Milczenie

Naukowcy wszem wobec ogłaszają jedno z największych speleologicznych odkryć w historii współczesnego świata. Na terenie Mołdawii zostaje odkryta sieć jaskiń, które od tysiącleci były całkowicie odcięte od środowiska zewnętrznego. Potężne naukowe umysły z przeróżnych dziedzin oraz speolodzy, ekscytują się jak małe dzieci na samą myśl o możliwości zbadania tego podziemnego świata. Naukowa ekspedycja pod medialnym patronatem Discovery Channel nie idzie jednak tak, jak planowano. W głębokich mrocznych podziemiach, obok mniej groźnych przedstawicieli fauny i flory oraz masy kamieni żyje coś, co nigdy nie powinno zobaczyć światła dziennego. Nadmierna ludzka ciekawość doprowadza do sytuacji, kiedy to z ?piekielnych czeluści? na świeże powietrze wydostają się ?dziwaczne? stwory. Nietoperzo podobne stworzenia (tym razem nie z Wuhan) stają się początkiem końca świata takiego, jakim ludzie znali go do tej pory. Uwolnione ?potwory? (najlepsze określenie), zgodne z tradycją miejsca, którego władcą swego czasu był legendarny Drakula jedyne, o czym myślą to jedzono i rozmnażanie. Krwawym i solidnym posiłkiem dla nich może być wszystko to co żywe i wydające dźwięki, począwszy od małych zwierząt, na człowieku kończąc. Rozpoczyna się więc walka o przetrwanie, w której gatunek Homo sapiens przestaje być czubkiem łańcucha pokarmowego.

Sam zarys fabularny książki wygląda bardzo obiecująco i może być interesujący dla miłośników powieści z dreszczykiem. Pomysł skonstruowania ?eko thrillero-horroru?, w którym człowiek staje się zwierzyną, pod wieloma względami być może nie jest czymś innowacyjnym, jednak na pewno nie można o nim powiedzieć ?nadmiernie wyświechtany?. Tyle, jeśli chodzi o pewne założenia, jak jednak doskonale większość miłośników popkultury wie, palny twórców nie zawsze jednak w 100% się sprawdzają i tak też niestety jest w tym przypadku.

Zanim jednak przejdziemy do wytykania błędów dzieła, na początek warto wymienić jego plusy. Autor powieści od samego początku stawia tutaj na dosyć prostą strukturę historii, która pod wieloma względami przypomina literaturę typowo ?młodzieżową?. W tym przypadku nie jest to w żadnym razie element negatywny, wręcz przeciwnie doskonale się to sprawdza, pozwalając pochłaniać kolejne rozdziały w naprawdę błyskawicznym tempie. Pokłosiem takiego stanu rzeczy, jest dosyć mocne wejście w całą opowieść. Lebbon nie bawi się w przydługawe wstępy, przedstawiające stopniowo całą sytuację i kolejnych bohaterów. W zasadzie cały najważniejszy zarys historii zaprezentowany jest tutaj na kilku pierwszych stronach. Później autor wraz ze zbliżającym się zagrożeniem (w postaci chmary krwiożerczych stworów), pokazuje ewolucję lub może bardziej pasowałoby tutaj określenie deewolucję ludzi. Wszystko to ukazane zostaje z perspektywy zwyczajnej brytyjskiej rodziny, którą od reszty społeczeństwa odróżnia tylko pewne przygotowanie do życia w ?ciszy? (całkiem ciekawy element fabuły, który każdy czytelnik musi odkryć samemu). Atmosfera z każdą kolejną stroną coraz bardziej się zagęszcza, budując klimat przesiąknięty strachem i powoli znikającą nadzieją na ratunek.

W tym momencie niestety zaczynają się już przysłowiowe ?schody?. Lebbon tworząc swoja klimatyczną opowieść, po pewnym czasie dociera do punktu kulminacyjnego, po przekroczeniu którego wszystko zaczyna się coraz bardziej rozmywać i stawać nijakie. Chwila w której ?potwory? przybywają na wyspę, dziesiątkując populację UK, staje się momentem przemiany thrillera w odrobinę przesadzoną i momentami absurdalną książkę ?akcji?. Dopiero gdzieś pod koniec autor ponownie próbuje powrócić na bardziej ?klimatyczne? tory z początku dzieła, jednak robi to odrobinę za późno. Pewną łyżką dziegciu jest tutaj również dosyć jednostajna narracja dzieła ukazana z perspektywy wspomnianej rodziny (w zadzie to nawet jednego jej członka - nastoletniej Ally). Taka forma z samego początku dosyć dobrze się sprawdza, jednak z kolejnymi stronami zaczyna odrobinę nużyć (jest nawet kilka mocno usypiających fragmentów).

Pewnym negatywnym element dzieła są również bohaterowie ? jednak jest to mocno subiektywne zdanie osoby, która nie przepada za pozycjami, w których główne role ogrywa ?młodzież? (szczególnie ta przylepiona do swoich elektronicznych zabawek).

Pozytywne i negatywne aspekty książki pod wieloma względami się niwelują, powodując wielką trudność w jednoznacznej ocenie dzieła. Świetny początek, mocno przeciętny środek i dobry koniec ?Milczenia? sprawia, że mamy tutaj do czynienia z dziełem balansującym na pograniczu pozycji dobrej i przeciętnej. Jeśli jednak ktoś zastanawia się co wybrać książkę czy film, zdecydowanie polecam tę pierwszą pozycję, na pewno ma ona o wiele lepszy klimat i mniej absurdów niż twór Leonettiego (reżyser filmu).

Niezła, zapewniająca kilka ciekawie spędzonych godzin lektura.
W Mołdawii zostaje odkryty unikalny na skalę światową system połączonych ze sobą i odciętych od świata jaskiń. Takie odkrycie nie może pozostać bez echa. Informacja lotem błyskawicy obiega cały świat. Wszystkie stacje telewizyjne, wszystkie portale internetowe transmitują relacje z jaskiń i terenu wokół nich, pokazują relacje, wypowiedzi naukowców.
Pewna grupa speleologów wyrusza do jaskiń na ekspedycję badawczą. Bardzo szybko wydarzenia przybierają zupełnie nieoczekiwany i niezwykle groźny przebieg. Jak się okazuje jaskinie są siedliskiem przerażających ślepych stworzeń żyjących w absolutnej ciemności. Stwory te które w kilka minut zabiją całą ekipę. A to dopiero początek.
Książkę czyta się naprawdę dobrze. Jest ciekawa, wciągająca, niepokojąca i w kontekście tego zagrożenia jakie mamy teraz, bardzo realistyczna.
Cała historia opowiedziana wielowątkowo, wszystkie wątki opowiedziane są do końca, ciekawie.
Na największy plus zasługują ukazane studia dotyczące zachowań ludzkich w obliczu katastrofy. Odkrycie jaskiń, tego co w nich się znajduje daje początek wielkiej, na ogromna skalę katastrofie, wręcz apokalipsie. Reakcje ludzi, ich zachowanie w kontekście wydarzeń są bardzo ciekawie przedstawione.
Milczenie to ciekawa, nieźle napisana, pouczająca opowieść o ludzkich zachowania i świecie pogrążającym się w niewyobrażalnym wprost chaosie. Pełna paleta odczuć, reakcji, zachowań. Niektóre wprost nie do wyobrażenia sobie w normalnych czasach. W kontekście epidemii koronawirusa lektura dla osób o mocniejszych nerwach.
Bardziej jest to powieść postapokaliptyczna niż stricte horror.
Zachęcam do lektury. Zaskakująco dobra książka.

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki ?Milczenie? Tima Lebbona. Jest to horror, który porywa, trzyma w nieustającym napięciu i przeraża. Opowiada historię Ally, dziewczynki, która w wyniku wypadku straciła słuch. W związku z zaistniałą sytuacją jej rodzina musiała nauczyć się języka migowego, aby móc porozumiewać się z nastolatką. Nie wiedzieli jeszcze wtedy, że taka umiejętność będzie mogła ocalić im życie. Akcja książki rozpoczyna się, gdy naukowcy odkrywają nowe jaskinie. Wchodząc do jednej z nich narażają ludzkość na ogromne niebezpieczeństwo. Nie mają pojęcia, że w grocie śpią potwory. Krwiożercze bestie budzą się ze snu. Są jednak całkowicie ślepe, a przemieszczają się jedynie za pomocą echolokacji. Potwory opanowują całą Europę, siejąc zniszczenie i śmierć. Gdy tylko rodzina Ally dowiaduje się o tragicznej sytuacji, aby się ratować postanawia pojechać do swojego domu w Szkocji. Aby tam dotrzeć, musi jednak pokonać długą drogę. Niebezpieczeństwo czai się dosłownie wszędzie i aby nie zostać zauważonym przez bestie rodzina Ally musi zachować całkowitą ciszę. Gdy tylko wydadzą jakiś dźwięk, krwiożercze stwory zaatakują. Książka jest niesamowita, przerażająca i bardzo ciekawa. Zawiera mnóstwo zwrotów akcji, cały czas coś się dzieje, dlatego nie sposób nudzić się przy tej lekturze. Jest to bardzo dobrze skonstruowany horror, który wprawia w niepokój i dostarcza naprawdę wielu emocji. Zdecydowanie polecam, ale tylko osobom o stalowych nerwach.