Lęk i strach

Opis produktu:

Siedemdziesiąta rocznica wybuchu II wojny światowej skłania do różnorakich form upamiętniania tragicznych wydarzeń, jakie rozegrały się w Polsce w okresie hitlerowskiej kampanii 1939 roku. Celem pracy jest ukazanie sytuacji ludności cywilnej Warszawy w czasie obrony stolicy - życia codziennego w okresie pełnym grozy i zniszczenia.
We wrześniu 1939 roku Warszawa stała się najzacieklej bronionym i atakowanym miastem w kraju. W niemieckim planie wojny do jej zajęcia przywiązywano wielką wagę. Dowództwo polskie, licząc na szybką pomoc zachodnich sprzymierzeńców, przygotowało miasto głównie do obrony przeciwlotniczej. Brygada Pościgowa, składająca się z 54 samolotów, stanowiła jedyną taką formację w skali kraju. Wspomagana była przez zgrupowanie artylerii przeciwlotniczej, na wypadek przedostania się samolotów Luftwaffe nad terytorium stolicy1.
Błyskawiczne przemieszczanie się wojsk niemieckich zniweczyło zamysły polskich strategów. Od 8 września Warszawa znalazła się pod ostrzałem nieprzyjacielskiej artylerii. 15 września, w chwili zamknięcia pierścienia niemieckiego od strony wschodniej, stała się miastem oblężonym.