Kształt wody

Pierwsze spotkanie

Napisać dobry kryminał to nie jest wcale taka łatwa sztuka. Jako miłośniczka tego gatunku doceniam dobre rasowe kryminały, i do tego grona z czystym sercem mogę zaliczyć recenzowany dziś tytuł.

"Kształt wody" to pierwszy tom przygód komisarza Montalbano. Akcja rozgrywa się w Vigacie, na "pastwisku" zostaje odnalezione ciało inżyniera Luparello, lokalnej, szanowanej persony. Przyczyną zgonu był atak serca podczas uciech cielesnych. Komisarz Montalbano mimo naturalnej przyczyny śmierci, ociąga się z zamknięciem śledztwa, bowiem kilka rzeczy nie daje mu spokoju. Wszystko wskazuje na to, że ktoś chciał skompromitować inżyniera. Potwierdzają to dziwne zachowania pewnych osób, jak i wyjątkowe przedmioty znalezione w pobliżu zwłok. Śledztwo komisarza odkrywa zaskakującą prawdę.

To było moje pierwsze spotkanie z piórem Camilleriego i jestem mile zaskoczona. Powieść nie jest obszerna, ale jakże bogata wewnętrznie. Mamy tu obraz sycylijskiego środowiska, zagrywki polityczne, walki mafijne, a pośrodku tego komisarza, który ceni prawdę i sprawiedliwość. Ma poczucie humoru, potrafi przymknąć oko wtedy kiedy wymaga tego sytuacja, nie jest drętwym służbistą, a policjantem z powołania. I jest wierny jednej kobiecie, a to też się chwali.

"Kształt wody" to bardzo dobre rozpoczęcie przygody z serią o komisarzu Montalbano, spodobał mi się styl pisania autora, jego ironiczny humor i ciekawe zagadki kryminalne, a przede wszystkim barwny główny bohater. Jestem ciekawa kolejnych tomów, a Wam polecam z całego serca, jeśli jeszcze nie mieliście okazji, sięgnijcie po serię kryminałów Camilleriego.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję
Oficynie Noir Sur Blanc.

Proza wyjątkowa, proza plastyczna, bawiąca, zadziwiająca i z niesamowitym wdziękiem. Do świata komisarza Montalbano, do fikcyjnej sycylijskiej wioski, do tamtejszych miasteczek wracam po ponad 10 latach. Czynię to z wielką, przeogromną przyjemnością. Jak ja lubię tę serię.
Seria liczy 30 tomów powieści i kilka tomów opowiadań. Część z nich, trochę więcej niż połowa została przetłumaczona na język polski.
Bohaterem serii jest przecudowny, wyjątkowy komisarz Montalbano. Żyje on w fikcyjnej sycylijskiej osadzie o nazwie Vigata.
W Vigacie, w sumie spokojnej osadzie, pewnego dnia zostaje odnalezione ciało inżyniera Luparello. To taki lokalny VIP, osobistości. Nic więc dziwnego, iż jego śmierć burzy spokój Vigaty. Tym bardziej, iż wg. orzeczenia biegłych, przyczyną śmierci był atak serca spowodowany "przedawkowaniem" uciech erotycznych.No i się zaczyna :)
Wiele równie wysoko postawionych person nalega na komisarza Montalbano żeby jak najszybciej zamknął śledztwo. Ten jednak czy to wiedziony intuicją, czy przeczuciem ociąga się z odłożeniem dochodzenia ad acta. Prowadzi je nadal. I dobrze robi. Dziwne rzeczy, dziwne przedmioty, kuriozalne zdarzenia zdają się mnożyć i komplikować całą sprawę. A wierzcie mi, to dopiero początek.
Kształt wody po raz pierwszy został wydany w 1994 roku. Mamy więc okazję poznać dawne Włochy, dawnych mieszkańców Sycylii, świat bez smartphonów, komputerów, obserwować prawdziwe policyjne śledztwo. A owe śledztwo jest diamentem. Majstersztyk po prostu :) pełne sycylijskiej mentalności, wspaniałych miejsc, przygłupich podwładnych i odrobinę mądrzejszego przełożonego. A w tym wszystkim on, komisarz Montalbano. Przeciwieństwo przeczołganych przez życie, obezwładnionych przez nałogi skandynawskich bohaterów. Żaden także z niego superman amerykański. Ot przeciętny facet, niegłupi, ale też nie jakiś geniusz, razem ze swoimi wadami, zaletami, dowcipem i specyficznym stylem bycia. Postać, której nie da się nie lubić. Podobnie, jak trudno nie polubić Sycylii AD 1994.
Więcej wam nie zdradzę. Zachęcam za to do sięgnięcia po ten cudowny, klimatyczny, uroczy kryminał i powieść społeczno-obyczajową w jednym. Rozkosz czytania gwarantowana. Polecam.