Lilianna

Liliana ma 18 lat, kiedy postanawia rozpocząć dorosłe życie. Wbrew rodzicom wyprowadza się z rodzinnego domu i zamieszkuje z chłopakiem, którego oni nie potrafili zaakceptować. Jednak okazuje się, że miłość nie wystarcza, a coś co zapowiadało się pięknie, zamienia się w koszmar. W życiu Liliany nie brakuje bólu i poniżenia, ale kobieta nie poddaje się, by móc chronić ukochaną istotę. Kiedy Liliana myśli, że nic gorszego nie może się stać, los pokazuje jej, że może być gorzej. Jednak wśród zgliszczy jej życia pojawia się osoba, która wyciąga do niej pomocną dłoń. To za sprawą Malwiny, kobieta poznaje tatuażystę Matta. Spotkanie ich obojga sprawia, że Liliana jak motyl rozwinie swoje skrzydła.

Sięgając po polskie powieści, zawsze mam obawy, że historia zawarta w środku mnie zawiedzie. Jednak moja ciekawość zawsze zwycięża i to właśnie z jej powodu zdecydowałam się sięgnąć po powieść Anny Szafrańskiej. To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona.

Nie trzeba długo czekać, aby Anna Szafrańska zrzuciła na nas emocjonalną bombę. Już pierwsze strony zapewniają masę emocji. Byłam zszokowana tym, co spotkało Lilianę, ale miałam również wiele podziwu dla jej determinacji by stworzyć nowe życie dla siebie i swojego syna. Autorka porusza w tej powieści bardzo ważny i wciąż obowiązujący problem, jakim jest przemoc w rodzinie. W Polsce 80 procent kobiet pada ofiarą przemocy. Wiele z nich boi się zmienić swoje życie. Tak jak początkowo Liliana, uważają, że nie poradzą sobie samej. Czują, że tkwią w sytuacji, z której nie ma wyjścia. Główna bohaterka jednak miała dużo szczęścia. Poznała Malwinę, która pomogła jej stanąć na nogi i zapełniła początkowy start. Motywowała do zmiany swojego życia. Podarowała jej wolę walki. Jednak należy pamiętać, że niewiele kobiet może liczyć na kogoś, kto okaże się dla nich aniołem. Wiele z nich jest zdana na siebie. Dlatego jeśli widzicie sytuację, w której macie podejrzenie, że w danej rodzinie dzieje się zło - nie przyglądajcie się bezczynnie. Nie zakrywajcie oczu i nie zatykajcie uszu. Może Wasza prawidłowa reakcja, uratuje komuś życie.

"Liliana" to powieść, która angażuje czytelnika od pierwszej strony. Sprawia, że przeżywamy wszystko razem z główną bohaterką. Jesteśmy świadkami młodzieńczej nadziei, która zamienia się w cierpienie, by w końcu zaobserwować jak Liliana rozwija swoje skrzydła. Nie bez trudności, bo kobieta musi odbudować swoją psychikę, pewność siebie i wiarę w to, że jej życie może być lepsze. Liliana jest postacią, której nie sposób obdarzyć sympatią. Z jednej strony stłamszona przez lata poniżeń, a z drugiej niebywale silna by wytrwać dla ukochanego syna. Dla kogoś, kto nie doświadczył podobnych przeżyć, jej zachowanie może niekiedy być denerwujące, ale moim zdaniem autorka idealnie ukazała psychikę kobiety, która doświadczyła przemocy.

Oczywiście nie mogłabym nie wspomnieć o postaci Matta. Początkowo sprawiał wrażenie burkliwego i niedostępnego, ale póżniej oczarował mnie swoją dojrzałością, troskliwością i cierpliwością. Nie chcę Wam wiele zdradzać, ale jestem pewna, że pokochacie go tak jak ja.

Historia stworzona przez Annę Szafrańską, porusza nie tylko ważny temat, ale pokazuje, że każdy z nas może rozwinąć skrzydła, odnaleźć siłę, odbudować siebie na nowo. "Liliana" zabierze Was w emocjonalną podróż. Dla mnie to jedna z najlepszych polskich książek. Jestem mile zaskoczona tym, jak długo została w mojej głowie.

Gdy lektura trafiła w moje ręce, miałam przeczytać dwa rozdziały, bo już miałam jedną rozpoczętą historię, jednak po ich połknięciu, tak dałam się wciągnąć w wykreowany świat, że przepadłam z kretesem. Kończyłam jeden rozdział, rozpoczynałam kolejny z ciekawości, co się tym razem wydarzy w życiu tytułowej bohaterki. Ta książka ma w sobie niezwykły magnetyzm, przyciąganie. Gdy musiałam ją na chwilę odłożyć czułam, jak jej historia woła mnie, bym znowu zatopiła się w jej odmęty.

Nie sądziłam, że poruszy dogłębnie moje serducho, że z wypiekami na twarzy będę pochłaniać każde słowo. Sprawi, że z niecierpliwością czekać będę na rozwój wydarzeń, czy dwa skrzywdzone serca odnajdą drogę do szczęścia. Historia pozwoliła mi na kilka godzin odciąć się od otaczającego świata, przeżywać losy bohaterów z zagryzionymi zębami z nerwów, odczuwać emocje, które towarzyszyły im na każdym kroku. Czułam się czynnym obserwatorem wydarzeń jakie miały miejsce, przed oczami rysowały się dobre, jak i złe sceny. Towarzyszyły mi złość, pogarda, niechęć, ale też radość, wzruszenie, nadzieja, że wszystko skończy się szczęśliwie.

To książka o akceptacji, o sile zmagania się z przeszłością, ogromnej walce o szczęście, normalność, teraźniejszość i przyszłość. Historia o niezwykłej miłości, która jest potrzeba każdemu z nas i wiara w to, że otaczają nas życzliwi ludzie. Opowieść o przyjaźni na dobre i złe, niezwykłych tatuażach, pasji, determinacji, o walce o najbliższych i wierze w to, że ze wszystkim jesteśmy w stanie sobie poradzić, gdy mamy wokół tych, którzy nas kochają.

Mocna, piękna i wciągająca. Ile trzeba przejść w życiu, by być w końcu szczęśliwym? Ile kłód pokonać, by otrzymać to, na co zasługujemy? Z początku zmyliła mnie trochę okładka. Sądziłam, że będzie niewinna, słodka, kokieteryjna. Jednak to, co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Od początku zostajemy rzuceni na głęboką wodę, poznajemy Liliannę w momencie dla niej niełatwym, trudnym, złym, okrutnym. Zastanawiamy się, ile jest w stanie przejść, by uwolnić się od demonów przeszłości? Czy poradzi sobie z mrokiem, czy pozwoli mu się doszczętnie pochłonąć? Razem z nią przeżywałam, razem z nią walczyłam, staczałam się na dno i wypływałam na powierzchnię. Chłonęłam wszystkimi zmysłami to, co się wokół niej działo, nieraz chciałam jej pomóc. Zżyłam się z tymi postaciami. Polubiłam każdego z nich, są charakterni, ciepli, życzliwi, ale gdy coś stanie się im najbliższym, walczą jak lwy. Skrywają również swoje tajemnice, niektóre z nich już poznałam i mam nadzieję, że resztę poznam niebawem. Gorąco polecam!

?W tym miejscu nie było nie było Boga ani miłosierdzia. To było piekło na ziemi?. Lilianna to niesamowita dziewczyna. Została ograbiona ze wszystkiego, co ludzkie, dobre przez najbliższą osobę w jej życiu. Młoda, beztroska, szczęśliwa, bez pamięci zakochana w Maćku, postanawia za wszelką cenę i wbrew woli rodziców z nim być. On dostaje propozycję pracy w innym mieście, postanawiają z niej skorzystać. Lilka jest w ciąży, rezygnuje ze szkoły, podejmuje pracę, jako sprzątaczka. Na świat przychodzi ich synek, którego Lilka darzy bezgraniczną miłością, a dla Maćka dziecko jest tylko ciężarem, czymś niepotrzebnym. Poznaje Mariannę, kobietę, u której sprząta, między nimi nawiązuje się nić porozumienia, która stopniowo przeradza się w przyjaźń. Zaczęło się dość niepozornie, najpierw były poszturchiwania, wyzwiska? Potem było już tylko gorzej, znacznie gorzej. Doprowadzona do ostateczności, w chwili, gdy miała być spłatą za jego długi, ucieka. Próbuje wyzwolić się od kata i tyrana. Czy jej się uda? Czy znajdzie kogoś, kto jej pomoże? Na jej drodze staje Mateusz - facet zajmujący się zawodowo wykonywaniem tatuaży, chce jej przerażające blizny przykryć tatuażem. Czy Lilka się na to odważy? Pani Anna dała nam prawdziwą emocjonalną petardę. To, przez co przeszła Lilka, jest straszne. Niszczona na każdym kroku fizycznie i psychicznie, staje się ofiarą uzależnioną od swojego oprawcy. Bita, gwałcona, naznaczona licznymi bliznami, nie tylko tymi widocznymi na ciele, doprowadzona do ostateczności ucieka. Miała ogromne szczęście, że trafiła na dobrych ludzi. Nieśmiało świecące światełko w tunelu niesie nadzieję na spokój w życiu. Piękno prawdziwej przyjaźni jej szczerość i wzajemne zrozumienie i oddanie. Ogromna determinacja w walce o siebie i swoje dziecko. Autyzm. Różne odcienie miłości. Szansa na nowe lepsze życie, demony z przeszłości, które nie dają o sobie zapomnieć i skutecznie utrudniają powrót do w miarę normalnego życia. A w tle przepiękna, kojąca gra Yirumy. Sama nie wiem, kiedy skończyłam, tak bardzo pochłonęła mnie ta historia. Trudna, wciągająca, emocjonalna. Daje do myślenia, nie pozostawia obojętnym. Po trudnych chwilach przychodzą w końcu te lepsze, nadzieja umiera ostatnia? Czekam na kolejną część. Polecam :)

Anna Szafrańska nie pozostawia czytelnikowi wyjścia przy swojej najnowszej książce jak tylko zarwać noc i po prostu czytać, czytać, czytać, a potem czekać na kolejny tom i gryźć palce ze stresu. Czytelnicy bardzo szybko przekonują się, że przed nimi lektura, jaka nie pozwala w żadnej sekundzie pozostać obojętnym na to, co właśnie mają przed oczami. ?Lilianna? jest czymś więcej niż emocjonalnym huraganem ujętym w słowa, to dramatyczna historia walki o siebie z sobą samym oraz iluzjami, które jednocześnie odzierały z nadziei. Pisarka nie bała się pokazać zła takim jest, bez upiększeń czy niedopowiedzeń tak samo jak i reakcji na nie, nie takiej jak od razu można by oczekiwać, lecz rzeczywistego, pełnego starego i nowego strachu. Pierwsza część cyklu Pink Tatto jednocześnie pozbawia złudzeń, ale daje wiarę w ludzi, bezinteresowną pomoc i przede wszystkim w człowieka, pomimo tego lub właśnie temu, co było jego udziałem. ?Lilianna? ma w sobie ogromny ładunek uczuć lub raczej prawdziwą lawinę uczuciowych burz, przed którymi nie ma się gdzie schronić i jakie uderzają z niewiarygodną siłą scenami do bólu pełnymi prawdy, pozostającą zbyt często tylko w czterech ścianach lub sercu. Anna Szafrańska oparła fabułę o niezwykle trudny motyw, lecz nie poprzestała tylko na nim, dołączyła do niego kolejny, umiejętnie wplatając je w losy bohaterów tak by nie przytłoczyć ich postaci ogromem problemów, ale pokazać to z czym zmagają się w rzeczywisty sposób. Łatwo je przejaskrawić lub odwrotnie ? nie oddać sedna, a co za tym idzie stracić niepowtarzalną szansę na odsłonięcie wstydliwych sekretów, jakie nie powinny nimi być. Czytelnicy rozpoczynając czytanie najnowszej książki autorki otrzymują niesamowitą opowieść o prawdziwych ludziach, a nie papierowych figurach, ich emocje są do bólu rzeczywiste i nie pozwalają ot tak przewracać kolejnych stron. ?Lilianna? ma w sobie wątki dramatyczne, ale i pokazuje drogę jaką niektórzy przechodzą zanim odważą się na najważniejszy krok w życiu oraz jak ważnym może być uczynienie z tego, co wydaje się skazą swej tarczy.

Lilianna jest dziewczyną, której los nie oszczędzał. Poświęciła się osobie, którą kochała, a ta wraz z mijającym czasem spowodowała, że Lilianna zaczęła znikać. Jedyną siłę do walki dawał jej syn. Jednak, kiedy poprzeczka już poszła za wysoko i wszelkie granice zostały przekroczone, Lila ucieka najdalej jak tylko może.
?Bo spotkaliśmy się w pewnym momencie naszego życia i nikt nikogo nie pytał o przeszłość. Liczyła się teraźniejszość.?
Kiedy już życie Liliany w miarę zaczyna się stabilizować, wchodzi w nie totalny huragan ? Mateusz. Mężczyzna, który nie dopuszcza do siebie ludzi, ale w Liliannie widzi coś, czego nie powinien. Coś co niedane mu spokoju.
Ale czy on jest jej księciem na białym koniu czy kolejną życiową pomyłką?
Doświadczona przez życie kobieta i mężczyzna, który ma za sobą złe wspomnienia z przeszłości odnajdą swoją szansę na szczęście ?
Akcja mi się jakoś dłużyła, nie potrafiłam się w nią zaangażować całą sobą i się w nią wczytać. Nie polubiłam szczególnie Liliany, wiem że dużo przeszła, wiem, że książka podejmowała trudny temat znęcania się, zmagania się z przeszłością i powrotu do normalnego życia, ale nie chwyciła mnie za serce mocno, tak żeby je zmiażdżyć. Nie mówię, że jest beznadziejna, głupia i smętna. Absolutnie nie! Miałam wrażenie, że czytałam książkę, którą już wcześniej, nie byłam jakoś szczególnie zaskoczona biegiem wydarzeń, bo czułam się jakbym ja znała. Musiałam, gdzieś czytać coś podobnego. Koniec, wstrząsający, ale kurcze też już gdzieś to było. Nie wiem, pewnie ja odnoszę jakieś takie wrażenie.
Ogólnie książkę oceniam mocną 6. I z ciekawości sięgnę po część o Malwinie-przyjaciółce Lilianny.