Marzycielka z Ostendy (twarda)

Ponoć Schmitt chciał przedstawić historię zwykłych ludzi takich jak czytelnicy tej książki. Nie sądzę jednak by mu się udało. Opowiedziane przez niego historie zbytnio odbiegają od rzeczywistego życia, nadają się raczej na filmowy scenariusz. Niby zwykli bohaterowie, ale jest w nich coś nierealnego - romans chorej dziewczyny z księciem, morderstwo męża z powodu opinii jakiejś nieznanej kobiety, zbrodnia zainspirowana słabym kryminałem.. Nie, takie rzeczy nie dzieją się codziennie i nie przydarzają się każdemu człowiekowi. W dodatku każde opowiadanie kończy się czyjąś śmiercią, co sprawia, że historie Schmitta stają się zbyt melodramatyczne. Pojawia się wręcz pytanie czy ta książka opowiada o miłości czy o niespełnionych i nieszczęśliwych ludziach. Cóż, mnie nie porwała i nie wiem czy coś tego autora jeszcze mnie zachwyci. Chyba już nie powtórzy sukcesu "Małych zbrodni małżeńskich".

Historie opowiedziane przez Emmanuela Schmitta czyta się w napięciu, próbując domyślić się finału, a i tak możemy być pewni, że zakończenie każdej z tych opowieści nas zaskoczy. Jest w tym jakaś tajemnicza siła, która zmusza czytelnika do zatrzymania się na chwilę, zachęcając do refleksji nad prostą prawdą – jak zaskakujące jest nasze życie oraz jak ważne miejsce zajmuje w nim miłość. Bohaterowie wiele ryzykują, by jej zaznać.... i nie zawsze jest to szczęśliwe zakończenie, co jednak nie pozbawia nas pewności, że warto próbować. Kolejna filozoficzna perełka w dorobku pisarza. Zdecydowanie pozostawi ślad w świadomości czytelnika!

"Marzycielka z Ostendy" to druga książka Emmanuela Schmitta, którą miałam okazję przeczytać. Niewątpliwie można w niej odnaleźć bardzo wiele podobieństw do poprzednich dokonań literackich francuskiego filozofa-pisarza. Jest to tradycyjnie zbiór opowiadań o kobietach, miłości i marzeniach. Jak zawsze Schmitt przedstawia swoich bohaterów w bardzo ciepły i sympatyczny sposób. Wzrusza czytelnika opowiadając o zwykłych, ludzkich problemach i rozterkach, dzięki czemu sprawia, że każdy przez chwilę może poczuć się niezwykły – Schmitt odnajduje w przeciętności niezwykłość. Chyba to jeden z wielu powodów, dla którego jest tak lubianym i popularnym pisarzem. Proste, nieskomplikowane historie o ludziach i ich problemach, opisane w niezwykle ciepły i prostolinijny sposób to niezaprzeczalny atut jego twórczości. Jednocześnie ich prostota nie oznacza infantylizmu czy banalności, Schmitt jest z wykształcenia filozofem i w każdą swoją historię, wplata swoje refleksje, zmusza czytelnika do zastanowienia się i odszukania w swojej szarej codzienności odrobinę magii i niezwykłości.