Małżeństwo we troje

Czytając poprzednie książki tego autora byłam przekonana, że są mądre i wnikliwe. Byłam zachwycona tym z jaką lekkością i prostotą mówi o sprawach ważnych. Nie wiem, co spowodowało zmianę moich poglądów - zestarzałam się, przeczytałam więcej różnorodnej literatury, czy też ten zbiór opowiadań jest po prostu gorszy. Czyta się je szybko, ale oprócz historii tytułowej - nie zaskakują. Mają w sobie jakąś sztampowatość i w sposób autorytarny przekonują do racji autora. Tematy zarówno modne, jak i drażliwe. Homoseksualizm, zdrada małżeńska, transplantacja organów, aborcja, zagłada Żydów w czasie drugiej wojny światowej. Wszystko opisane tak, by nikogo nie urazić, zachować poprawność, pokazać, że poglądy autora nie odbiegają od narzucanego modelu. Obawiam się, że równie łatwo o nich zapomnę, jak szybko przeczytałam. Nalegać, żebyście się z tą książką zapoznali, byłoby zbrodnią. 

Znam dość dobrze poprzednie tytuły Schmitta i świadomie sięgnęłam po "Małżeństwo" w konkretnym celu. Potrzebowałam książki, która na chwilę odetnie mnie od szarej rzeczywistości i wyzwoli coś, co nazywam emocjonalną iskrą. Liczyłam na sporo, a dostałam jeszcze więcej, więc...z pełną odpowiedzialnością bardzo gorąco polecam! "Małżeństwo we troje" to zbiór opowiadań, które chociaż bardzo zróżnicowane fabularnie, traktują o jednym - uczuciu miłości. Tej dobrej i złej, namiętnej i zaangażowanej, dzikiej i zabronionej. Jednym słowem każdej. W każdym z rozdziałów poznajemy innych bohaterów, których los warunkowany jest przez miłość. Jej ogromna siła popycha ich do podejmowania konkretnych decyzji, które ciągną za sobą często nieodwracalne skutki. Mimo wszystko każda z postaci potrafi ryzykować, bo pragnienie uczucia przewyższa wszystko. Już na samym początku poruszona zostaje dość trudna tematyka związków homoseksualnych i ich sfery emocjonalnej, by potem przejść do miłości między człowiekiem, a zwierzęciem. Brnąc dalej przez karty powieści docieramy w końcu do uczucia, które zabrała śmierć oraz niejasnych relacji między byłymi partnerami. Dlaczego polubiłam tę książkę? Bo pozwala wierzyć w magię i moc miłości. Przede wszystkim pokazuje jak wielką siłą sprawczą są emocje, przed którymi nie sposób się bronić, ani uciekać. Co więcej - uciekać nie ma sensu, bowiem dążenie do nich jest równoznaczne z dążeniem do indywidualnego poczucia szczęścia. "Małżeństwo" to piękna książka, która uczy kochać. Uczy i pozwala kochać dając jednocześnie pewną iskrę, która rozpala na nowo często zapomniane uczucia. Schmitt nie daje prostych odpowiedzi na pytania dotyczące miłości. Opowiada historie, które są trudne, a jednocześnie pozostawia je jakby w pewnej przestrzeni niedopowiedzeń. Każdy z nas może sam odpowiedzieć sobie na nurtującego go pytania. Autor tylko delikatnie wskazuje drogę. "Małżeństwo we troje" to obowiązkowa pozycja dla tych, którzy trochę zagubili się w pędzącym świecie i zapomnieli o tym, jak odczuwać i jak kochać. Gorąco polecam!

Wzruszająco magiczne opowiadania! Strasznie mnie urzekł styl pisania, bo wszystkie prozaiczne rzeczy są tutaj wyciągnięte do rangi czegoś najgłębszego i najbardziej czarującego na świecie. Wszystko krąży wokół miłości, więc to bardzo optymistyczne i pocieszające historie. Nawet jeśli fabuła kilku z nich jest smutna to i tak wszystko kończy się pięknym happy endem. Piękna książka! Piękna!

Schmitt jest świetny, a te opowiadanie są po prostu cud miód. Bardzo fajne postacie i jak zawsze każda ma zupełnie inną historię. Nie wiem skąd pomysły na to wszystko, ale oby się nie skończyły. Bardzo dużo o miłości i to tak, że poprawia humor, ale i tak, że wyciska łzy jak cytryna. Schmitt umie grać na emocjach, a Małżeństwo we troje jest tego dowodem.

Wzruszyła mnie ta książka strasznie. Nie ze wszystkimi opowiadaniami mogłam się zgodzić, nie zawsze postąpiłabym tak jak bohaterowie, czasami było mi za nich wstyd, a czasami płakałam z tymi, którzy byli tą stroną skrzywdzoną. Ale mimo wszystko wzruszyło mnie przede wszystkim to jak bardzo każdy z bohaterów ceni sobie uczucie miłości. Nie ważne nawet czy dozwolnej czy zabronionej, do kobiety, mężczyzny, matki, ojca czy psa. Nie ważne, bo chodzi o miłość. Schmitt tak pięknie określa to uczucie w kilku zebranych w tej książce opowiadaniach. Chociaż każde z nich jest stosunkowo krótkie to mimo wszystko bardzo mocno oddziałowuje. Całość jest przesycona uczuciem tej obsesyjnej, szalonej miłości poza którą nie widać, a nic i która okazuje się najważniejszym wyznacznikiem, który określa wszystkie inne aspekty. W realnym świecie niewiele osób pozwala sobie tak bardzo oddać się uczuciu, a szkoda. Na szczęście Schmitt w Małżeństwie we troje uczy właśnie czegoś takiego. I mam nadzieję, że nauczy choć trochę każdego, kto sięgnie po tę książkę.

Najnowszy zbiór opowiadań Schmitta, po kilku chyba odrobinę mniej udanych, znów jest dowodem na to, że francuski pisarz zna się na swoim rzemiośle. Historie opowiedziane w "Małżeństwie we troje" są jak zawsze bardzo proste, ale ilustrują najgłębsze i najpiękniejsze uczucia, z jakimi człowiek może się zetknąć. Tytułowy trzeci składnik małżeństwa jest często niewidzialny, czasem niezdefiniowany, ale zawsze odczuwalny. To ktoś, dla kogo mąż może zdradzić żonę i odwrotnie, tak naprawdę nikogo nie zdradzając. To trochę ktoś taki jak najważniejsze na świecie hobby, tyle że tym razem mamy do czynienia z realnymi osobami (lub psem ;)). Zbiór polecam, ponieważ dotyczy aktualnych spraw i budzi przekonanie, że podobnych ludzi spotkamy na ulicy. Nie ma w tym nic złego, wręcz przeciwnie - możemy się od nich bardzo wiele nauczyć.

Czekam na tę książkę z ogromną niecierpliwością. Jesień w pełni, zima niebawem, a co może być lepsze niż kubek gorącej herbaty z miodem, ciepły koc i dobra książka, gdy za oknem szybko robi się ciemno? Schmitt rozkochał mnie w swoich powieściach marzycielka z otendy i od dłuższego czasu pozostaję mu wierna. Lubię w jego książkach to, że pisze tak delikatnie o tak skomplikowanych rzeczach. Wszystkie reakcje i zachowania, działanie bohaterów i ich wybory są poparte emocjami i uczuciami, a wszystko kręci się wokół miłości. Miłości namiętnej, czasami szalone, a czasami wręcz obsesyjnej. Czytałam opisy małżeństwa we troje i wydaje mi się, że może to być naprawdę miłosna historia, która wzrusza dogłębnie i nadaje się na długie wieczory w fotelu. Nie mogę się doczekać i mam nadzieję, że zaraz po polskiej premierze wpadnie w moje ręce, tak jak wpadło już kilka poprzednich pozycji tego pisarza.