze został w obcej krainie.
Filip nie może wybaczyć Racheli. Nie tylko tego występku... płonie w nim żądza zemsty.
Niespodziewanie Rachela pojawia się w majątaku Ashleyów, a Filip choć poprzysiągł sobie zniszczyć kuzynkę, topnieje za sprawą jej uroku.

Chyba rozsmakowałam się w XIX i XX wiecznych powieściach????zupełnie inny styl, wyszukany i niepospolity język, ale jednocześnie tak lekki.
Takie powieści czyta się z czystą przyjemnością.
Intryga jest mistrzowska. Akcja jest początkowo dość nużąca, później gwałtowna przyspiesza, żeby na zakręcie znowu zwolnić. Nie spodziewałam się tak emocjonującej powieści, w której fortel i manipulacja będą wiodły prym. A trzeba zaznaczyć, że Rachela umie bardzo misternie utkać sieć przepełnioną matactwem, którą umiejętnie owija młodego Filpa.
Niewybredne dialogi, podszyte często ironią dopełniają obrazu głównych bohaterów.
Niestety Filip, młody i nieopierzony nie potrafi sprostać gierkom Racheli. Ciągle miota się między miłością a nienawiścią. Podobnie jak czytelnik, nienwiedzac czyoze ufać swojemu osądowi. Czy umysł go nie zwodzi na manowce?
Autorka stworzyła klimat, który oplata czytelnika mackami tajemnic i niedopowiedzeń. Duszny od kłamstw, przykryty maskami z uśmiechów i miłosnych wyznań, przeplatane chwilami złudnej uciechy.
A całości towarzyszy uczucie niepokoju, którego nie sposb podtrzymać. Czytając kolejne rozdziały, wydaje się jakby tajemnca miała już, już za chwilę, za momencik wypłynąć na wierzch.
Złudna to nadzieja...

Kiedy zobaczyłam zapowiedź na stronie Wydawnictwa Albatros ?Moja kuzynka Rachela? Daphne du Maurier, wiedziałam że, muszę ją przeczytać. A otrzymana książka w twardej, złoconej oprawie dodaje połysku tej historii.
Ekscentryczny właściciel ziemski, przygarnia dziecko swoich kuzynów. Filip rośnie, pobiera nauki, wszędzie towarzyszy wujowi. W sposób naturalny przygotowuje się do przejęcia majątku. Z uwagi na słabe zdrowie Ambroży na zimę przenosi się do cieplejszych krajów Europy. W jednej z podróży poznaje daleką kuzynkę Rachelę i po zaledwie kilku miesiącach znajomości bierze z nią ślub. Pozostając we Florencji z Rachelą przesyła listy do Filipa. Niektóre z nich są bardzo niepokojące i mężczyzna postanawia wybrać się do Florencji.
?Chwilami wydaje się tak jak dawniej i znów jest między nami dobrze, tak dobrze, jak w pierwszych miesiącach naszego małżeństwa, jakbym śnił jakiś koszmar, z którego się właśnie zbudziłem. A potem ? wystarczy jedno słowo czy jakiś czyn i wszystko jest stracone. Przychodzę, powiedzmy na taras i zastaję tam Rainaldiego. Na mój widok obje milkną. Zaczynam się zastanawiać, o czym rozmawiali. Kiedyś, gdy zostaliśmy, sami, Rainaldi w obcesowy sposób zapytał mnie o mój testament. Widział go przelotnie, kiedy się pobraliśmy z Rachelą. Powiedział mi, że w tej wersji ostatniej woli zupełnie nie została zabezpieczona na wypadek mojej śmierci.?
Moja kuzynkę Rachela, to opowieść gdzie nic nie jest oczywiste. A prawda ukryta jest między słowami, gestami, spojrzeniami. Przedstawione wydarzenia, z innej perspektywy wyglądają zupełnie inaczej. To powieść którą czytając, cały czas czekałam. Bezwiednie porównywałam ją do Rebeki - bohaterki innej książki Autorki. Czekałam kiedy Rachela w swój subtelny i delikatny sposób, zada cios. Nie ukrywam, że ostatnie 80 stron po prostu pochłonęłam. I nie jestem w stanie odgadnąć motywów działania Racheli.
Daphnie du Maurier mistrzowsko prowadzi narrację, a jej powieść nie ma oczywistego zakończenia. Dominuje w niej nastrój niepokoju i niedopowiedzenia. Autorka jest nie zaspokaja mojej ciekawości a o jej historii myślę cały czas. I tak właśnie powinno być.
...

Miałam już przyjemność zetknąć się z twórczością Daphne du Maurier. I byłam pełna zachwytu i zadowolenia. Zastanawiałam się, czy ta dobra passa będzie kontynuowana. I już wiem, że autorka spełniła moje oczekiwania. Przeżyłam miłe i ciepłe chwile, biorąc udział w kolejnej przygodzie, w towarzystwie znakomitych bohaterów.
Bohaterką powieści, jak już wskazuje sam tytułu, jest kobieta. Piękna i subtelna, intrygująca i niebezpieczna. Jakie jest jej prawdziwe oblicze? Nieodgadnione i nieodkryte, pełne tajemniczości i sprzeczności. Kuzynka Rachela wychodzi za mąż za Ambrożego. Zawitał on do Włoch, aby poprawić swój stan zdrowia. W Anglii zostawił kuzyna, swojego dziedzica, młodego i zagubionego, Filipa Ashleya. W czasie pobytu u kuzynki stan zdrowia Ambrożego się pogarsza. W często pisanych listach skarży się na swoje samopoczucie. Popada w obłęd, traci pamięć i podejrzewa, że jest podtruwany przez małżonkę. Młody dziedzic wybiera się do wuja, ale jego przyjazd jest spóźniony, wuj umiera. Niebawem Rachela zjawia się w posiadłości Filipa. Czyżby oczekiwała majątku po zmarłym mężu? A może chce poznać okolice, którymi Ambroży tak się przy niej zachwycał i które tak pięknie opisywał? Zastanawiające ?. Ale Filip będzie z jednej strony zauroczony kuzynką, a z drugiej będzie postępował z nią ostrożnie, nie wiedząc, czego może po niej oczekiwać ? Nie zdradzę więcej, oczekuję, że ciekawość sprawi, że sami odkryjecie prawdziwe oblicze Racheli. Liczę, że będziecie potrafili jednoznacznie stwierdzić, że to postać czysta i krystaliczna czy też zła i obłudna. Ja nadal mam wątpliwości i nie wiem, które jej oblicze było prawdziwe, nadal nie potrafię szali swoich odczuć przechylić w jedną ze stron.
Moja kuzynka Rachela to wzruszająca i pełna emocji opowieść o miłości, zdradzie i trudnych wyborach życiowych. Nie brakuje w niej chciwości i zazdrości, ale też ze stronic tej powieści delikatnie spogląda na nas subtelna i kojąca namiętność i pożądanie. Ale takie czyste i nieskalane, że aż serce się raduje, gdy takie obrazki przewijają się nam przed oczami. Delikatne trącenie dłonią czy skradzione spojrzenie wywołuje rumieńce i pąsy. Można się w takim czystym i delikatnym spektaklu zasmakować i zatracić, tak pięknie utonąć w obłokach niespełnionych marzeń.
Autorka bawi się z nami, prowokuje nas i wabi na każdym kroku. Od tej lektury nie sposób się uwolnić, czytelnik się w niej zatraca. Ta spokojna i stonowana akcja, intrygująca fabuła, pełna niespodzianek i celowych niedopowiedzeń. Wyraziści bohaterowie, z nutką tajemniczości, nie do końca przez nas poznani. Czy można oczekiwać więcej? To aż nadto.
Mistrzowska kreacja z bogatym wachlarzem emocji. I prawda, która nas ominie szerokim łukiem ? I pozostające z nami pytanie: kim naprawdę była Rachela? Wyrafinowaną i chciwą wdową, czystą i nieskalaną kobietą czy kuzynką opłakującą zmarłego męża ?
A to wszystko zamknięto w pięknie zdobionym wydaniu, w twardej okładce ze złotymi zdobieniami. Takie wydanie robi ogromne wrażenie na czytelniku.
Znakomita na prezent, okazji w najbliższych dniach nie będzie brakować ?
Obowiązkowa w domowej biblioteczce, takich perełek nie może tam zabraknąć!

Kilka lat temu, szukając w bibliotece tytułów z listy BBC, wypożyczyłam ?Rebekę? Daphe du Maurier. To było moje pierwsze spotkanie z tą autorką, więc zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać, szybko jednak pochłonęła mnie mroczna, niepokojąca atmosfera powieści i z zapartym tchem przewracałam kolejne kartki. Sięgając po ?Moją kuzynkę Rachelę? liczyłam na podobne wrażenia, na kolejną tajemnicę, której nie sposób rozwikłać, póki autorka sama nie zechce uchylić jej rąbka. Czy dostałam to, na co liczyłam?

W "Mojej kuzynce Racheli" również pojawia się motyw kobiety, która w krótkim czasie po ślubie przybywa do posiadłości swojego męża, ale sytuacja jest podobna tylko na pozór. Narratorem i głównym bohaterem powieści jest 24-letni Filip Ashley, kuzyn i wychowanek Ambrożego Ashleya, właściciela posiadłości w Kornwalii. Spędzając zimę we Włoszech, Ambroży poznaje swoją daleką kuzynkę Rachelę, poślubia ją, a wkrótce potem umiera w tajemniczych okolicznościach, zostawiając Filipowi cały majątek. Ostatnie listy, które młody dziedzic otrzymał od swojego opiekuna, utwierdzają go w przekonaniu, że to Rachela przyczyniła się do śmierci Ambrożego. Kiedy wdowa przybywa do Kornwalii, Filip wbrew sobie ulega jej urokowi, jedna po drugiej zacierając granice między nienawiścią, miłością i szaleństwem.

Daphne du Maurier jest mistrzynią budowania klimatu i napięcia, oraz konstruowania fabuły i niejednoznacznych postaci. Praktycznie na początku dostajemy informację, że historia nie skończy się dobrze, ale nie wiemy, co konkretnie się wydarzy, póki nie dotrzemy do końca. Akcja toczy się powoli i z pozoru nie dzieje się wiele: po prostu dwoje początkowo niechętnych sobie ludzi zaczyna spędzać razem czas i poznawać się lepiej, równocześnie uczestnicząc w pełnym konwenansów życiu XIX-wiecznej socjety. Ważniejsze jest jednak to, co dzieje się we wnętrzu Filipa, jakie przemiany w nim zachodzą pod wpływem Racheli i jak stopniowo z bohatera budzącego sympatię i współczucie przemienia się w postać godną pożałowania, nad której tokiem myślenia i decyzjami pozostaje pokręcić głową z politowaniem.

W przeciwieństwie do ?Rebeki?, w której roi się od niewyjaśnionych zdarzeń, tutaj na pierwszy rzut oka wszystko - to znaczy motywacje i zachowania bohaterów, razem z ich konsekwencjami - wydaje się jasne. Dopiero potem przychodzi refleksja, czy Filipa można uznać za wiarygodnego narratora? Czy jego obsesja połączona z obciążeniem genetycznym nie wpłynęły znacząco na jego przedstawienie sytuacji? I jak bardzo odmienna byłaby ta historia opowiedziana z perspektywy Racheli? Za jakiś czas na pewno wrócę do tej powieści, próbując wczytać się w okruchy informacji rozrzucone między wierszami.

W nekrologu autorki znalazły się słowa: ?Du Maurier była mistrzynią wykalkulowanego niezdecydowania. Nie chciała zaspokoić umysłów swoich czytelników. Pragnęła, by jej zagadki trwały. Chciała, by jej powieści nadal prześladowały ich nocami, długo po ich zakończeniu? - myślę, że ten opis stanowi doskonałe podsumowanie zarówno samej powieści, jak i moich wrażeń po jej przeczytaniu. Polecam miłośnikom pięknie napisanych, klimatycznych książek, w których najważniejsze jest nie tempo akcji, ale portrety psychologiczne bohaterów.

To przepiękne wydanie powieści Daphne du Maurier wchodzące w skład ?Serii butikowej?, błyszczy niczym drogocenny kamień oprawiony w złoto. Myślę, że każdą srokę okładkową, jak ja, uradowałaby taka niespodzianka pod choinką. Tym bardziej jeśli jest miłośniczką podszytych mrokiem, tajemniczych historii, które niepokoją i zachwycają jednocześnie.

A w przypadku ?Mojej kuzynki Racheli? to właśnie ten klimat po mistrzowsku oddany przez autorkę sprawia, że mimo dość leniwie toczącej się akcji, nie potrafimy oderwać się od lektury. Co więcej, nie jesteśmy w stanie wyrobić sobie jednoznacznej opinii o głównych bohaterach. Sprzyja temu narracja przypisana tylko jednej z postaci, do tego człowiekowi młodemu, niedojrzałemu, mogącemu mylnie odbierać sygnały i nadinterpretować rzeczywistość. Szczególnie, że przemawiają przez niego silne emocje. Najpierw wręcz nienawiść i podejrzliwość, później totalne zauroczenie.

Kim rzeczywiście jest jego kuzynka Rachela i w jakiej mierze odpowiada jego wyobrażeniom? Czy to zimna manipulantka, czarna wdowa, która przyczynia się do śmierci męża, czy może radosna, szczera i bezinteresowna kobieta, przy której życie zyskuje prawdziwy sens? Jeśli spodziewacie się jasnej odpowiedzi na to pytanie, to nic z tego. Autorka pozostawia czytelnikowi osąd i wybór jednej ze stron, choć zapewniam Was, że o to niełatwo.

Ile skrajnych emocji towarzyszyło mi przy lekturze! Od niepokoju, podejrzliwości po współczucie dla tajemniczej Racheli. Znowuż poprzez irytację urastającą momentami do wściekłości, po przebłyski zrozumienia dla naiwności i błędów młodego zakochanego mężczyzny. Którą ze stron wybrałam? Czy zdecydowała kobieca solidarność, czy przeważyły podejrzenia Filipa? Będę równie okrutna jak autorka i odpowiedź zachowam dla siebie.

Zachęcam Was do podjęcia tej misternej gry, w której zdanie będziecie zmieniać wielokrotnie, a nawet kiedy podejmiecie decyzję, nie pozbędziecie się wątpliwości oplatających duszę niczym trujący bluszcz.

"Moja kuzynka Rachela" to pierwsza książka spod pióra autorki, którą miałam okazję czytać. Absolutnie nie wiedziałam czego się spodziewać po lekturze i zostałam bardzo miło zaskoczona. Okazało się, że powieść to świetny thriller psychologiczny - napisany jednak bardziej jak klasyka niżeli nasze współczesne thrillery.

Całość spisana jest z perspektywy głównego bohatera, dzięki czemu możemy poznać wszelkie jego rozterki, udręki i uniesienia. Autorka jednak tak sprytnie prowadzi całą fabułę, że wiele zostaje w sferze naszych domysłów. A gonitwy myśli nie brakuje, gdyż intryga jest naprawdę ciekawa i wciągająca.

Przez całą historię zastanawiamy się, po której stronie leży prawda, a zakończenie powieści wcale nie jest końcem naszych zmagań.

Nie mogę jednak zdradzić nic poza tym, że to właśnie ono podobało mi się najbardziej.

Jeżeli lubicie sięgać po powieści oryginalne, napisane pięknym językiem i dostarczające wielu emocji to ta książka z pewnością Wam się spodoba.

,,Moja kuzynka Rachela" Daphne du Maurier niedawno ukazała się w nowej szacie graficznej w serii butikowej Wydawnictwa Albatros.

Filip nie sądził, ze jego krewny podczas wyjazdu zakocha się w Racheli. Początkowo listy przychodziły dość często, jednak mężczyzna nic nie wspominał o powrocie. Po dłuższym czasie przyszła wiadomość o ślubie. Następnie sprawy potoczyły się zbyt szybko. Okazało się, że nowy mąż zmarł, a Filip postanowił dowiedzieć się czy Rachela miała z tym coś wspólnego.

Bardzo miło spędziłam czas z tą pozycją. Tak naprawdę do końca nie wiemy czy Rachela miała coś wspólnego ze śmiercią swojego męża. To pozostaje dla nas tajemnicą i tym chętniej czytelnik zapoznaje się z kolejnymi stronami by w pełni dowiedzieć się tego co stanie się z tą bohaterką.

Całość została wydana w pięknej sztywnej oprawie z obwolutą z czerwoną wstążeczką do zaznaczania stron. Cała seria butikowa prezentuje się nadzwyczaj elegancko. Historia w nowym wydaniu na pewno znajdzie dodatkowych czytelników, co cieszy, bo jest tego warta.

,,Moja kuzynka Rachela" Daphne du Maurier wciąga od samego początku i nie wypuszcza z fabularnych sideł aż do ostatniego zdania. Nie żałuję, że postanowiłam skusić się na tę lekturę.

?MOJA KUZYNKA RACHELA?
Daphne du Maurier Wydawnictwo Albatros
Biorąc do ręki tą książkę nie wiedziałam, że mnie tak pochłonie. Prawdopodobnie polubiłam powieści, które dzieją się w XIX wieku. Mają swój tajemniczy klimat. I chyba to mnie do nich przyciąga.
Historia ukryta na kartkach powieści Daphne du Maurier ?Moja kuzynka Rachela? sprawia, że nie da się od niej oderwać. Mamy tutaj bardzo tajemniczą postać. Dwóch kuzynów i ona jedna. Jeden z nich umrze- co zrobi ten drugi? Czy da się wciągnąć w grę? Czy ulegnie diablicy? Czy jego życie również będzie zagrożone? Wróćmy jednak do początku. Czas akcji XIX wiek. Miejsce akcji Wielka Brytania i Włochy.
Filip Ashley szybko stracił swoich rodziców. Jego kuzyn Ambroży Ashley postanowił się nim zaopiekować. Filip traktował go jak guru. Uwielbiał z nim przebywać. Starszy kuzyn nie miał dzieci, więc traktował jego jak własne dziecko. Ambrożemu doskwierało zdrowie więc na czas zimowy wyjeżdżał do Włoch. Tam poznał swoją daleką kuzynkę Rachelę i po kilku miesiącach się z nią ożenił. Czy dobrze zrobił? To był wielki szok dla Filipa. Stał się o swojego kuzyna strasznie zazdrosny. Nienawidził Racheli za to, że odebrała mu Ambrożego. Głęboka nić jaka się wytworzyła między kuzynami zaczęła puszczać. Starszy z nich już tak często nie pisał listów. Cały czas zastanawiał się co ona mu zrobiła, że taki zatwardziały kawaler nagle postanowił zmienić swój stan cywilny. Pewnego razu dostaje od Ambrożego niepokojący list. Za wszelką cenę musi do niego pojechać. Ambroży jest ciężko chory. Pytanie: czy Filip zdąży na czas? Wiadomo w tamtych czasach podróż trwała wieki. Niestety nie zdążył na czas. Chciał poznać kuzynkę Rachelę jednak ona zniknęła. Wdowa zabrała wszystkie rzeczy swojego zmarłego męża i się ulotniła. Nikt nie wie, gdzie ona teraz przebywa. Co o niej myśli Filip? Można śmiało powiedzieć, że punkt widzenia zmieni się wraz z punktem siedzenia. Raz ją nienawidzi, później nie może bez niej żyć, a następnie życzy jej śmierci. Co takiego zrobiła Rachel? Dlaczego umarł Ambroży? Czy Filipowi uda się ustalić co tam się wydarzyło? Czy będzie zaślepiony i nie będzie widział prawdy? Przekonacie się o tym czytając ?Moja kuzynka Rachela?.
Główny bohater Filip Ashley jest dziwnym człowiekiem. Jest ślepo zapatrzony w swojego kuzyna. Strasznie zazdrosny o żonę Ambrożego. Dużo dziewczyn zabiega o jego uwagę, jednak on chce być zatwardziałym kawalerem. Cierpi na tym niejedno serce. Zakochana jest w nim córka jego ojca chrzestnego. Jednak on ją odtrąca. Co zrobi jak pozna swoją daleką kuzynkę Rachelę? Czy klapki spadną mu z oczu i w końcu postanowi się ustatkować? I w tym momencie nie rozumiem tego człowieka. Zrobi coś czego nigdy nie powinien zrobić. Czy to zaważy na jego życiu?
Co powiem o Racheli? Bardzo tajemnicza postać. Na początku mało o niej wiemy. Z biegiem czasu troszeczkę ją poznajemy. Czy jest modliszką, a może to czarna wdowa, która czyha na majątki zaślepionych mężczyzn? Dodam tylko, że się mocno zdziwiłam. Zawiodła mnie moja intuicja.
Oprócz tych postaci o których już napisałam znajdziecie również takie osoby, które ostro kombinują. Dlaczego? Czy są łasi na pieniądze? A może to kolejni zaślepieńcy? To już musicie odkryć sami.
Pamiętajcie tylko jedno: tutaj prawda ukryta jest między wierszami. Czytajcie bardzo uważnie, żebyście niczego nie przegapili.
Powieść ?Moja kuzynka Rachela? napisana jest specyficznym językiem. Nie jest to lekka lektura. Nie da się o niej zapomnieć z dnia na dzień. Zostanie ze mną na dłużej. Pewnie za jakiś czas ponownie po nią sięgnę, ponieważ jest tego warta.
Jeżeli lubicie powieści pełne intryg i z ukrytą prawdą to nie możecie przegapić tego tytułu. Czy również was zauroczy kuzynka Rachela? Uważajcie. Ta kobieta ma coś w sobie, że tak przyciąga mężczyzn.
Doskonały klasyk. Niesamowite połączenie romansu z powieścią obyczajową. Napięcie budowane jest powoli. Nie znajdziecie tutaj szybkiej akcji.
Książka ?Moja kuzynka Rachela? doskonale nadaje się na prezent.
Z całego serca polecam. Przeczytajcie. Warto.