Miejsce (twarda)

Książka wcale nie tak oczywista czy jednoznaczna. Opowiada bowiem nie tylko o utracie, miłości, rodzinnych więzach, ale i trudnościach z przeżyciem żałoby, porozumiewaniem się po utracie osoby bliskiej, poczuciu samotności, którego szukamy, a nie się boimy. Wreszcie pokazuje też, że zwierzę to idealny partner, który dostosowuje się do tych, którzy się nim aktualnie opiekują. A nawet pozwala poczuć wolność, jaką daje podążanie własną ścieżką, czasem wbrew temu, co chcieliby dla nas inni. To książka, która pozwala pomyśleć nad własnymi dążeniami, sprawdzenia, czy przypadkiem nie otacza nas zbyt wiele przytłaczających rzeczy, na które wcale nie musimy się godzić. Jest kwintesencją stylu życia slow life, duńskiego hygge czy japońskiego ikigai, gdyż czuć w niej zachętę do życia w zgodzie z naturą i porami roku, celebrowanie chwil, często przy cieple kominka, odnajdywaniu radości w małych rzeczach jak choćby codziennym spacerze z psem. Polecam każdemu, kto lubi się lekko wyciszyć, pomyśleć głębiej, odetchnąć od książek wypełnionych bohaterami i wartką akcją.

M. sprzedaje swoje mieszkanie w Warszawie i ucieka ze zgiełku miasta w góry, gdzie jest cisza i spokój. Przygarnia psa ze schroniska i razem spędzają każdą wolną chwilę. M. uczy się żyć w samotności, ale nie jest to łatwe ponieważ tęsknota za drugim człowiekiem jest trudna do zniesienia.
Bohaterem książki jest M., który po śmierci ukochanej ucieka z dużego miasta do życia na wsi. Zostawia wszystko za sobą i udaje się do miejsca, które zapamiętał z dzieciństwa.
Autorka przybliża nam w swej powieści jak wygląda życie z dala od ludzi, obowiązków, zgiełku miasta. Czy każdy z nas byłby zdolny porzucić swoje ułożone życie i uciec przed światem? Czytając książkę cały czas wyobrażałam sobie siebie na miejscu naszego bohatera, postawiłam się w jego sytuacji, chwilowa ucieczka i schowanie się przed światem może zdać egzamin, ale życie w samotności to nie dla mnie. Słuchając własnego serca sami znajdziemy swoje miejsce w życiu, i tylko od nas zależy jakie ono będzie i gdzie.
?Miejsce? debiutancka mini powieść pani Dominiki bardzo mi się podobała. Autorka zachwyca piękną opowieścią. Książka ma bardzo ciekawa formę, płynność przedstawionej historii ułatwia czytanie i pomaga lepiej zrozumieć naszego bohatera. Brak niepotrzebnych opisów, każde zdanie jest bardzo dobrze przemyślane, wyważone. Autorka swoją powieścią skłania nas do wielu przemyśleń, klimat jaki pani Dominika stworzyła w swojej książce jest niesamowity. Emocje zawarte w tej z pozoru cienkiej książce pochłaniają czytelnika.
?Miejsce? uważam za bardzo udany debiut, nie ma w tej historii zwrotów akcji i zaskoczenia. Jest to powieść o życiu i jego przemijaniu.