Mistyfikator

"Mistyfikator" J.Parasiewicz
344 str.

Najnowsza lektura Joanny Parasiewicz sprawiła mi ogromną przyjemność. Pisarka zachwyciła mnie pięknym językiem literackim oraz ciekawą, niebanalną fabułą. Nie znajdziemy tu zbędnych opisów i sztucznych dialogów. Jest za to ciekawa historia osadzona w latach 1917-1924. Całość jest podzielona na dwie części. Pierwsza osadzona we Lwowie, druga w Berlinie.

Główną i jednocześnie tytułową postacią jest Wiktor Fogel. Został porzucony przez matkę oraz ojca wariata. Wychowała go babcia. Wiktor nie jest przeciętnym mężczyzną. Wiktor to odmieniec, albinos. U większości wywołuje niechęć i odrazę, ale są też tacy, u których wzbudza uczucia nabożne.

" Wiktor Fogel, tak nieskazitelnie biały i świetlisty, o oczach koloru owocu granatu, których nie widziała nigdy wcześniej u nikogo."

Główny bohater, opuszczony przez bliskich, sam musi zadbać o swoje utrzymanie. Najmuje się do róznych prac fizycznych. Szuka odpowiedniego miejsca dla siebie. Pewnego dnia poznaje człowieka, który zaraża go swoją pasją. Uczy i pomaga odkryć talent. Wiktor ze zwykłego parobka przekształca się w postać niezwykłą. Doskonali nowy fach, studiuje notatki mistrza. Zaczyna być rozpoznawalny. Nazywany geniuszem, mistyfikatorem nawet przez najbardziej wymagającą klientelę. Szuka recepty na zatrzymanie procesu starzenia się skóry.

Czasy, w których przyszło żyć naszemu bohaterowi nie były łatwe. Nastała wojna. A wraz z nią głód i brak zarobku. Aby mieć za co żyć W.Fogel wyrusza do nieznanego Berlina.

W książce zostały poruszone istotne tematy. Jest ukazany problem odmienności, przemoc domowa, zmiana płci i wiele innych. Ludzie w obliczu różnych zdarzeń dążą do doskonałości. Przy pomocy wiedzy zdolnego charakteryzatora, próbują zmienić swój wygląd. Myślą, że "zakładając" maskę staną się kimś lepszym. Choć pisarka wplotła fabułę w odległe czasy, to uważam że przedstawiony temat jest niezwykle aktualny. Lektura dała mi dużo do myślenia. Uświadomiła, że żaden, nawet najdroższy ubiór lub makijaż, nie zakryje tego co mamy w sobie.

W książce poznamy dużo barwnych postaci. Spodobały mi się ich imiona (takie jak np.Fanny, Lola, Ritta). Każda z nich ma swój indywidualny charakter.
Ciekawy jest też bogaty język, którym posłużyła się autorka. Wtrącane są obcojęzyczne zwroty (np.szajgec-łobuz, bubełe-dziecko). Są dokładnie tłumaczone w przypisie. Wszystko to doskonale oddaje klimat minionych lat. Wczułam się w tą historię i bawiłam doskonale. Jestem oczarowana.

Podsumowując, polecam tą niezwykłą książkę. Joanna Parasiewicz, wraz z wydawnictwem Szara Godzina, oddała w ręce czytelników piękną powieść. Oryginalną, ciekawą i z mądrym przesłaniem. Jestem pewna, że spod pióra pisarki wyjdzie jeszcze dużo interesujących perełek. Ja już nie mogę się doczekać.

Podróż w czasie ? ?Mistyfikator? autorstwa Joanny Parasiewicz

?To fascynująca opowieść o dążeniu za wszelką cenę do lepszego życia. Opowieść o inności, odrzuceniu i samotności, talencie, pasji i namiętności, która tworzy i niszczy?.

Joanna Parasiewcz w swojej powieści przenosi nas do lat 20. XX wieku. Poznajemy ówczesny, wielobarwny Lwów oraz Berlin. Głównym bohaterem jest Wiktor Fogel, syn lokalnego szaleńca, jak również albinos, czyli odmieniec. Ludzie z niego drwili, wyśmiewali się. Wychowywała go babka, po tym, jak ojciec chłopaka załamał się nerwowo a matka odeszła do innego mężczyzny. Babka młodzieńca była akuszerką. Z powodu braku chętnych do pomocy przy odbieraniu porodów, to on pełnił funkcję pomocnika. Pewnego dnia szukając kota, natrafił na Nikitina, charakteryzatora. Równie dziwnego, jak on, innego od innych ? karła. Wiktor chłonął naukę, poznawał tajniki zmieniania się w kogoś innego, aż sam został geniuszem charakteryzacji. Postanowił opuścić Lwów z nadzieją lepszego życia w Berlinie. W mieście uciech i rozpusty.

Wiktor wiedział, na czym ludziom zależy. Każdy chce być piękny, bez skazy, młody. Niestety uroda przemija. Udało mu się jednak stworzyć specyfik, którego zapragnęli wszyscy.

Książka miała swoją premierę niespełna dwa miesiące temu. Przyznam się bez bicia, że w trakcie czytania musiałam ją na kilka dni odłożyć i ponownie po nią sięgnąć. Historia sama w sobie bardzo mi się spodobała, więc trudno mi nawet znaleźć logiczne wytłumaczenie czym spowodowany był ów zabieg z mojej strony. Autorka pokazuje nam, jacy jesteśmy słabi względem upływu czasu, śmiertelności. Odrzucamy osoby ?inne? od nas, mimo iż tak naprawdę są takie same, jak my. Patrzymy jednak na wygląd zewnętrzny, a nie wewnętrzny. Joanna Parasiewicz zmusza nas do refleksji. Dążenie do realizacji marzeń, celów doprowadzi nas do wymarzonego miejsca na ziemi. Język, którym posłużyła się autorka, jest lekki. Książka wydana jest również w formie przyjemnej dla oka ? czcionka, odstępy pomiędzy wierszami. Czy polecam? Jeśli lubicie powieści historyczne i chcecie poznać bliżej Wiktora oraz Lwów i Berlin w latach dwudziestych dwudziestego wieku to moim zdaniem warto po nią sięgnąć.