Miłość w czasach zagłady

Jakiś czas temu moja znajoma poleciła mi książkę ?Miłość w czasach zagłady? Hanni Münzer. Opisywała ją jako piękną i bardzo wzruszającą powieść. Z racji na te wszystkie zachwyty i moje zamiłowanie do historii z chęcią sięgnęłam po pozycję. Cóż mogę powiedzieć? Nie do końca tego się spodziewałam.
Na początek może króciutko opiszę fabułę. Książka opowiada o 4 pokoleniach kobiet. Poznajemy Elizabeth, Deborah, Marthę i Felicity, jednak akcja książki skupia się na dwóch pierwszych bohaterkach. Ich losy nieodłącznie splatają się z tragicznymi wydarzeniami II wojny światowej, gdyż właśnie w tych czasach przyszło im żyć. Słynna śpiewaczka operowa Elizabeth Marplan wiedzie szczęśliwe życie u boku męża Gustava. Mieszkają w Monachium wraz z dwójką dzieci ? Deborah i Wolfgangiem. Radosne chwile kończą się jednak, gdy do władzy dochodzą naziści. Gustav z powodu żydowskiego pochodzenia musi wydostać się z kraju. Niestety plan ucieczki, który układa wraz z żoną nie wypala. Mężczyzna nie dociera do Zurychu i ginie po nim wszelki słuch. Zdeterminowana Elizabeth próbuje odszukać małżonka i ratować swoje dzieci. Aby tego dokonać, wiąże się z Albrechtem Brunnmannem ? oficerem SS. Jak się później okaże, ta decyzja bardzo namiesza w życiu jej dorastającej córki.
Niestety doszukałam się w książce licznych niedociągnięć i zgrzytów, które bardzo wpłynęły na mój odbiór książki. Chodzi tu przede wszystkim o kreowanie bohaterów i motywowanie ich działań. Przedstawię tu te mankamenty, które zaważyły o mojej ocenie powieści.
Zacznę może od idealizowania bohaterów. Najbardziej rażącym tego przykładem jest postać Gustava. Mężczyzna został przedstawiony jako mądry, kochający, oddany, oczytany, sprawiedliwy, uwielbiający swoje dzieci lekarz z powołania. Bohater nie ma żadnych wad. Nie jest wściekły, zaszczuty, zdenerwowany i przede wszystkim przerażony, co w jego sytuacji powinno się zdarzyć (chociażby przez chwilę!!!).
Z drugiej strony mamy postać Albrechta, który jest okrutny, bo jest okrutny. A przynajmniej tak wynika z dzieła pani Münzer. Decyzje bohatera nie zostały kompletnie niczym uzasadnione. Zazwyczaj, gdy ludzie robią coś złego, chcą coś dzięki temu pozyskać, mają jakiś motyw. Albrecht natomiast w pewnym momencie książki z inteligentnego mężczyzny (a przecież myślące czarne charaktery, to to, co czytelnicy lubią najbardziej) przeradza się w despotę i brutala. Nie umniejszam oczywiście zbrodni nazistów, ale, czytając książkę, cały czas miałam wrażenie, że Albrecht jest zły, bo jest oficerem SS i tak wypada. Jeśli przedstawi się postać jako okrutną i nie uzasadni się tego charakterologicznie bądź poprzez działania tejże postaci, to zawsze powstanie jakiś zgrzyt. Tak było i tym razem. Ludzie nie są zero-jedynkowi. Ich psychika jest dużo bardziej skomplikowana. Nie można po porostu przedstawiać bohaterów jako złych i zupełnie nie pokazać, co ich do tego zła popycha.
Wszystkie poprzednie błędy mogłabym wybaczyć, gdyby nie kolejny ogromny zgrzyt, czyli pewne zachowanie głównej bohaterki. Nie zdradzając fabuły, pokrótce postaram się to wytłumaczyć. Deborah widzi pewną sytuację i pod wpływem tego, co ujrzała, jej światopogląd nagle zmienia się o 180 stopni. Rozumiem, że pewne wydarzenia mogą bardzo na nas wpłynąć i wręcz nas poprzestawiać. Chciałbym jednak zauważyć, że główna bohaterka mieszkała w Monachium, którym znajdowała się przecież siedziba NSDAP, tam też doszło do słynnego puczu. Dziewczyna musiała być wcześniej świadkiem okrucieństw i niesprawiedliwości zwłaszcza, że wychowała się w na wpół żydowskiej rodzinie. Uwaga, była nawet ofiarą prześladowania! Jeśli więc tamte wydarzenia zupełnie na nią nie wpłynęły, to to, co zobaczyła również nijak nie powinno jej poruszyć. Ona natomiast dosłownie z kartki na kartkę zmienią się w zupełnie inną osobę. Brakuje mi okresu przejściowego, w którym bohaterka zastanawia się nad sytuacją, w której się znalazła i stopniowo uświadamia sobie w jakim towarzystwie się obraca oraz co dzieje się wprost na jej oczach. Niestety w dziele pani Münzer wygląda to tak, jakbyśmy do strony nr x czytali o Deborze nr 1, a od strony nr x o Deborze nr 2.
Na osłodę mogę dodać, że książkę czytało się bardzo szybko. Sam zamysł fabuły również wypada bardzo dobrze. Niestety autorka nie do końca podołała jego realizacji. Pozycji zdecydowanie nie można nazwać tragiczną. Powiedziałabym, że należy do grona książek poprawnych. Dlatego też wierzę, że ?Miłość w czasach zagłady? na pewno znajdzie swoich miłośników. Ja niestety nie zaliczam się do nich. Od dobrej powieści wymagam po prostu więcej.

II wojna światowa przyniosła zmiany, po których świat, już nie był taki sam.Miliony istnień skazanych na śmierć, przez pewnych fanatyków, dla których liczyła się tylko władza i własne wymysły, co do tego, jak powinien wyglądać świat.Mimo to i w tym trudnym okresie znalazło się miejsce na miłość i poświęcenie.

Książka"Miłość w czasach zagłady", opowiada właśnie taką historię, z której można wysunąć wnioski, nie tylko poddające w wątpliwość zachowania ludzi.Matka która dla ratowania swoich dzieci, decyduje się na największe poświęcenie, na jakie mogła się zdobyć.Młoda kobieta będzie musiała żyć u boku człowieka którego nienawidzi, próbując za wszelką cenę przetrwać, ten najgorszy okres strachu i beznadziei.I kobieta, która postanawia zemścić się na sprawcach nieszczęścia ojca.A przyjdzie jej się zmierzyć, nie tylko z własnym sumieniem.

Bardzo trudno znaleźć powieść, która do tematu wojny wniosłaby powiem świeżości.Na ten temat powiedziano wszystko, a kolejne dzieła to tylko powielanie utartych schematów.Jednak autorce"Miłość w czasie zagłady", udało się sprostać zadaniu.To przede wszystkim dzieło o miłości, zdolnej do wszelkich poświęceń, oraz o okrucieństwie, które raz zadane, potrafi wpływać również na kolejne pokolenia i żadne terapie tego nie potrafią zatrzeć.
Poruszająca i do głębi mądra książka, która skłania do zastanowienia się nad naszymi czynami i tym, w jaki sposób nasze działania wpływają na innych.A nie zawsze jest to wpływ pozytywny.Polecam.Książkę otrzymałem, dzięki uprzejmości Wydawnictwa Insignis.

Mroczna historia z czasów zagłady.

Wojna to okrutny czas zagłady, zniszczeń, mordów. To czas, w którym nikt nie chciałby się znaleźć. A mimo wszystko w takim okresie jest miejsce na miłość. Nie wszyscy się na nią odważą, lecz ci którzy to zrobią są bez wątpienia zwycięzcami. ?Miłość w czasach zagłady? to powieść o ciężkich czasach, czasach kompletnego chaosu, zagłady, przelewu krwi. Hanni Münzer w doskonały sposób przedstawiła oblicze II wojny światowej z perspektywy matki, która pragnie ratować swoje dzieci i córki ? pół-Żydówki ? która pragnie pomścić ojca. Idealna powieść dla tych, którzy nie są za pan brat z historią, nie interesują się wojnami ? ta książka sprawi, że pokochacie czytać książki z wątkami historycznymi.

?Miłość jest jedyną miarą ludzkich pragnień, tylko miłość jest zdolna znieść granice między bogactwem a biedą, arystokracją a mieszczaństwem, a nawet między rasami. Tylko ona sięga aż poza śmierć??

Felicity musi wyjechać niespodziewanie do Rzymu w poszukiwaniu matki. Tam, czytając dziennik swojej babki, poznaje szokującą historię swojej rodziny. Wojna nie była łaskawa dla przodków Felicity, nie tylko ze względu na ofiary, ale również na osoby, jakie w tym czasie poznały Elizabeth i jej córka Deborah ? babka Felicity. Jedno jest pewne ? dramatyczny los jaki dosięgnął tę rodzinę wstrząśnie każdego czytelnika.

?A przecież prawda zawsze kieruje się własnymi prawami. Kiedy najmniej się tego spodziewamy, wypływa na powierzchnię jak pęcherzyk powietrza, by rzucić nam w twarz oskarżenie.?

Powieść Hanni Münzer to opowieść o najgorszych czasach jakie tylko można sobie wyobrazić ? czasach wojny. W czasie, gdy myślimy, że nie ma czasu na miłość, ona jednak kiełkuje w sercach. I ta miłość jest nie tylko szczęściem, ale również zgubą i cierpieniem dla wielu ludzi, w tym dla głównych bohaterów. Mąż Elizabeth Malpran znika, gdy próbuje wyjechać z Niemiec. Jest Żydem, więc domyślamy się, że jego los jest przesądzony. Matka z dwójką dzieci również podejmuje próby ucieczki, które kończą się porażką. Wtedy do jej życia wkracza Albrecht Brunnmann, wysokiej rangi esesman. I odtąd życie Elizabeth i jej dzieci, a w szczególności córki Debory pisze mroczny scenariusz. Autorka w pierwszej kolejności pokazuje losy Elizabeth, jej miłości do męża i dzieci, a także do muzyki. Niestety szczęście tej rodziny nie trwa długo. Deborah rośnie i następnie autora skupia się na życiu młodej dziewczyny, która swoje najlepsza lata musi przeżyć w czasie okrutnej wojny, u boku człowieka, którego przyjdzie jej nienawidzić. Powieść ta jest piękna, lecz dramatyczna i mroczna.

?Miłość w czasach zagłady? to powieść, która porusza serce. To co działo się w czasie II wojny światowej jest niebywałym okrucieństwem. Osadzić fabułę w tamtych czasach i przekazać ją tak, by poruszyć i zainteresować czytelnika to nie lada wyczyn. Hanni Münzer udało się to idealnie. Powieść czyta się szybko i lekko, chociaż fabuła nie wskazuje na to, by to była lekka powieść. To poruszająca opowieść o miłość, oddaniu i poświęceniu. ?Miłość w czasach zagłady? to nie jedynie fikcja literacka. Znajdziecie tam dużo historii, która przyprawia o dreszcze.

?Dobro to rezultat prostej logiki umysłowej, którą nazywamy rozsądkiem, zło zaś to długa i szkodliwa droga okrężna i nazywa się głupotą.?

Hanni Münzer napisała powieść, po której trudno się otrząsnąć. Takie właśnie książki potrafią wstrząsnąć czytelnikiem do tego stopnia, że historia opowiedziana przez autora na długo pozostanie w pamięci. Piękny język i styl to tylko dodatkowe atuty, które przemawiają za atrakcyjnością książki.

Dużym plusem powieści są jej bohaterowie. To postacie bardzo dobrze wykreowane, idealnie wpasowujące się do fabuły i czasu, w których przyszło im żyć. Felicity i jej matka są osobami współczesnymi, które również zmagają się z miłością, a raczej jej brakiem. Matka Felicity, nie doświadczając miłości od swojej matki Debory, nie umie obdarzyć matczynym uczuciem swojej córki. Deborah, która w swoim życiu przeszła o wiele za dużo, jej los jest dramatyczny, a wręcz tragiczny, nie umie dać miłości swojej córce, nie umie jej pokochać. Jej postawę zaczynamy rozumieć dopiero po poznaniu całej jej historii. Autorka nie szczędziła niczego, gdy kreowała bohaterów. To postacie barwne, odznaczające się silnym charakterem. Postacie drugoplanowe są bardzo dobrze dobrane. Połączenie fikcyjnych bohaterów z osobami, które znamy z lekcji historii to naprawdę trudna sztuka, a Hanni Münzer udało się stworzyć naprawdę interesującą opowieść.

Szczerze polecam książkę każdemu czytelnikowi. ?Miłość w czasach zagłady? to powieść, która mimo lekkości czytania porusza bardzo trudne tematy. Poznajemy czasy, w których prócz przelewu krwi niewinnych ludzi jest czas na miłość. Miłość ta jednak nie prowadzi do niczego dobrego i jej następstwa ciągną się przez kolejne lata, rzucając cień na kolejne pokolenia.