Mag niezależny Flossia Naren (miękka)

iza

• 16-05-2011
• 15:15

recenzja nagrodzona 2.00pkt

Nie sugerujcie się opisem,Flossia Naren nie jest tak zła jak z niego wynika. Może jest trochę bezwzględna,szczera do bólu ale nie jest zła,ani nie krzywdzi umyślnie. Mając do czynienia na co dzień z oszustwami,zdradami,morderstwami _ tą złą stoną ludzkich(i nie tylko)słabości,trudno jest być milutką i uczynną. Kim więc jest Flossia Naren? Można powiedzeć że jest to prywatny detektyw(na usługach króla)osadzony przez autorkę w krainie wiedźm,magów, smoków i innych fantastycznych stworzeń i wyposażony w magiczne zdolności dziedziczone z dziada pradziada. Prawie każdy rozdział to inna sprawa nad której rozwiązaniem pracuje Flossia,z głównym tematem zamachów na życie samej Naren. Książka jest połączeniem fantasy i kryminału,trochę krwawa,dobra na oderwanie od rzeczywistości.

Miss_Jacobs

• 2-10-2011
• 11:21

Kira Izmajłowa w swojej książce nie tworzy nowego świata na miarę Tolkiena. Smoki, olśniewające urodą księżniczki, stowarzyszenia magów, para królewska wraz z całą świtą – to wszystko jest czytelnikowi doskonale znane. Pozwala za to na pełny relaks przy dobrze napisanej powieści, gdzie akcja ma swoje wyżyny i doliny. Postacie wykreowane przez autorkę są przemyślane i autentyczne. Pisarka nie ogranicza się jedynie do nazwania cech charakteru swoich podopiecznych, ale przede wszystkim „wprowadza je w życie” za pomocą konkretnych zachowań i reakcji na zastałe ich sytuacje.
„Mag niezależny” to literatura z gatunku łatwych i przyjemnych, nie znajdziecie bowiem tutaj filozoficznych rozważań nad ludzką naturą czy też dalekosiężnych wizji dotyczących rozwoju cywilizacji, nie oznacza to jednak, że jest to lektura głupia.
Powieść napisana jest lekkim i barwnym językiem, a poczucie humoru występuje częściej niż przysłowiowa igła w stogu siana. Zagadki, z którymi przychodzi się zmierzyć Flossi są w rzeczywistości połączone misternie utkaną siecią intryg, co dodaje aury tajemniczości i nie pozwala czytelnikowi, bo przecież właśnie, dlatego czytamy powieści detektywistyczne – sami chcemy spijać śmietankę satysfakcji z dobrze wykonanej pracy, spocząć na laurach.