Kwiaty nad piekłem

O Ilarii Tuti miałam okazję usłyszeć już w tamtym roku i to naprawdę pozytywne rzeczy. Jak widać, minęło sporo czasu od momentu, gdy stanęła na mojej drodze do momentu, aż sięgnęłam po jej książkę. Uważam jednak, że w niektórych wypadkach lepiej późno niż wcale. Oczywiście bywa, iż po fakcie nie znajduję potwierdzenia tego założenia. Ciekawi jesteście, jak było tym razem? Zatem zobaczcie.

Teresa Battaglia to komisarz z wieloletnim już stażem w pracy w policji. Można powiedzieć, że wiele już widziała, choć jak się okazuje nie wszystko. Dodatkowo jest doświadczona profilerką, której ciało i umysł niestety zaczynają sprawiać problemy. Najnowsza sprawa, która trafia w ręce jej oraz jej współpracowników to makabryczne morderstwo mężczyzny z niewielkiego włoskiego miasteczka u podnóży Alp. Ofiara na pierwszy rzut wygląda po prostu na pokiereszowanego w okolicach głowy. Szybko jednak wychodzi na jaw, że zamordowany pozbawiony jest... oczu! W prowadzeniu śledztwa pomaga jej nowy inspektor Massimo Marino, z którym Teresa nie bardzo potrafi się porozumieć. Jednak cel rozwiązania sprawy i złapania winnego tej zbrodni powoduje, że mimo wszystko łączą swe siły.

Wkrótce jednak w miasteczku pojawiają się kolejne ofiary, które według Battagli musi coś ze sobą łączyć. Choć próbuje sprawę posunąć do przodu to ciężko złożyć układankę, w której brakuje zbyt wielu elementów. Na domiar złego szef lokalnej policji nie wierzy w winę mieszkańca miasteczka i nie dość, że nie planuje pomóc komisarz Battagli, to wszystko skazuje na to, że wręcz utrudnia jej prace. Teresa jednak się tym nie przejmuje i robi wszystko by wraz z Marinim i reszta ekipy dopaść innego serii makabrycznych zbrodni. Jednak by odkryć prawdę i winnego, musi cofnąć się sporo w czasie.

Czy jest możliwe, by morderca był równocześnie ofiarą? Czy odpowiedzialny za zbrodnie może nie być świadomy czynów, których się dopuszcza? Czy możliwe jest, że człowiek pozbawiony jest jakichkolwiek emocji i uczuć?

Muszę przyznać, że książka Ilarii wciąga od pierwszych stron. Praktycznie pochłania czytelnika i przenosi w świat, w którym niekoniecznie chciałby żyć. Dodatkowo w niesamowity sposób ukazuje historię kobiety, której ciało i umysł odmawiają posłuszeństwa i to w najważniejszych i najmniej odpowiednich momentach. Choć główna bohaterka wydaje się szorstka i niedostępna to w rzeczywistości jest niezwykle wrażliwa i empatyczna osoba, która wiele rzeczy przeżywa bardzo dotkliwie. Książka jest wciągająca, intrygująca oraz mroczna. To nie fantazja, lecz samo życie i brutalna prawda. Dowiadujemy się też pewnej ciekawostki mianowicie, że okno życia lub coś niezwykle do niego podobnego istniało już ponad 200 lat temu! Zdecydowanie planuje sięgnąć po druga części to jak najszybciej! Was również do tego zachęcam!

"Samotność to dyskretna lokatorka, nigdy nie wchodzi tam, gdzie nie powinna, i wszystko zostawia na miejscu. Nie ma ani zapachu, ani barwy. Jest nieobecnością, bytem, który określa się poprzez kontrast, jak próżnia, z tym, że istnieje."

Dawno nie czytałam tak fantastycznie napisanego kryminału, nie tylko wyjątkowo przekonująco wykreowana kluczowa postać serii, wspaniale zawiązana wielowarstwowa intryga, nietuzinkowy pomysł na fabułę, ale również sugestywna narracja z pięknymi opisami. Każdy element powieści został drobiazgowo dopracowany, zarówno w ujęciu dzikiej przyrody, małomiasteczkowej mentalności, biegłości i doświadczenia detektywistycznego skontrastowanego z młodzieńczym entuzjazmem i błędami. Jest napięcie, niepewność, chęć dokonywania interpretacji i wysuwania przypuszczeń, wszystko w zajmującej i angażującej odsłonie. Podziwiam umiejętność splecenia różnych perspektyw kryminału, czytając książkę mamy wrażenie jakbyśmy jednocześnie wkraczali w mroczny świat zbrodni, ale też zwykłej codzienności, czy tajemnic przeszłości, albo obyczajowych nut poprowadzonych na wysokim poziomie. Kryminał pochłania się z przyjemnością, na jedno posiedzenie, cudownie podkręca wyobraźnię, kształtuje czytelniczy instynkt, pozostawia z poczuciem satysfakcji i spełnienia.

Travení, skryte w dolinie miasteczko, otoczone wysokimi górami, wąwozami, przepaściami, wodospadami, jaskiniami, lasami i jeziorem, ze śladami dawnej górniczej działalności, dotknięte przez trzęsienia i tąpnięcia ziemi. Tysięczna społeczność nieufnie i niechętnie wita turystów, choć to od nich zależy ich dobrobyt, i nie dzieli się sekretami. Mieszkańcy zjednoczeni przeciwko zewnętrznemu światu i ślepi na własne winy. Sześćdziesięcioletnia Teresa Battaglia walczy z nadwagą, chorobami i dokuczliwą samotnością, w pełni oddaje się pracy policyjnego komisarza. Pozornie antypatyczna i chropowata osobowość, po bliższym poznaniu zyskuje na empatii i zrozumieniu. Wymaga od siebie i innych, spostrzegawcza i dociekliwa, nie uznaje lenistwa i porażki. Akceptowany i podziwiany szef, pracownicy stoją za nią murem. Jednocześnie jest w niej mrok rzucający długi cień na życie, w pierwszym tomie zaledwie kilka jego fragmentów zostaje przed nami odkrytych, w ogólnym zarysie, zatem intrygująco będzie poznawać je w następnych odsłonach cyklu. Obserwujemy, jak rozsądnie i zgrabnie wciąga do ciężkiej i wymagającej pracy detektywa młodego inspektora Massimo Mariniego, który poprosił o przeniesienie z wielkiej metropolii do prowincjonalnego miasteczka, zastanawiamy się, co tak faktycznie stoi za jego pobudkami, ale tu też zmuszeni jesteśmy poczekać na odpowiedzi. Para w szczególny sposób buduje wzajemne relacje, dogaduje się ponad przeciwieństwami, wypracowuje wspólny styl działania. Sprawa, którą zajmują się nie należy do typowych i łatwych, morderstwo mężczyzny, którego ciało odnaleziono w lesie, zdaje się nie mieć logicznego wyjaśnienia. Niezwykle trudno opracować profil sprawcy, nabiera on niejasnych, niespójnych i sprzecznych konturów, a kolejne brutalne napaści potęgują strach i intensyfikują presję czasu. I jeszcze pojawia się konieczność zajrzenia do zatrważających wydarzeń sprzed czterdziestu lat.

"Samotność to dyskretna lokatorka, nigdy nie wchodzi tam, gdzie nie powinna, i wszystko zostawia na miejscu. Nie ma ani zapachu, ani barwy. Jest nieobecnością, bytem, który określa się poprzez kontrast, jak próżnia, z tym, że istnieje."

Dawno nie czytałam tak fantastycznie napisanego kryminału, nie tylko wyjątkowo przekonująco wykreowana kluczowa postać serii, wspaniale zawiązana wielowarstwowa intryga, nietuzinkowy pomysł na fabułę, ale również sugestywna narracja z pięknymi opisami. Każdy element powieści został drobiazgowo dopracowany, zarówno w ujęciu dzikiej przyrody, małomiasteczkowej mentalności, biegłości i doświadczenia detektywistycznego skontrastowanego z młodzieńczym entuzjazmem i błędami. Jest napięcie, niepewność, chęć dokonywania interpretacji i wysuwania przypuszczeń, wszystko w zajmującej i angażującej odsłonie. Podziwiam umiejętność splecenia różnych perspektyw kryminału, czytając książkę mamy wrażenie jakbyśmy jednocześnie wkraczali w mroczny świat zbrodni, ale też zwykłej codzienności, czy tajemnic przeszłości, albo obyczajowych nut poprowadzonych na wysokim poziomie. Kryminał pochłania się z przyjemnością, na jedno posiedzenie, cudownie podkręca wyobraźnię, kształtuje czytelniczy instynkt, pozostawia z poczuciem satysfakcji i spełnienia.

Travení, skryte w dolinie miasteczko, otoczone wysokimi górami, wąwozami, przepaściami, wodospadami, jaskiniami, lasami i jeziorem, ze śladami dawnej górniczej działalności, dotknięte przez trzęsienia i tąpnięcia ziemi. Tysięczna społeczność nieufnie i niechętnie wita turystów, choć to od nich zależy ich dobrobyt, i nie dzieli się sekretami. Mieszkańcy zjednoczeni przeciwko zewnętrznemu światu i ślepi na własne winy. Sześćdziesięcioletnia Teresa Battaglia walczy z nadwagą, chorobami i dokuczliwą samotnością, w pełni oddaje się pracy policyjnego komisarza. Pozornie antypatyczna i chropowata osobowość, po bliższym poznaniu zyskuje na empatii i zrozumieniu. Wymaga od siebie i innych, spostrzegawcza i dociekliwa, nie uznaje lenistwa i porażki. Akceptowany i podziwiany szef, pracownicy stoją za nią murem. Jednocześnie jest w niej mrok rzucający długi cień na życie, w pierwszym tomie zaledwie kilka jego fragmentów zostaje przed nami odkrytych, w ogólnym zarysie, zatem intrygująco będzie poznawać je w następnych odsłonach cyklu. Obserwujemy, jak rozsądnie i zgrabnie wciąga do ciężkiej i wymagającej pracy detektywa młodego inspektora Massimo Mariniego, który poprosił o przeniesienie z wielkiej metropolii do prowincjonalnego miasteczka, zastanawiamy się, co tak faktycznie stoi za jego pobudkami, ale tu też zmuszeni jesteśmy poczekać na odpowiedzi. Para w szczególny sposób buduje wzajemne relacje, dogaduje się ponad przeciwieństwami, wypracowuje wspólny styl działania. Sprawa, którą zajmują się nie należy do typowych i łatwych, morderstwo mężczyzny, którego ciało odnaleziono w lesie, zdaje się nie mieć logicznego wyjaśnienia. Niezwykle trudno opracować profil sprawcy, nabiera on niejasnych, niespójnych i sprzecznych konturów, a kolejne brutalne napaści potęgują strach i intensyfikują presję czasu. I jeszcze pojawia się konieczność zajrzenia do zatrważających wydarzeń sprzed czterdziestu lat.

Świetna książka. Poruszyła mnie historia dzieci, które nie są do końca szczęśliwe w swoich rodzinach i są dla siebie takim ogromnym wsparciem a główna bohaterka?? Choć ?rządzi? twardą ręką w głębi duszy jest bardzo wrażliwą kobietą. Trzymałam za nią kciuki cały czas!! Warto przeczytać.

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA - książka ukaże się 15 maja 2019 r. nakładem Wydawnictwa Sonia Draga

?Kwiaty nad piekłem? to intrygująca powieść łącząca cechy thrillera, kryminału i prozy psychologicznej. Czyta się ją z zainteresowaniem i dużymi emocjami, które budzą przede wszystkim bohaterowie i ich perypetie.

Akcja rozgrywa się w tajemniczym miejscu na terenie Austrii i Traveni, małej włoskiej miejscowości, na kilku płaszczyznach czasowych ? pod koniec minionego wieku i współcześnie.

Pewnego dnia w okolicach miasteczka znalezione zostają straszliwie okaleczone zwłoki. Gdy okazuje się, kim jest zamordowany, na mieszkańców pada blady strach, który szybko potęgują kolejne bestialskie napady.

Śledztwo w tej sprawie prowadzi niesamowity duet ? doświadczona pani komisarz i profilerka w jednym, Teresa Battaglia, oraz młody inspektor Massimo Marini, który dopiero dołączył do zespołu i od samego początku na każdym kroku podpada swojej szefowej.
Metody Teresy nie budzą zaufania w miejscowych policjantach, nie mówiąc o władzach, które obawiają się, że przez nagłaśnianie zbrodni miasteczko będzie omijane przez turystów. Także zwykli mieszkańcy niechętnie rozmawiają ze śledczymi. Czy mają coś do ukrycia? Czy po prostu nie lubią obcych? A może nie mieści im się w głowach podejrzenie, że zbrodni mógłby dokonać ktoś z miejscowych?

Teresa i Massimo muszą zmagać się nie tylko z kolejnymi zagadkami i narastającą niechęcią otoczenia. Trudno jest im się dogadać, gdyż mają zupełnie inne charaktery. Każde z nich też walczy z własnymi demonami i słabościami. Te wątki okazują się równie ciekawe jak kryminalna intryga, która trzyma w napięciu do końca.
Nawet gdy już wiemy, kim jest morderca i ? za sprawą profilerskich umiejętności Teresy ? powoli poznajemy jego motywy, nie przestajemy odczuwać napięcia, gdyż nie wszystkie karty w tej śmiertelnej grze zostały odkryte.

Autorka ciekawie łączy wątki związane ze zbrodnią, elementami obyczajowymi i kwestiami psychologicznymi. W intrygujący, oryginalny sposób buduje portret mordercy, co sprawia, że czytelnik pod koniec lektury patrzy na niego inaczej niż na początku.
Mamy tu też nawiązania do historii i zagadnień eugeniki ? jako nauki bardzo niebezpiecznej, zwłaszcza w rękach ludzi opętanych pseudoideami.

Całość czyta się szybko i z zapartym tchem. ?Kwiaty nad piekłem? to nie tylko historia szukania mordercy i odkrywania motywów jego postępowania. To również opowieść o różnych obliczach przemocy, która niemal zawsze rodzi przemoc.
Są tu jednak i wzruszające, a nawet bardzo poruszające fragmenty, które dają wiele do myślenia na temat skomplikowanych relacji między ludźmi, rodzinnych nieporozumień, odmiennych postaw wobec dobra i zła.
Naprawdę warto przeczytać.
BEATA IGIELSKA