Matka niedostępna emocjonalnie

�e nasze zdolności, ograniczenia i preferencje są respektowane, nigdy sami nie nauczymy się ich szanować. Możemy przez to czuć się bezwartościowi i wstydzić się za nieumiejętne wykorzystanie naszego potencjału. Może to także sprawić, że będziemy zbyt ulegli względem innych, zamiast stawiać na swoim. Kocham cię. Gdy brakuje nam miłości, możemy dojść do wniosku, że na nią nie zasługujemy. W konsekwencji naginamy się do oczekiwań innych w złudnej nadziei, że jeśli staniemy się tacy, jak tego oczekują, to w końcu nas pokochają. Twoje potrzeby są dla mnie ważne. Możesz zwrócić się do mnie o pomoc. Jeśli czujemy, że matka nie chce zaspokajać naszych potrzeb, możemy wysnuć wniosek, że są one powodem do wstydu lub ciężarem, w związku z czym w ogóle nie powinniśmy ich mieć. Jestem przy tobie. Bez świadomości, że matka jest blisko i zawsze możemy się do niej zwrócić, czujemy się osamotnieni. Rodzi to w dziecku poczucie, że samo powinno się sobą zająć. Przy mnie nic ci nie grozi. Przy braku poczucia bezpieczeństwa czujemy się przytłoczeni i zakładamy, że świat jest niebezpieczny. Przy mnie możesz czuć się swobodnie. Jeśli przy matce nie jesteśmy w stanie się odprężyć, to tracimy istotny aspekt łączącej nas więzi. Przebywanie z matką wymaga wówczas od nas zachowania nieustannej czujności i ciągłego wykazywania się, przez co nigdy nie czujemy się z nią w pełni na luzie. Jesteś cudowny/cudowna. Jeśli matka się nami nie cieszy, to możemy wysnuć wniosek typu: ,,Jestem ciężarem, którego nikt nie chce. Chciałbym zniknąć. Nie powinienem zajmować tak dużo przestrzeni". Kurczymy się w sobie i uczymy przygaszać nasze wewnętrzne światło. Komunikaty, które otrzymywałeś o Przeanalizuj kolejno wszystkie dziesięć przekazów Dobrej Matki. Przy każdym zanotuj emocjonalną reakcję, jaką on w tobie wyzwala. Czy treść, którą niesie, jest ci znajoma? (Pamiętaj, że tego rodzaju komunikaty są częściej przekazywane poprzez zachowania niż słowami). Czy sądzisz, że jako dziecko otrzymywałeś te przekazy? Jakie reakcje wyzwalają one w twoim ciele? o Porównaj odpowiednie przekazy z pierwszej listy z tymi z drugiej i zastanów się, który wariant bardziej pasuje do ciebie. Zwracaj przy tym uwagę na myśli, uczucia i doznania fizyczne. Podobnie jak w przypadku pozostałych ćwiczeń zaproponowanych w książce towarzyszące temu przemyślenia mogą wywołać nieprzyjemne emocje, więc warto dać sobie czas. Jeśli poczujesz się przytłoczony, zrób sobie przerwę i wróć do zadania, gdy poczujesz się gotowy, lub wykonaj ćwiczenie w towarzystwie osoby, która zapewni ci wsparcie. Czym jest deficyt matki? Jeśli twoja matka nie wypełniała dostatecznie dobrze swojej roli pod względem powyższych komunikatów, funkcji opisanych w rozdziale 2, bezpiecznego przywiązania omówionego w rozdziale 3 oraz pielęgnującego dotyku, miłości i pozostałych komponentów opisanych w rozdziale 4, oznacza to, że zaznałeś deficytu matki. Owszem, byłeś otaczany matczyną opieką w dostatecznym stopniu, żeby przeżyć, lecz niewystarczającym, aby stworzyć podwaliny pod zdrową wiarę w siebie, inicjatywę, odporność psychiczną, zaufanie, poczucie własnej wartości oraz szereg innych cech, których potrzebujemy, aby prawidłowo się rozwijać w dzisiejszym trudnym świecie. Im pełniej zdasz sobie sprawę ze sfer, w których byłeś zaniedbywany przez matkę, tym aktywniej i trafniej będziesz w stanie wypełnić tamte luki. Spróbujmy dokładniej zidentyfikować, czego brakowało ci w dzieciństwie. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Przypisy WSTĘP [1] Robert Karen, PhD, Becoming Attached: First Relationships and How They Shape Our Capacity to Love, Oxford University Press, Nowy Jork 1998, s. 230. ROZDZIAŁ 1: ROLA MATKI [1] David J. Wallin, Attachment in Psychotherapy, Guilford Press, Nowy Jork 2007, n. 1, s. 24. [2] Diana Fosha, The Transforming Power of Affect: A Model for Accelerated Change, Basic Books/Perseus Book Group, Nowy Jork 2000, s. 64. [3] Ibid., s. 65. [4] Ibid. [5] Lista jest w większości mojego autorstwa, choć niektóre punkty są wymienione również w książce Jacka Lee Rosenburga napisanej we współpracy z Marjorie L. Rand i Diane Asay pt. Body, Self & Soul: Sustaining Integration (Humanics, Atlanta 1985, s. 207-14). Pamela Levin także ma podobne spostrzeżenia w odniesieniu do poszczególnych etapów rozwojowych, co omówiła w książce pt. Cycles of Power: A Users Guide to the Seven Seasons of Life (Deerfield Beach, FL, Health Communications Inc., 1988; wydana później nakładem autorki przez wydawnictwo Nourishing Company). Jej obserwacje zostały opublikowane po raz pierwszy we wcześniejszej pracy pt. Becoming the Way We Are: An Introduction to Personal Development in Recovery and in Life (wydane nakładem autorki, Berkeley, CA, 1974).