Mój ukochany wróg

"Prawda jest dziwniejsza od fikcji, a to dlatego, że fikcja, musi być prawdopodobna. Prawda- nie.
Mark Twain

Psychopaci to nie tylko więźniowie, mordercy, przestępcy.
Każdy z nas może żyć w jego pobliżu, nie wiedząc o tym.
Ta książka jest o jednym z nich.
W głowie miałam polski serial "Tulipan", o notorycznym podrywaczu. Snuły się myśli o psie ogrodnika i takie różne mało przychylne porównania.

Powieść zaskakuje, nic nie zapowiada w którą stronę skieruje się akcja. Zamiast spodziewanego romansiku, co zapowiadały pierwsze strony mamy obraz smutnego podrywu, rozwoju i zakończenia związku.
Paradoksem jest, iż wszystko dzieje się w dość zamkniętym środowisku. Kobiety pracują obok siebie, spotykają się, rozmawiają. Żadna jednak nie ostrzega kolejnej, ponieważ czuję się winna"prawie" zakończenia relacji.
Ofiara staje się katem. Idealna manipulacja emocjami.
Dopiero przypadek otwiera im oczy.

Książka którą chłonęłam z wielkim skupieniem, niedowierzaniem, często ze złością. Chociaż wysłuchanie jej było przyjemnością literacką, tematycznie już tak lekko nie było.

Pani Karolina pisze z gracją tancerki. Najpierw powoli przedstawia temat, krąży po jego obrzeżach. Sukcesywnie odkrywa jądro, a i tak jest ono dla odbiorcy niespodzianką.
Wielka finezja, prostota i talent.

Powieść napisana obrazowo z dbałością o szczegóły, dopracowana. Umiejętnie dozuje napięcie. Wywołuje ciekawość, chwilami odrzuca by ponownie przyciągnąć.

Kto jeszcze nie czytał, proponuję nadrobić.

...

?Mój ukochany wróg? to powieść fikcyjna, ale wzorowana na prawdziwych osobach i zdarzeniach. To, że w naszym otoczeniu funkcjonują psychopaci to fakt. Statystyki pokazują, że częściej są to mężczyźni, ale reguły nie ma.
Przedstawiona w książce historia pokazuje nam, jak pięknie psychopaci potrafią manipulować ludźmi, z którymi pracują, wchodzą w związki, przebywają na co dzień. Jaka jest ich strategia, jak powoli osaczają swoje ofiary i jak wielką radość czerpią z wyrządzonej im krzywdy. Ich zachowanie przywodzi na myśl drapieżcę, który pastwi się nad swoją ofiarą. Tylko, że najczęściej drapieżnik robi to, by zaspokoić swoje potrzeby przetrwania. Psychopata robi to by poczuć satysfakcję i upaja się władzą jaką zyskuje nad drugim człowiekiem.

Na kartach powieści poznajemy trzy skrzywdzone kobiety, choć tak naprawdę jest ich więcej. Są bardzo różne, każda ze swoimi życiowymi doświadczeniami, w innym wieku. Łączy je jedno. Wszystkie wpadły w pułapkę Jonasza.
Narracja w książce też się zmienia. Historię Niki poznajemy w formie jej wspomnień przytoczonych przez osobę, która jej wysłuchała. Ten rodzaj narracji wybijał mnie z rytmu czytania, co powodowało, że mój początek z powieścią był dość toporny. Bardzo mi za to przypadła do gustu relacja Wioli, która w ramach terapii ma prowadzić pamiętnik. I w takiej formie przedstawiona jest jej historia, a trzeba dodać, że kobieta ma dość trzeźwe spojrzenie na świat i cięte riposty, przez co świetnie się czyta jej zapiski. Również narracja pierwszoosobowa prowadzona przez Adę, przypadła mi do gustu.
Podobał mi się styl jakim książka jest napisana. Język jakim posługuje się autorka sprawia, że historię czyta się szybko i z rosnącym zainteresowaniem.
Mamy tutaj bardzo dobrze wykreowane postacie. Zarówno bohaterki powieści jak i Jonasz, są postaciami bardzo realnie wykreowanymi.

Uważam, że po tę książkę powinna sięgnąć każda kobieta bez względu na wiek. Jeśli prawdą jest stwierdzenie, że każda z nas w swoim życiu spotka psychopatę, to warto znać jego sposób działania już teraz. Warto poznać swojego wroga, zanim podejmie się z nim walkę. Szczególnie, że ten wróg często posiada ogromny urok osobisty, który nie tylko działa na kobiety, ale zyskuje również sympatię i uznanie w oczach mężczyzn.

Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotka psychopatę. Psychopata spotyka jednak mnóstwo kobiet. Zwłaszcza jeśli na nie poluje. To dla niego proste. Zazwyczaj wygląda jak chłopak z sąsiedztwa ? nie budzi żadnych podejrzeń. Jest dobrze ubrany, błyskotliwy, świetnie radzi sobie w życiu i ma wyjątkowy dar czarowania ludzi. Często zajmuje wysokie i ważne stanowisko ? ma zdolności przywódcze, błyskawicznie podejmuje decyzje i ryzyko.

Tak przynajmniej prezentuje się z wierzchu. Ta historia pokazuje, co jest pod spodem.

Nika to młoda pełna ufności dziewczyna. Jonasz to przystojny pewny siebie mężczyzna. Kiedy się spotykają, wydaje się, że Nika spotkała prawdziwego księcia na białym koniu. Do czasu?

"Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotyka psychopatę. W życiu psychopaty jest jednak wiele kobiet..."

"Mój ukochany wróg" jest historią opartą na prawdziwych wydarzeniach. Dzięki temu czytelnik namacalnie może odnieść się do rozegranych wydarzeń i sytuacji, jakie mają miejsce na kartach powieści. Uświadomi sobie, że takie rzeczy dzieją się naprawdę, tuż obok...

Mamy tu do czynienia z doskonale przedstawionym studium psychologicznym bohaterów, ich zachowań i postępowania. Autorce udało się ukazać, jak łatwo można poddać się manipulacji drugiej osobie, jak łatwo wpaść w sidła psychopaty. Karolina Głogowska kreśli postępowanie psychopaty - od osaczania, poprzez odrzucenie, po nękanie i szantaż emocjonalny. Daje nam do zrozumienia, jak zacierają się granice między potrzebą bycia kochanym a zdrowym rozsądkiem.

Z drugiej strony widzimy jaka jest reakcja otoczenia. Takie nakreślenie obojętności, znieczulicy i społecznego przyzwolenia czy nawet niezrozumienia problemu, budzi w czytelniku sprzeciw wobec takich postaw. 

"- Psychopaci nie wyróżniają się z tłumu. Nie mają na czole karteczki z informacją o zaburzeniu. Sprawiają wrażenie zupełnie zwyczajnych ludzi, dlatego są w stanie nabrać każdego."

Początkowo Jonasz jawi się nam jako zwykły normalny facet. Jednak z czasem zaczyna docierać do nas, że coś tu nie gra. To mężczyzna przeświadczony o własnej wielkości, elokwencji i nieodpartym uroku osobistym. Posiada cechy, które charakteryzują psychopatę. Przejawia skłonność do ryzyka, manipulacji i kłamstwa, ignoruje przepisy i ogólnie przyjęte normy społeczne. Wyzuty jest z jakichkolwiek wyrzutów sumienia i empatii. Nika, Wiola, Ada, Emilia... takich kobiet jest wiele. Ale że też Jonasz nie pogubił się w tych swoich kłamstwach komu i co powiedział?! A jeśli chodzi o te wszystkie kobiety... cóż każda z nas pragnie miłości, uczucia, i czasem potrzeba bycia kochanym przesłania nam trzeźwy spojrzenie na nowo poznaną osobę.

"Zawsze będzie jakaś następna. I jestem pewna, że w tym momencie już jest. Natura Jonasza nie znosi pustki, a nasz miesiąc miodowy dawno się skończył - wyjaśniłam. 

- Co nie powstrzymuje go przed przypominaniem o sobie i gnębieniem nas. To tak, jakby macał swoje kurczaki w kurniku. Sprawdzał, czy jeszcze tam są i na niego czekają."

Historia ta boleśnie zmusza do refleksji i przemyśleń. Książka przesiąknięta jest emocjami. Zmuszeni jesteśmy do stałego czuwania i napięcia. Po zakończeniu lektury czuję, że w tej historii jeszcze sporo można by dopowiedzieć. Rodzi się bowiem mnóstwo pytań bez odpowiedzi, pozostawieni zostajemy w stanie zawieszenia. A może to zamierzony efekt, byśmy sami wyciągnęli wnioski?

"To ja zaufałam za szybko, ja zadałem za mało pytań, ja nie zorientowałam się, że biorę udział w grze."

"Mój ukochany wróg" to wstrząsający i otwierający oczy thriller psychologiczny, w którym rozebrano na czynniki pierwsze łowcę i ofiarę. To mistrzowskie studium zależności międzyludzkich. To powieść, która pozwala zrozumieć kobietę, która spotyka na swojej drodze psychopatę. Koniecznie sprawdźcie czy bylibyście podatni, by Was nabrać, zmanipulować...

Niby żyjemy w cywilizowanym świecie, mamy dostęp do informacji, jesteśmy ostrzegani przed niebezpieczeństwem i uważamy, że nic nas już zdziwić nie może. Potem natrafiamy na artykuł, książkę lub dowiadujemy się od znajomych, że "ktoś" padł ofiarą przemocy domowej. Ten "ktoś" to może nasza znajoma, bliższa lub dalsza. I wtedy pytamy jak to się stało, dlaczego tak długo tkwił w toksycznym związku, nie wiedział, że to chore? Przynajmniej ja nigdy nie potrafiłam zrozumieć tego zjawiska.

I właśnie książka Karoliny Głogowskiej dotyczy problemu przemocy psychicznej. Autorka zręcznie prowadzi nas po zakamarkach umysłu ofiary jak i oprawcy, pokazuje standardowe mechanizmy psychopaty, jego działanie i wywoływanie poczucia winy u pokrzywdzonej, a jednocześnie zapewniając o uczuciu. Mimo, że nie jest to poradnik czy nawet podręcznik, Pani Karolinie udało się przemycić wiele zagadnień w pozornie zwykłej historii. Książka w dodatku jest napisana zręcznym językiem, dobrym stylem, nie nudzi i chociaż to nie jest powieść o lekkiej tematyce - lekko się czyta.

Jest to bardzo dobra powieść, która trochę otwiera oczy, uczula na pewne zachowania, chociaż to fikcja literacka. Książkę trzeba przeczytać.

?Mój ukochany wróg? to książka opowiadająca o psychopacie, który ma obsesję na punkcie trzech kobiet. Mężczyzna obserwuje je, manipuluje nimi jak marionetkami, eliminuje z ich życia przyjaciół. Te kobiety to Ada, Wiola oraz Nika, które są wykształcone, młode i samotne. Wszystkie są na początku kariery w branży telewizyjnej i wszystkie pod swoją opieką ma Jonasz ? ich szef. Jest to mężczyzna bardzo inteligentny, miły i czarujący, aktualnie rozwodzący się ze swoją żoną. Wszyscy go lubią, jest ceniony i szanowany. Ma tylko jedną wadę ? jest psychopatą uwielbiającym pogrywać sobie z kobietami. Żadna z trzech dziewczyn nie zauważa, że Jonasz stanowi dla nich zagrożenie. Są w niego ślepo zapatrzone i oczarowane jego osobą. W ich oczach Jonasz jest ideałem faceta. Autorka ? Karolina Głogowska - w swojej książce ostrzega kobiety, skłania je do przemyśleń i wyciągania wniosków. ?Mój ukochany wróg? to pozycja inna niż wszystkie ? czegoś takiego jeszcze nie miałam okazji czytać. Wzbudza wiele emocji, szokuje, sprawia, że nie możemy uwierzyć, że tego typu sytuacje mogą mieć miejsce, a przy tym ma w sobie tajemniczy i mroczny klimat, który wywołuje gęsią skórkę na ciele. Czytałam tę książkę z zapartym tchem, ani na chwilę nie mogąc się od niej oderwać. Zdecydowanie polecam!