Kucharka z Castamar

Koniecznie muszę obejrzeć serial, książka porwała mnie i zachwyciła. Na początku wydała mi się troszkę za obszerna i nudna, ale autor dobrze wie jak zaciekawić czytelnika. Uwielbiam książki historyczne dlatego dałam jej szansę i się nie zawiodłam. Czytając powieść można czuć się cały czas głodnym od ilości przygotowywanego w niej jedzenia, co prawda niektórych potraw by mnie tknęła, ale inne zjadłoby się z przyjemnością. Bardzo ciekawie jest opisana historia, dawne potrawy, zwyczaje oraz dworskie zasady. Duży plus za ciekawą intrygę, bardzo ciekawą fabułę i superbohaterów, których polubiłam od samego początku szczególnie Clarę Belmonte. Śmierć ukochanego ojca zmusza Clarę do wielu wyrzeczeń. Jako córka lekarza zdobyła wszechstronne wykształcenie, lecz po jego śmierci zmuszona jest do podjęcia pracy poniżej swoich kwalifikacji. Zatrudnia się jako pomoc kuchenna w posiadłości Castamar, ale dzięki swojej charyzmie i talentowi zostaje główną kochanką. Gotowanie jest jej pasją i dzięki tej pasji odmienia swoje życie. Książę u którego Clara jest zatrudniona nie może otrząsnąć się po śmierci ukochanej żony, jednak gdy próbuję potraw Clary budzą się do życia nie tylko jego zmysły ale również serce. Czy uczucie, które zrodzi się między nimi ma szansę na przetrwanie? Aby być razem będą musieli pokonać wiele przeszkód, ale prawdziwej miłości nic nie przeszkodzi nawet kłamstwa, zdrada i intryga." Kucharka z Castamar " to opowieść nie tylko o miłości i gotowaniu ale również a mądrości, odwadze i dumie. Mamy nawet wątek rasizmu i homoseksualizmu. Autor bardzo dobrze oddaje w swojej powieści klimat panujący na książęcym dworze, przedstawia panujące wówczas konwenanse, zasady i wszelkie "tabu" tamtych czasów. Dzięki szczegółowym opisom można łatwo przenieść się w dawne czasy i wyobrazić sobie życie mieszkańców XVIII wiecznego dworu od strony arystokracji i służby. Powieść jest niezwykle zmysłowa, pięknie nakreślone tło historyczne, bohaterowie bardzo dobrze wykreowani, bardzo ciekawe i zaskakujące zwroty akcji. Smakowita, aromatyczna i wciągająca historia prosto z książęcego dworu idealnie sprawdzi się w jesienno-zimowe wieczory. Piękna okładka przykuwająca wzrok oddaje urok zawarty w powieści oraz jej charakter.

Fernando J. Mú?ez napisał książkę inną od standardowych tworzonych przez pisarzy, efektowną, w wielu momentach zachwycającą, a z pewnością taką, która na długo pozostanie w pamięci czytelnika. Z pewnością warto tej lekturze dać szansę. Nie będziecie rozczarowani.
Tym, co zachwyca od pierwszej strony jest rozmach. Autor z wielkim rozmachem i ogromnym talentem plastycznym kreśli przed czytelnikiem magiczne obrazy XVIII-wiecznej Kastyliii, życia ówczesnych ludzi wielu warstw społecznych oraz różnorodnych potraw z tego okresu i czasu. Całość sprawia wrażenie bajecznie kolorowych, drobiazgowo odmalowanych obrazów, które biją po oczach i zapadają w pamięć. Jednak nie wszystko złoto....
Drugą kwestią, która także wysuwa się na pierwszy plan są kobiety i ich losy w XVIII wieku w Kastylii. Kobiety były wtedy całkowicie podporządkowane kaprysom i woli mężczyzn. Były ich służącymi, zabawkami, nieomal niewolnicami. Mú?ez doskonale to ukazuje.
Z tym, że nie każda z kobiet chciała się temu podporządkować. Jedna z nich, główna i tytułowa bohaterka książki jest inna. Piękna, mądra i niezwykle zdolna Clara chce czegoś innego, innego życia, samodzielności, możności decydowania o sobie. Czy jej talent do gotowania i nie tylko pomoże jej w tym?
Pisarz doskonale ukazuje los przeciętnych kobiet, ale i na tym tle walkę Clary o jej los. Z początku zwyczajna walka kobiety o siebie szybko przeradza się w coś innego, w coś zdecydowanie bardziej niebezpiecznego. Jak to się skończy? Tego dowiecie się z lektury tej niezwykłej książki.
Kucharka z Castamar to książka o żądzy, tej fizycznej, namiętności, ale i tej zwyczajnej żądzy do samostanowienia, życia, wolności. Książka wspaniała, plastyczna, pełna kolorów, różnych odcieni życia, euforii, smutku, radości. Książka po prostu będąca życiem.
Wspaniała, pełna ekspresji, kolorów, a w zasadzie całej ich palety i wszystkich odcieni historia. Czyta się zachłannie, niecierpliwie odwracając kolejne strony.
Gdy tylko rozsmakujemy się w lekturze, a następuje to już po kilkunastu stronach, przestaje przerażać nawet ilość 672 stron. Lektura mija błyskawicznie i nie wiadomo kiedy. Polecam. Pełna barw, życia, wszelakich uczuć i namiętności opowieść. Idealna na jesienną i zimowa porę.

"Kucharka z Castamar" to książka pełna intryg, namiętności i smaków.

Dostatnie życie Clary Belmonte przerywa tragiczna śmierć jej ojca. Zrozpaczona i pozbawiona protekcji młoda dziewczyna zostaje zatrudniona jako pomoc kuchenna w posiadłości Castamar. Wie, że to dla niej szansa, by zawalczyć o lepsze życie. Obecność pięknej kucharki burzy pozorny spokój Castamar. Posiadłość stopniowo zamienia się w kłębowisko intryg, zdrad i sekretów. A to tylko początek.

Historia fascynuje od pierwszej strony. Snująca się dość wolno opowieść trzyma w napięciu i zaskakuje zwrotami akcji. Wplątuje czytelnika w grę, w której co chwilę zmieniają się zasady. Autor w mistrzowski sposób potrafi zaangażować czytelnika, pozwalając mu na dogłębne poznanie bohaterów, ich lęków i słabości. Przyznam, że kilka razy nagłe zwroty akcji mnie zaskoczyły.

To była świetna lektura. Polecam!

Wspaniałą książka do czytania przez zapracowane panie.
Czytając przenosimy się całkowicie w inne czasy. To książka z tych, w których czułam smak twórzonych potraw, zapach cukrowej masy i trufli w sosie cytrynowym.
Bajecznie "smaczna" i przesycona jakże realnymi, niemalże odczuwalnymi opisami dań przygotowywanych przez bohaterkę.
Zapachy kuchni, kobiecych strojów, atmosfera czasu, miłosnych schadzek, czar zakazanych uczuć....
Bardzo poetycznie ale nie pompatycznie. Naprawdę miła odmiana i zaskoczenie.
Polecam.

Ksiazka przepiekna, wciagajaca, ciekawy styl,ktory z latwoscia przenosi czytelnika w inny swiat...zachwyca i przeraza, porusza serce, wyobraznie i daje czytelnikowi pewna nauke, na koniec zostawia z nuta zastanowienia, zadumy, zalu.. ukazuje nam dwa swiaty, dwa spojrzenia... ten ktory reprezentuje sluzba i ten ktoremu ona sluzy.... Uwczesny styl zycia arystokracji to nie tylko wystawne uczty, bogate wnetrza ale takze niesamowite stroje, ktore chcialoby sie wlozyc i poczuc na sobie szelest sukni .... Spac w lozu z baldachimem i spacerowac z prawdziwym dzentelmenem....warta przeczytania.....polecam calym sercem.