Książka pierwszą kompetentną biografię księcia raciborskiego Mieszka, którego autor woli nazywać Laskonogim, a nie Plątonogim, jak dotychczas w historiografii. Syn władysława Wygnańca, urodzony w latach 1142-1144, dzieciństwo i młodość spędził wraz z ojcem i braćmi na wygnaniu, głównie Saksonii. Autor podkreśla rolę, jaką dla formacji intelektualnej Mieszka miała nauka w benedyktyńskiej szkole klasztornej w opactwie Michaelsberg pod Bambergiem. Po powrocie do kraju w 1163 r. początkowo musiał dzielić rządy ze swym bratem, Bolesławem Wysokim. Już 1172 r. udało mu się objąć samodzielnie rządy nad częścią Śląska, dziś zwaną Górnym Śląskiem - jego stolicą był Racibórz. Autor ciekawie przedstawia politykę gospodarczą i kościelną księcia, wspieraną przez jego żonę, Ludmiłęej podstawy źródłowej udało się odnaleźć także ślady kontaktów księcia z cystersami i bożogrobcami. Każdego zainteresuje z pewnością rozdział poświęcony polityce zagranicznej Mieszka, która umożliwiła mu najpierw uzyskanie własnego księstwa, a następnie silnej pozycji wśród Piastów. Umożliwiło mu to podjęcie próby zdobycia tronu krakowskiego, gdy po śmierci Mieszka Starego w 1202 r. został seniorem dynastii. Według autora Mieszko objął tron w Krakowie dopiero na początku 1211 r., a ogromne znaczenie dla tego sukcesu miała wydana przez papieża Innocentego III w 1210 r. bulla potwierdzająca ustawę sukcesyjną Krzywoustego w kwestię dziedziczenia tronu w Krakowie na zasadzie senioratu. Mieszko umarł wkrótce po tym zdarzeniu, 16 V 1211 r. Ostatni rozdział ukazuje postać księcia w literaturze nowożytnej i najnowszej. Tę ciekawą książkę uzupełnia aneks, bibliografia oraz ilustracje.
książka 
