Moja droga Emmie Blue

Cóż to była za przyjemna przygoda. Nie spodziewałam się, że ta książka tak mi się spodoba.

Nastoletnia Emmie Blue wysyła swój list balonem. Ktoś ten balon odnajduje. Emmie poznaje Lucasa i tak rodzi się przyjaźń na całe życie. To musiało być przeznaczenie.

Od początku myliłam tytuł, w mojej głowie Emmie nie była droga, tylko słodka. I taką też Emmie zapamiętałam z książki ? słodką i nieco naiwną. Przez książkę wręcz leciałam, jak ten balonik z listem. Świetnie mi się ją czytało. Książka jest napisana lekkim i przyjemnym językiem. I chociaż nie brakuje w niej tematów poważniejszych i smutniejszych, to jednak bardziej odczuwałam wszystkie pozytywne emocje. Potrzebowałam książki, która poruszy moje serducho i to odnalazłam w ?Mojej drogiej Emmie Blue?. A końcówka? Nawet nie starałam się powstrzymać łez wzruszenia.

Jeśli jeszcze nie znacie tej książki, to ja gorąco Was zachęcam do nadrobienia jej.

Emmie i Lucas znają się szmat czasu. Łączy ich prawdziwa przyjaźń i parę zbiegów okoliczności - mają urodziny w ten sam dzień, a poznali się za pomocą pewnego zagubionego, czerwonego balonu. Emmie wysłała nim list, a on dotarł aż do Francji, gdzie znalazł go właśnie Lucas. Gdy zbliżają się ich trzydzieste urodziny, a Lucas mówi, że musi powiedzieć coś ważnego swojej najlepszej przyjaciółce, Emmie nastawia się na To ważne pytanie, na które czeka już od dawna. Jednak życie to nie pierwszy lepszy film o miłości, nie ma w nim aż tak łatwo i choć Emmie o tym doskonale wie, to przyjdzie jej się o tym przekonać kolejny raz.

Sięgnęłam po tę książkę przez zupełny przypadek i tak jakoś się złożyło, że od razu się w nią wciągnęłam. Nie lubię zbytnio literatury obyczajowej, bo tych kilka pozycji, na które się skusiłam, jakoś szczególnie mnie nie oczarowało. Z ?Moja droga Emmie Blue? było inaczej. Ta powieść ma w sobie tyle ciepła i szczerości, że aż trudno było mi się od niej oderwać. Historia być może nie jest niczym szczególnym, a w połowie jest się w stanie przewidzieć zakończenie, ale jest w niej coś takiego, co chwyta za serce. Dzięki niej udało mi się wyjść z małego zastoju czytelniczego. Wiem, że opowieść o Emmie Blue zostanie mi na długo w pamięci. Na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę, a także z przyjemnością sięgnę po kolejne książki tej autorki.

Kocham te książkę! To zdecydowanie NAJLEPSZA książka jaką przeczytałam w tym roku! ??

?Moja droga Emmie Blue? ma wszystko co powinna mieć idealna komedia romantyczna. Emanuje wdziękiem i dowcipem. Opisuje w piękny sposób przyjaźń oraz miłość.
Opowiada o odkrywaniu i rozwijaniu siebie. Jak być silniejszym i lepszym, pomimo przeciwności losu i kiepskiej przeszłości. Jak nauczyć się żyć i cieszyć się życiem.
??
Ta książka jest przezabawna i szczera. Śmiałam się głośno, momentami nawet uroniłam kilka łez.
Emmie to jedna z najbardziej sympatycznych postaci literackich, jest tą która przedostaje się do naszego serca i zostaje tam już na zawsze.
Pomysł na fabułę jest idealny, bohaterowie wspaniali. Cóż można chcieć więcej?

Jako miłośniczka romansów z czystym sercem polecam Wam ?Moja Droga Emmie Blue?. Ta książka powinna być w rękach wszystkich! Mam nadzieje, ze dacie szanse Emmie i przeczytasz te powieść!

Nastolatka imieniem Emmie wysyła w świat balonik z wiadomością. To smutna dziewczyna, straciła znajomych, nie może liczyć na mamę... Jej jedynym marzeniem jest znaleźć prawdziwego przyjaciela. I tak oto, niczym w pięknym filmie trafia się Lucas. Chłopak odznalazł balon Emmie i tak narodziła się przyjaźń na wiele lat.
Wielkimi krokami zbliża się dzień ich trzydziestych urodzin i Lucas postanawia zadać swojej przyjaciółce bardzo ważne pytanie.
Czego spodziewa się Emmie, która kocha go od dawna?
Pada oczekiwane pytanie i wszystko zmienia się, niczym w krzywym zwierciadle...
To nie mogło się stać!
O co Lucas zapytał Emmie?
Zacznę od tego, że to pierwsza książka od dawna, która swym ciepłem niesamowicie mnie urzekła, a historia Emmie Blue rozłożyła na łopatki.
Sam pomysł na fabułę uważam za genialny. Osamotniona nastolatka, która za wszelką cenę potrzebuje kogoś bliskiego i niczym dar z niebios, w jej życiu pojawia się przyjaciel idealny. Lucas ma tyle samo lat, urodziny tego samego dnia. Tak wiele ich łączy, a odległość nie stanowi problemu. Lata przyjaźni i skryte uczucia. Emmie spodziewała się tak wiele... A spotkało ją... No właśnie? Zaskoczenie?
Ta historia wciąga już na samym początku i nie sposób odłożyć tej książki po kilku rozdziałach.
Autorka wyposażyła bohaterów w ciekawe cechy charaktery, dlatego czytając dialogi czasami śmiałam się na głos.
Jednak były też momenty, w których prawdziwie się wzruszyłam i przyznam, że takiej książki potrzebowałam już od dawna. Historii, która będzie inna. Prostej, lecz w swej prostocie wyjątkowej. Takiej, która poruszy, momentami wywoła złość, ale też rozbawi. "Moja droga Emmie Blue" to powieść, która wywoła w czytelniku emocje. U mnie wywołała, dlatego zdecydowanie Wam ją polecam.

Czy czuliście się kiedyś niekochani, nic nie znaczący, maleńcy jak ziarenko piasku?
Emmie nie miała życia pełnego miłości. W dniu, w którym najbardziej dotkliwie poczuła się samotna, wypuszcza w świat balon z listem w środku. Trafia on do Francji, w ręce Lucasa. W ten wyjątkowy sposób zostają przyjaciółmi, przez kolejne czternaście lat. Przed swoimi trzydziestymi urodzinami spotykają się w restauracji, Kobieta, która potajemnie kocha się w przyjacielu, ma nadzieję na to, że usłyszy od niego wyjątkowe pytanie. Jednak obrót spraw sprawia, że jedyne co w tej chwili jest pewne, to jej roztrzaskane serce.


Nie do końca wiedziałam jak ocenić tę książkę. Z jednej strony jest to wartościowa historia, która dotyka aspektów psychologicznych. Pokazuje jak nasze relacje z rodzicami wpływają na naszą osobowość, wybory oraz samoakceptację. Początkowo postać Emmie nieco mnie denerwowała. Jej nieco pesymistyczne podejście, brak wiary w siebie i w swoje możliwości oraz to, że przez tyle lat nie wyjawiła Lucasowi swoich uczuć. Jednak, kiedy poznałam przyczynę takich zachowań, zrozumiałam z czego one wynikają. Jednak moim zdaniem ta przyjaźń pomiędzy bohaterami została słabo nakreślona, nawet pomimo retrospekcji czułam niedosyt. Również tych emocji, które powinnam czuć przy takich historiach, zwyczajnie mi zabrakło. Dopiero gdzieś po połowie książki zaczęłam czuć się oczarowana. Myślę, że to głównie za sprawą brata Lucasa - Eliota. Był dla głównej bohaterki dużym wsparciem, pobudzał ją do działania i otaczał troską, a przy tym był niesamowicie uroczy i kochany.


Autorka stworzyła historię napisaną w prostym, wiejskim stylu. Myślę, że w sam raz na ciepłe dni. Nie jest to idealna historia, ale od połowy sprawiła, że czułam się przyjemnie otulona klimatem jaki zaczął się tworzyć. Książka może wydawać się nostalgiczna, ale nie brak w niej również humoru. To historia o miłości, o przyjaźni, o poszukiwaniu celu w życiu, odnajdywaniu siebie na nowo, ale również o tym, że jesteśmy czasami zbyt ślepi na to co mamy przed oczami: na wartościowych ludzi.

Moja Droga Emmie Blue to niesamowicie ciepła, wciągająca i urocza historia, poruszająca jednocześnie niezwykle poważne tematy. Już od pierwszych stron polubiłam Emmie i kibicowałam jej, by w końcu w jej życiu wszystko się poukładało. Podobał mi się także pomysł na fabułę - nasza bohaterka w najgorszym momencie swojego życia wysyła list w balonie i odnajduje go chłopak, który z biegiem lat staje się jej najlepszym przyjacielem. Czegoś takiego jeszcze nie spotkałam w książkach, więc ogromny plus za oryginalność. Poza tym motywem mieliśmy kilka schematów, ale tak zgrabnie wplecionych w historię i poprowadzonych, że nie miałam żadnych zgrzytów w czasie lektury. Do tego dorzućmy przyjemny w odbiorze styl pisania autorki, który wręcz zachęca, by zasiąść z książką i jej nie odkładać nim nie przewrócimy ostatniej strony. Losy Emmie nie były kolorowe, ale niesamowicie było być świadkiem jej przemiany i tego, jak radziła sobie z problemami. Polubiłam również Rosie i Foxa - ta dwójka była genialna! Louise też skradła moje serce. Pojawiło się jeszcze dwóch panów i jednego zdecydowanie polubiłam, a drugiego ani trochę. Jednak nie zdradzę Wam ich tożsamości, aby nie spoilerować.
Moja droga Emmie Blue to historia o przyjaźni, miłości, odnajdywaniu siebie i budowaniu swojej wewnętrznej siły do pokonywania wszystkich trudności, jakie stawia przed nami los. Zdecydowanie polecam!

...

Kochani, co to była za książka! Muszę przyznać że ostatnimi czasy w moje ręce trafiają same czytelnicze perełki. Przed Wami niebanalna komedia romantyczna, która Was wzruszy, a stronę dalej doprowadzi do śmiechu. Taka właśnie jest "Emmie Blue".

Historia tytułowej Emmie rozpoczyna się na szkolnym boisku, gdy ta ma szesnaście lat. Nastolatka wypuszcza czerwony balonik z listem, i nawet nie przypuszcza że ktoś go odnajdzie i to? we Francji! W chwili, w której najbardziej potrzebuje przyjaciela, na skrzynkę mailową Emmie przychodzi wiadomość o znalezionym baloniku.
Tak rozpoczyna się przyjaźń, która trwa przez kolejne czternaście lat. Czternaście lat niezliczonych rozmów, spotkań i wspólnie obejrzanych filmów. Zdawać by się mogło, że to prawdziwe przeznaczenie i dar od losu że ta dwójka mogła się poznać.
Gdy po tylu latach przyjaźni Lucas prosi ją o pilne spotkanie, aby zapytać ją o ważną rzecz, która nie jest rzeczą "na telefon", jej sercu rodzi się nadzieja że zada jej TO pytanie.

Oczywiście nie zawsze wszystko toczy się po naszej myśli. I tak też jest w tym przypadku.

Przed Wami znakomita powieść, która aż się prosi o przeczytanie.
Uwielbiam książki, które oprócz tego że są lekkie i przesiąknięte dobrym humorem, niosą też ważne przesłanie. Oprócz przyjaźni, która gra tu pierwsze szczypce, mamy też wątek rodziny, która jest ważna w życiu każdego człowieka. Pełnej rodziny, której pozbawiona jest Emmie, której tak szaleńczo pragnie, a która zjawi się w najmniej spodziewany sposób.

Pojawia się także temat małżeństw, dzieci, takiej "stabilizacji życiowej" i przymusu dopasowania się, jeżeli nasz wiek wskazuje że "to już ta pora" , a po drugiej stronie barykady, poczucie że nie trzeba mieć partnera, który by nas dopełniał abyśmy byli szczęśliwi, bo sami jesteśmy dla siebie wystarczający. Bardzo doceniam że ten wątek został poruszony, ponieważ zauważyłam że dużo romansów kończy się zakładaniem rodziny. Tutaj trochę wyłamujemy się z tego schematu, i to jest jak najbardziej w porządku.

Pokochałam z całego serca dwójkę przyjaciół z pracy Emmie - Rosie i Foxa. To takie osoby, które chciałoby się poznać w realnym życiu i przytulić z całych sił. Uwielbiam ich odzywki, poczucie humoru i to że są tak realni.

Przy lekturze spędziłam kilka cudownych wieczorów i zatraciłam się w tej historii.
Czytajcie, bo ta książka ma w sobie wszystko to, co powinien mieć idealny romans komediowy.

Emmie Blue pokochało wielu czytelników, jej historia chwyta za serce. To dobra dziewczyna, którą spotykają złe rzeczy, ale uśmiecha się i kroczy naprzód mimo przeciwności losu. W młodości wypuściła w powietrze czerwony balon z tajemniczą wiadomością, który w niesamowity sposób został znaleziony przez jej rówieśnika we Francji. Czy to przeznaczenie? Już na pierwszych stronach widać, że ona jest w Lucasie zakochana, ale on, no cóż, widzi ich relację trochę inaczej.

Największym plusem tej powieści jest jej oryginalność. Tytuł będzie idealny dla kogoś, kto szuka świeżego powiewu w komediach romantycznych, lubi się wzruszać i kibicować bohaterom w ich drodze ku szczęściu. Rozumiem wszystkich, którzy pokochali Emmie. Wydaje się krucha i bezbronna, ale to tak naprawdę silna kobieta, którą życie nie raz doświadczyło. Oprócz głównej pary występują też przyjaciele Blue, którzy miło sobie dokazują. Uważam, że te przyjacielskie relacje są bardzo dobrze opisane, da się je poczuć. Miło było to czytać i przebywać myślami w towarzystwie takich postaci.

"Moja droga Emmie Blue" to powieść wypełniona pozytywną energią, to historia o miłości i przyjaźni. Przejrzałam większość recenzji w Internecie i naprawdę rozumiem każdą. Patrzę na tę książkę i wiem, że jest dobra i zasługuje na wysokie noty. Niestety... robiłam do niej kilka podejść i wciąż nie mogę wykrzesać w sobie tego entuzjazmu, który poczuli inni czytelnicy.

Akcja dla mnie toczy się za wolno, a jednocześnie nie umiem się odnaleźć w tych wydarzeniach. Na miejscu głównej bohaterki podjęłabym zupełnie inne decyzje. To co inni mogą odczytać za szlachetność, mnie drażniło naiwnością. Nudziłam się i męczyłam, to ewidentnie nie była historia dla mnie, a przynajmniej nie na tę chwilę. Może gdybym spróbowała ją przeczytać za kilka lat, moje wrażenia byłyby zupełnie inne?

Polecam gorąco każdemu zapoznać się samodzielnie z powieścią, a nuż na ciebie również podziała czar czerwonego balonika? Warto spróbować.

Dziękuję ...

Emmie Blue zdobyła moje serce pod każdym względem. Jej życie nie było łatwe, poniosła wiele strat. Jednak największym rozczarowaniem stało się pytanie zadane przez Lucasa. Pytanie na które tak długo i cierpliwie czekała. Pytanie, które łamie jej serce. To ono zmienia całe jej życie.

Tak bardzo kibicowałam Emmie, tak bardzo jej współczułam... łączyłam się z nią w smutku i w chwilach radości. Autorka genialnie wykreowała jej postać. Na początku pomyślałam, że to będzie taka młodzieżówka o nastoletniej miłości, ale bardzo się pomyliłam. To była bardzo gorzka, dojrzała historia, która skradnie wam po prostu serce. Wiele w niej rozważań o kobiecie, która czuje się samotna i opuszczona. O młodej dziewczynie, która szuka szczęścia wszędzie tam, gdzie otrzyma choć garstkę czułości, czy dobrych słów. Wiele także o marzeniach, które może zniszczyć jeden zły wybór. Wiele także o miłości, tej prawdziwej i tej, którą snujemy w marzeniach.

Przepiękna fabuła, świetni bohaterowie i przekaz dający nadzieję wszystkim, którzy mają złamane serce. Nie wiem, w jaki sposób to ująć, byście nie czekali, nie zastanawiali się, tylko po prostu po nią sięgnęli. Fani książek obyczajowych będą zachwyceni. Polecam wam serdecznie. Dziękuję ...
za egzemplarz.

"Być może dom to nie miejsce, lecz stan ducha. Poczucie, że ktoś Cię rozumie, troszczy się o ciebie i cię kocha"

Ostatnio mam szczęście do historii, które chwytają za serce. I taką właśnie jest "Moja droga Emmy Blue". Tytułowa Emmie opuszczona, samotna z bolącą wyrwą w sercu, stojąc na szkolnym boisku, wysyła list balonem. W najśmielszych snach nie przypuszczała, że ktoś go odnajdzie. A już na pewno nie ktoś taki jak Lukas...Przeznaczenie ?

Lia Louis wie, jak w czytelniku wzbudzić mnóstwo emocji. Od pierwszych stron otula czytelnika subtelnym piórem, tak delikatnym jak piórko. Jednak fabuła tej książki, ma inny gabaryt. To historia bardzo realistyczna w swoim przekazie, to powieść o sile przyjaźni, miłości o odrzuceniu i tęsknocie. Autorka dobitnie pokazała, że dom to nie budynek. To ludzie i uczucia. Przeznaczenie? Czy ono istnieje? Chociaż balon przeniósł  życie i serce Emmie do Francji, dając jej namiastkę rodziny, odebrał jej sposób "szerszego" widzenia. Tak bardzo pragnęła miłości, że zwyczajnie nie zauważała drobnych gestów i spojrzeń. A miłość była, była zawsze bardzo blisko. Ponadczasowa powieść, która odzwierciedlenie znajdzie w naszym życiu. Ile to razy jesteśmy głusi i ślepi na te drobne aspekty życia, które zwyczajnie mogłyby nas uszczęśliwić? Lia Louis Moją Drogą Emmy Blue uświadamia nam, że w życiu zawsze warto o siebie walczyć. Nie należy tracić poczucia własnej wartości. Pokazuje, że przyjaźń, ta prawdziwa, szczera nie gaśnie nigdy. Jednocześnie pragnie pokazać, że w połączeniu z miłością tworzą dobry duet. Chociaż droga do niej nie zawsze jest łatwa.  Przesiąkniecie tą powieścią i po zakończeniu jeszcze długi czas będziecie oczarowani dobrocią i życiową puentą oraz genialnym piórem autorki. Polecam.

" - Wiesz, dlaczego lubię burze? - pyta, kiedy sięgam do przełącznika. - Przypominają, że to nie my tu rządzimy, a matka natura. I choć być może świat nie wygląda dokładnie tak, jak byśmy sobie tego życzyli, wystarczy zatrzymać się na chwilę i rozejrzeć, by zrozumieć, że wystarczy to, co mamy: rozświetlone niebo, zapach deszczu, bezpieczne schronienie. Czego więcej trzeba?"

Przyznam szczerze, że ta książka zaskoczyła mnie swoją treścią. Opis jak i okładka wskazują na coś lekkiego i ulotnego jak balon. To właśnie on odegrał tutaj całkiem niemałą rolę, pokonując pewną drogę i kończąc swój żywot na jednej z plaż, gdzie został odnaleziony. To właśnie ten balon z adresem mailowym pomógł naszej Emmie przeżyć trudne chwile jak i stał się początkiem przyjaźni z Lucasem. Motyw ten został tutaj tak pięknie opisany aż brak słów by wyrazić jego wartość. Oprócz Lucasa poznajemy jego przyrodniego brata Eliota oraz przezabawną Rosie i Foxa. Bardzo polubiłam ogólnie wszystkie postacie rzecz jasna poza negatywnymi. Został w tej powieści poruszony dość ważny i niekiedy rzadko wspominany temat molestowania. To jak potrafi wpłynąć na człowieka i jego całe dotychczasowe życie. Dużym plusem w tej historii jest zdecydowanie poczucie humoru, które momentami jest takie fantastycznie dobrane np. pewne rozmowy lub opisy wydarzeń. Nie można zapomnieć o bohaterach, którzy byli prawdziwi z krwi i kości ze swoimi wadami jak i zaletami. Nasza droga Emmie Blue zasługuję na miano kogoś cholernie odważnego. Książkę zdecydowanie polecam każdemu, aby sam mógł dokładniej zapoznać się z takimi wartościami jak przyjaźń, ból, miłość i odwaga. Dziękuję ...

?Moja droga Emmie Blue? to piękna, słodka i romantyczna opowieść, która skradła moje serce i odciągnęła mnie od wszystkiego, co dzieje się wokół nas, dokładnie wtedy, gdy tego najbardziej potrzebowałam. Jest coś wyjątkowego w tej książce, co sprawiło, że poczułam się pełna nadziei i szczęścia. Czasami, kiedy otwieram książkę z nadzieją na najlepsze, wtedy od pierwszego rozdziału już wiem, że to będzie książka, którą pokocham całym sercem. Dokładnie tak było w przypadku Emmie Blue, już od pierwszej strony. Ta historia była po prostu cudowna. Rozdzierająca serce, smutna, pełna nadziei, romantyczna, a przy tym wypełniona złością, tęsknotą, słodyczą, radością, śmiechem, żalem, wiarą i kochałam to wszystko, każdą sekundę spędzoną z Emmie Blue. Ta książka sprawiła, że raz czułam wszystko naraz, wszystkie możliwe emocje, a innym razem sprawiła, że czułam się pozbawiona jakichkolwiek uczuć. Ta historia rozwala serce na milion małych kawałków, by następnie skleić je z powrotem. Tytułowa Emmie Blue nie miała łatwego życia. Pewne wydarzenie z przeszłości naznaczyło jej życie na zawsze. W najbardziej bolesnym momencie została zupełnie sama, przyjaciele się od niej odwrócili, a matka nie zwracała na nią uwagi. Pewnego dnia dziewczyna wypuściła czerwony balon z wiadomością. I znalazła tym samym drogę do chłopca w jej wieku. Do Lucasa. I nagle Emmie przestała być sama. Miała Lucasa, który stał się jej najlepszym przyjacielem. Czy tak właśnie wygląda przeznaczenie? W dniu poprzedzających ich wspólnych trzydziestych urodzin, Emmie ma nadzieję, że w ich ukochanej knajpce na plaży, Lucas wreszcie zada jej to najważniejsze pytanie. Tyle że nie będzie to takie, jakie miała nadzieję usłyszeć. Los bowiem przygotował dla dziewczyny całkiem inny scenariusz. Emmie, będzie musiała w końcu stawić czoła wszystkim duchom swojej przeszłości. Czy do dziewczyny uśmiechnie się szczęście, na jakie zasługuje? Emmie Blue jest naprawdę tragicznie smutną postacią, która poszukuje szczęścia. Chciałaby być przez kogoś naprawdę kochana. Czy to nie jest to, czego my wszyscy poszukujemy? Absolutnie współczułam Emmie Blue. Jej ból i smutek były naprawdę namacalne. Lia Louis wykonała mistrzowską robotę. Emmie Blue to jedna z najbardziej sympatycznych bohaterek, o jakich kiedykolwiek czytałam. Jest jedną z tych postaci, które trafiają prosto do serca i pozostają tak na długo po przewróceniu ostatniej strony. Wzruszająca historia pełna charakteru, współczucia i miłości. Jestem pewna, że zostanie ze mną na długo. Przyznam szczerze, że historia ta jest całkowicie przewidywalna, ale w żaden sposób mi to nie przeszkadzało. Myślę, że radość płynąca z tej książki nie polega na zastanawianiu się, co będzie dalej, ale radością jest obserwowanie, jak Emmie odkrywa, co szykuje dla niej los. Piękna historia, którą polecam romantycznym duszom. Jestem pewna, że na pewno Was nie zawiedzie.