Lovely Trigger

Po miażdżącym serce tomie drugim nadszedł czas na kwintesencję tej trylogii. "Lovely trigger" to zwieńczenie losów Tristana i Daniki. Czy pokonali już wszystkie przeciwności, czy dane im będzie być razem po latach rozłąki, czy jednak przeszłość jest zbyt bolesna by raz jeszcze próbować?
Mijają lata od poznanych już wydarzeń. Rany się zagoiły, pamięć i wspomnienia lekko przygasły. Nie są tak bolesne jak kiedyś i pozwalają normalnie funkcjonować. Jednak kiedy dwie, dawniej nierozłączne dusze, spotkają się ponownie, wszystkie uczucia i emocje powracają szybciej, niż zniknęły. Tak jak byłam niesamowicie wstrząśnięta wydarzeniami z poprzedniego tomu, tak trzecia część mnie lekko rozczarowała. I nie chodzi tu o wydarzenia, a o tempo akcji i postać Daniki, która teraz została przedstawiona w mniej korzystnym świetle. O ile w poprzednich częściach wiedziała czego chce od życia, tak teraz również twardo stąpała po ziemi, ale jej ciągłe niezdecydowanie względem Tristana było męczące i nużące, kiedy przez pół książki on obchodzi się z nią jak z jajkiem, a ona do końca nie jest pewna co czuje i bawią się tak w kotka i myszkę sprawiając, że połowa książki staje się niestety nudna. To główny minus, który znacząco wpłynął na ostateczną ocenę. Dobrze, ponarzekałam teraz czas na pozytywy. Dzięki "Lovely Trigger" poznajemy już wszystkie fakty dotyczące przeszłości i przyszłości wszystkich bohaterów, co było świetnym zabiegiem, bo autorka odniosła się również do wydarzeń z cyklu, w którym poznawaliśmy Biankę i Jamesa Cavendishów. Miło było wrócić do tamtych wydarzeń. Cała akcja stała się klarowna i teraz z czystym sumieniem mogę spokojnie odłożyć tę serię na półkę. Tristan i Danika wiele przeszli, zdecydowanie może nawet zbyt dużo, ale to sprawiło, że autorka umocniła mnie w przekonaniu, że miłość to nie tylko ciepłe słowa skierowane do ukochanej osoby, to też gorzkie, niewybredne sytuacje, które sprawiają, że miłość gaśnie w oczach, a jednak nieustannie istnieje w głębi serca. I co by się nie działo, ona będzie tam wciąż się tlić. To powieść o sile przeznaczenia oraz woli walki o siebie, własne życie, a także los ukochanej osoby. Jestem zadowolona z zakończenia, które stworzyła R.K. Lilley, myślę, że lepiej być nie mogło, ale brakowało mi w tej części tej emocjonalnej karuzeli, ale w sumie, kiedy w tomie drugim tyle się dzieje, trudno oczekiwać, że każda kolejna książka będzie jeszcze bardziej naładowana ładunkiem miażdżących czytelnika uczuć. Seria godna uwagi, skupia się na wątkach trudnych, czasem bolesnych i niewyobrażalnych, ale z pewnością jest to jeden z moich ulubionych cykli książkowych.
Jeśli jeszcze nie poznaliście losów Tristana i Daniki, nie zwlekajcie dłużej. Gwarantuję, że będzie to niezapomniana podróż po świecie brutalnym, okrutnym, ale pełnym refleksji i gwałtownej miłości.

Pewne wydarzenia odmieniają nas na zawsze. Sprawiają, że nie jesteśmy takimi samymi ludźmi jak kiedyś. Przywołują przykre wspomnienia, a wraz z nimi ból i rozpacz. Danikę wiele kosztowało, aby zacząć życie od nowa. Pierwsze miesiące po tragedii, jaka ją spotkała, nie były łatwe. Tęsknota i rozgoryczenie niszczyły ją od wewnątrz. Jednak znalazła siły, aby stanąć na nogi. Skupiła się na szkole, pracy i rozwijaniu własnej kariery. Nie chciała już dłużej roztrząsać ran. Dawniej roześmiana dziewczyna zniknęła, a jej miejsce zajęła kobieta chłodna, opanowana, która ukrywała swoje emocje za maską. Mur, który wzniosła wokół siebie był wytrzymały. Do czasu... Kiedy w jej życiu ponownie pojawia się Tristan, który sprawia, że jej uczucia wracają ze zdwojoną siłą. Mężczyzna ma jeden cel: odzyskać ukochaną. Czy Danika będzie w stanie znów mu zaufać? Czy można zapomnieć o bólu, który nam zadano? Marzenia i odebrane nadzieje?

Pierwsza część serii była zaledwie wprowadzeniem do historii Daniki i Tristana. Druga? To był istny rollercoaster. Trzecia część krok, po koczku skleciła moje pokiereszowane serce po przeczytaniu drugiej części.

Mój Tristan powrócił! Wiecie co? Bardzo mnie to ucieszyło, ale gdzieś z tyłu głowy, miałam wetknięte pytania, które nie dawały mi spokoju. Czy gdybym była na miejscu Daniki, to czy potrafiłabym wybaczyć? Czy potrafiłabym patrzeć na niego, nie czując bólu, żalu i pretensji? Nie wiem. Jak bardzo trzeba kochać, aby móc zdobyć się na wybaczenie? Przyznam, że ta seria jest o wiele lepsza od w Przestworzach. Bardziej dramatyczna, miała więcej upadków niż wzlotów. Bohaterowie są tak prawdziwi i autentyczni, że ich potknięcia bolały również mnie. To co obydwoje musieli przeżyć, pokonać, łamało moje serce. I chociaż Tristan gdzieś po drodze utracił moją sympatię, to nie potrafiłam mu nie współczuć. Wzbraniałam się przed tym, ale z czasem znów go polubiłam i zaczęłam trzymać za niego kciuki. Dojrzał, nabrał ogłady i stał się bardziej szelmowski. Starał się nie popełniać błędów z młodości. Pomimo lat nadal prześladowały go dawne demony i poczucie winy.

"Lovely Trigger", a właściwie to cała seria o Danice i Tristanie, pokazuje jak nasze błędne wybory wpływają nie tylko na nas, ale również na osoby, które kochamy. Jak wiele istnień niszczą narkotyki i alkohol. Jak ciągną nas na dno, ale również osoby, które starają się nam pomóc. Sprawiając, że zostają nam wspomnienia i zgliszcza dawnego życia - konsekwencje naszego postępowania. I wreszcie pokazuje jak silna potrafi być miłość, jak dodaje nam skrzydeł i nadzieję na lepsze jutro, wskazując właściwą drogę.