Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko

"Ludzie. Krótka historia o tym jak spieprzyliśmy wszystko" to jedna z tych książek, które nawet największego przeciwnika historii, zaciekawią jakimiś wydarzeniami w przeszłości. Tom Philips nie tylko prezentuje tu listę największych wpadek jakich dotychczas ludzkość doświadczyła, ale sugeruje zarazem czytelnikowi, aby za każdym razem kiedy będzie wydawać mu się, że ma ogromnego pecha, pomyślał o tych wszystkich opisanych sytuacjach, w których ewidentnie ludzie nie mieli szczęścia. Lektura swą "lekkością" i prostym językiem sprawia, że będzie idealną dla szerokiej grupy czytelników. Bez wątpienia zawarte w niej historie wywołają uśmiech u każdego czytającego, a masa porażek skumulowana w jednym miejscu podniesie go na duchu i pokaże, że jednak mamy dużo szczęścia.

Oto książka, którą zapamiętam na długo. Pełna humoru lekcja historii o niepowodzeniach ludzi na przestrzeni wieków ubarwiona wieloma anegdotami opartymi na faktach. Może nam się wydawać, że w swoim życiu dokonaliśmy wielu nieodpowiednich, czy też zwyczajnie głupich wyborów, a przez swoją nierozwagę zrobiliśmy na tyle żenujące rzeczy, że przed zaśnięciem ich wspomnienia nie pozwalają nam spać spokojnie. Czytając więc tą książkę możemy delikatnie się pocieszyć, że w historii ludzkości miały miejsce większe wpadki, a co więcej miały one zasięg światowy. A to dopiero jest obciach o wiele większy niż pomylenie mamy w sklepie z obcą osobą. Co najlepsze, autor pokazuje nam historie, które z logicznego punktu widzenia powinny być nauczką na przyszłość.... jednak człowiek jest tylko człowiekiem, a historia lubi sie powtarzać, tak więc i błędy, chociażby najgłupsze, zdarza się powielać

"Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko" to bezcenna lekcja historii, którą koniecznie musisz odrobić. Tom Phillips porusza tematy ludzkich niepowodzeń, o których się nie mów, choć miały ogromny wpływ na historię i poczynania naszego gatunku. Ta książka wciąga lepiej niż niejedna powieść lub film akcji, czyta się ją z zapartym tchem i ciężko się od niej oderwać. Jeżeli wydaje ci się, że właśnie udało ci się coś spieprzyć, to po lekturze tej książki przekonasz się, że to nic w porównaniu do efektownych i przerażająco głupich poczynań twoich przodków. "Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko" to niezwykle dowcipna i lekka książka, która umili ci niejeden wieczór i zagwarantuje wiedzę, z którą zabłyśniesz na nie jednym spotkaniu towarzyskim ;)

Studium ludzkich porażek.

Przed nami pasjonująca podróż w czasie i przestrzeni przed odmęty ludzkiej głupoty, z wielokrotnie powtarzanymi przez ludzkość (nieraz szkolnymi) błędami, okraszona przykładami mniej lub bardziej spektakularnych porażek człowieka oraz całej ludzkości. Oto ?Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko? :)

Ludzkie klęski datują się w zasadzie już od upadku naszego pierwszego praprzodka z drzewa. Na dobrą sprawę niniejszą książkę można by było zatytułować ?Dzieje ludzkiej głupoty?, bo tym tak naprawdę jest ? podsumowaniem (zapewne tylko wybiórczym, aczkolwiek mocno reprezentatywnym, co tylko obrazuje skalę zjawiska na przestrzeni dziejów) porażek wynikających właśnie z głupoty. Fascynująca to podróż pełna absurdów :)

Tom Phillips w kolejnych rozdziałach udowadnia, że nasza cywilizacja ? choć postępu i wielkich osiągnięć odmówić jej nie sposób ? nie istniała by bez szeregu idiotyzmów, przykładów głupoty i absurdu. Wspomniane przykłady można zaś odnaleźć w zasadzie w każdej dziedzinie życia. Uczy nas tego historia. W trakcie lektury poznamy w związku z tym przypadki pijanych armii atakujących same siebie, propozycje sojuszy obracających się przeciw ich inicjatorom, zagładę gatunków spowodowaną przesiedleniem kotów na niezamieszkane dotąd przez nie tereny, a także szereg decyzji gospodarczych i politycznych które odniosły skutek odwrotny do zamierzonego :) A to tylko pierwsze z brzegu przykłady tego, co wewnątrz książki.

Każdy z rozdziałów zawiera kilka spektakularnych i pełnych głupoty wydarzeń i efektów ludzkich działań, które autor zestawia w specjalnie wyodrębnionych tabelkach. To tylko flagowe przykłady, aczkolwiek rolę swą spełniają znakomicie ? zachęcają do lektury i do zagłębienia się w treść. A jest się w co zagłębiać ;) Można dojść potem co prawda do wniosku, że jako ludzkość jesteśmy niereformowalną zbieraniną idiotów (którzy niczego nie uczą się na przykładach minionych pokoleń), ale rozrywka w trakcie lektury jest warta ryzyka dojścia do takiego wniosku.

Podsumowując: fantastyczna pozycja zapewniająca przynajmniej kilka godzin dobrej rozrywki. Lektury z przymrużeniem oka o charakterze popularnonaukowym takie jak ta czyta się po prostu znakomicie. Poprawiają one w dodatku humor ;) Cóż więc dodać? Najlepiej nic poza gorącym poleceniem i zapewnieniem, że możecie sprawić sobie tę książkę w ciemno :)

Dziękuję Wydawnictwu Albatros za egzemplarz recenzencki.

S*ieprzyliśmy. I to bardzo.

Już dawno nie czytałam nic równie błyskotliwego. Książka zarówno zabawna, pełna anegdot, wpadek i śmiesznych sytuacji, co też wartościowa, inteligentna i nafaszerowana wnikliwymi faktami historycznymi. O ile lekcje historii byłyby ciekawsze gdybyśmy przedstawiali wydarzenia w taki sposób! (Chociaż patrząc przez pryzmat tej książki, nasz mózg stwierdziłby, że jak musi, to nie chce tego czytać.) W dodatku Autor opisuje wydarzenia bardzo bezpośrednio, lekkim i plastycznym językiem, wręcz po koleżeńsku. Lektura popularnonaukowa, a czyta się sama i bez żadnego wysiłku.

Mimo że jest to książka zabawna, to jednak jest to śmiech przez łzy. Bo o ile dawne bitwy, wojny czy zagarnianie terenów, dziś nie ma tak mocnego wpływu na nasze życie, to tak już ponowne masowe użycie freonu - jak najbardziej. Musimy uczyć się na błędach - tak przynajmniej powinna nam podpowiadać logika, nasze doświadczenie życiowe, nauka wyniesiona ze szkoły. Jednak chyba poszło coś nie tak, bo bardziej pasowało by tu stwierdzenie, że historia lubi się powtarzać, ale to nie historia jest winna, a my - "człowiek rozumny".

Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko już samym tytułem sugeruje nie tylko tematykę, ale i język jakim posługuje się autor. Żartobliwy, miejscami wręcz niepoważny i sarkastyczny, zaskakująco dobrze pasuje do opisów największych błędów, porażek i złych decyzji w dziejach ludzkości. Jak się okazuje, w tym temacie jest w czym wybierać.

Zaczynając od pewnej małpy, która niefortunnie spadła z drzewa, przez speców od zmieniania biegu rzeki i wywołania czegoś na kształt katastrofy ekologicznej, sprowadzania nowych, inwazyjnych gatunków zwierząt, lekceważenie Hitlera, kolonializm, aż po wyścig zbrojeń - w zasadzie nie było (i pewnie nie będzie) ani okresu, ani dziedziny w której nie bylibyśmy wybitni w spieprzaniu czegoś. Czytanie o tych wszystkich porażkach naszego gatunku powinno przybijać, jednak dzięki specyficznemu stylowi autora naprawdę bawi. Do tego można wyciągnąć z tej książki lekcje: wiele udało się nam zrobić tak, żeby się jednak nie udało, a mimo to wciąż żyjemy. Jest też druga strona medalu: nie ze wszystkim i nie zawsze tak będzie; uczyć się na błędach przeszłości powinniśmy głównie w kwestii ochrony środowiska.

Autor zaznacza, że zwłaszcza w przykładach dotyczących zamierzchłych czasów wersja zdarzeń, którą przedstawia, jest tylko prawdopodobna - źródła i przekazy mogą się różnić od tego, co rzeczywiście zaszło. Nie ma się co temu dziwić; kronikarze raczej nie pisali w stylu "Krzychu Kolumb ewidentnie walnął się w obliczeniach, dlatego Portugalia nie będzie jak ostatni frajer wykładać kasy na jego odkrywanie Indii. Niech Hiszpania się na tym wyłoży" - a mniej więcej w tym duchu zostały oddane te wszystkie błędne decyzje i spektakularne porażki. Mnie tam to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie;)

Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko rzeczywiście jest dość krótka, a szkoda, bo bawiłam się przy jej czytaniu świetnie. Wszystkim tym, którzy potrzebują czegoś na poprawę humoru po złym dniu szczerze polecam.

"Louis-Antoine de Bougainville. Wprawdzie jako pierwszy Francuz opłynął kulę ziemską, ale dotarł do Wielkiej Rafy Koralowej i zawrócił, tym samym nie odkrywając Australii."

Spektakularne katastrofy, widowiskowe niepowodzenia, efektowne błędy, wyjątkowe pomyłki, rażące głupoty, najgorsze wybory, fatalne klapy, dramatyczne konsekwencje - mnóstwo przykładów znajdziecie w książce. Wszystkie udowadniają, jak kretyńsko jako gatunek potrafimy sami siebie pakować w kłopoty, wykazywać się talentem do niszczenia dosłownie wszystkiego, nawet tego, od czego zależy przyszłość ludzkości. Nie wyciągamy wniosków z historycznych doświadczeń, z uporem powielamy te same błędy licząc, że tym razem rezultat okaże się inny. Nie potrafimy unikać pułapek zastawianych przez nas samych, w czym niezawodnie pomagają nieposkromiona pycha, nieuleczalna arogancja, błogi optymizm, przecenianie własnej mądrości i umiejętności. Zupełnie jakbyśmy nie zdołali ogarnąć i zrozumieć przyczyn upadku, choć masę dowodów na nie skolekcjonowaliśmy na przestrzeni wielu wieków, i to na różnych frontach.

Ubawiłam się przednie zagłębiając się w publikację o lekkim charakterze popularnonaukowym, przeczytałam ją w zasadzie na jedno posiedzenie, gdyż swobodna i żartobliwa narracja sprzyjała chęci poznawania, płynnego przechodzenia między rozdziałami. Zabawnie i komediowo, z rozbrajającą szczerością i celnością, ale też przebijają nuty prześmiewczości i przekąsu, tak aby dać impuls do przemyśleń i refleksji. Żartobliwa atmosfera nie umniejsza oczywistego faktu, że jako ludzkość wykazujemy się znikomą zdolnością uczenia się na błędach przeszłych pokoleń, zarówno daleko odległych w czasie, jak i blisko. Skąd wynika swoisty dystans do mądrego czerpania z doświadczeń poprzedników, przyznawania się do własnych ograniczeń i braku wyobraźni? Czy jako ludzkość naprawdę jesteśmy tak przewidywalni i głupawi? Ale natychmiast pojawia się inna kierunkowo myśl, czy nasza mentalność celowo nie pielęgnuje cech pozornie negatywnych i szkodliwych, a jednak napędzających rozwój jednostek i cywilizacji?

Dzięki tym samym atrybutom, które odróżniają nas od innych zwierząt i pozwalają osiągnąć wielkość, jak zdolność do myślenia, inwencji twórczej, dostrzegania wzorców, wspólnej pracy, dzielenia się odkryciami, wyobrażania przyszłości, dajemy złapać się w powtarzający się cykl wpadek i przegranych, na tyle istotnych i znaczących, że diametralnie zmieniają bieg historii przy jednoczesnym efekcie przewijania jej wstecz. Uzmysławiamy sobie, jak niezwykły jest nasz mózg, ale też jak wyjątkowo skłonny do popełniania fatalnych omyłek w najmniej odpowiednim czasie. Zastanawiamy się, czy rolniczy tryb życia nie był pierwszą poważną pomyłką, patrząc na to, do czego doprowadził, podobnie udomowienie zwierząt, idea przywództwa, demokracja, wojny, kolonializm, dyplomacja, technologia i dezorientujący galop współczesnych zmian. Konkretne potwierdzenia, imienne odwołania, odniesienia do wynalazków, niezłomności odkrywania, wiary w idiotyzmy. Z przyjemnością spojrzałam na sprawy dobrze mi znane, ale usytuowane w ciekawym ujęciu, aż szkoda, że nie przedstawiono ich jeszcze więcej. Książka należy do wciągających, pouczających i dająca do myślenia, a przy tym wpasowana jest w przystępną i relaksową formę.