"Dąb nie zakwitnie, co go grom roztrąca,
Ani rannego orła lot, co spada!" "Do jednej w raju"
Z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po tomik wierszy. Wcześniej nie miałam okazji zapoznać się z poezją Edgara Allana Poe, z wyjątkiem "Kruka", którego przerabiałam w liceum w ramach zajęć kółka literackiego. Już pierwsze wrażenie spotkania z książką okazało się bardzo pozytywne, piękne wydanie, w twardej oprawie, z klimatyczną oprawą graficzną i dbałością o detale. Przyjemnie zaskoczyła mnie dwujęzyczna edycja, po lewej stronie angielska wersja, a po prawej polski odpowiednik. Niemal natychmiast zorientowałam się, że ta poezja wymyka się jednoznacznej interpretacji, wczytując się najpierw w oryginał dokonywałam przekładu oczami własnej duszy, aby za chwilę spojrzeć na przytoczone tłumaczenia innych, kilka razy łapałam się na tym, że w nieco odmiennej barwie je postrzegałam. A to pozostawia czytelnikowi przestrzeń dla przywołania własnych emocji, wspomnień i doświadczenia życiowego.
"Patrząc w mrok ten na wsze strony, stałem trwożny i zdumiony,
Rojąc mary, jakich dotąd głąb nie znała ludzkich dusz." "Kruk"
Wiersze wypełnione mrocznymi uczuciami i refleksjami, żałobnymi dźwiękami, a jednocześnie lekkie, odznaczające się delikatnością i wrażliwością. Mocno przemawiają, oscylują wokół poważnych tematów, ale pozbawione są niepotrzebnej wzniosłości. Owiane nutami mistycyzmu, tajemnicy życia, magii spełnienia. Wnikliwie zgłębiają cechy śpiewu ziemskiego istnienia i blasku niebiańskiego gwiezdnego pyłu. Przybliżają do uchwycenia istoty przemijania, śmierci, bólu, udręki, zwątpienia, rozczarowania i szaleństwa. Ale też siły nadziei, smaku miłości, brzmienia marzenia, mocy pragnienia, a nawet czaru zachwytu. Ludzka wiedza, bolesne doświadczenia, dotkliwe straty bliskich, oraz dążenie do doskonałości, sprostanie wyzwaniom życia, wypełnienie go dobrą jakościowo treścią. Za jakiś czas ponownie chwycę za tomik, by spróbować odczytać jeszcze inne przesłania, zestawić je z nowymi przemyśleniami, poddać się melancholijnej atmosferze. Obecnie najbardziej przemówiły do mnie wiersze: "Kruk", Sen we śnie", "Uśpiona", "Ulalume", "Annabel Lee", "Do jednej w raju", "Kraina snu", "Opętany zamek", "Do matki".
Opinia bierze udział w konkursie