Księga o Niewidzialnym (twarda)

Zbiór pięciu podobno najwybitniejszych opowiadań Schmitta, które mimo iż skupiają się na innej religii (buddyzm, chrześcijaństwo, islam, religia muzułmańska oraz żydowska) a ich bohaterami są inne postacie, poruszają dość ważne życiowe tematy. Schmitt nie skupia się na dokładnym opisie i analizie religii, czy też nakłonieniu do przejścia na daną kulturę a na duchowości i filozofii danych religii - tym jak jest postrzegana, widziana, odczuwana oraz jaką rolę odgrywają w życiu człowieka a także w jego życiu.

Opowiadania rózne - jedne spodobają się bardziej inne mniej, niemniej wszystkie mogą skłonić do refleksji a także przypomnieć o cennych wartościach, które są bardzo często zapominane. Wszystko przedstawione dość naturalnie, w sposób niewymuszony i wynikające z fabuły. 

Nigdy wcześniej nie czytałem twórczości Erica-Emmanuela Schmitta i nie wiedziałem czego się spodziewać. Jestem szczęśliwy, że sięgnąłem po ?Księgę o niewidzialnym? bo wprowadziła do mojego życia niesamowity klimat. Sposób pisania tego autora jest tak delikatny, wysublimowany i nastrojowy. Przez każde z opowiadań się płynie, a ja czekałem na każde nadpływające zdanie. Już w trakcie pierwszego opowiadania miałem taką myśl, że czytając to opowiadanie jakbym czytał jakąś dawną przypowieść, historię opowiadaną przez gawędziarza albo kojarzyły mi się historie biblijne. Tak wchłaniający jest sposób napisania tych opowiadań. Przy czym każde z opowiadań odnosi się wprost do emocji człowieka, oddziaływania ludzi na ludzi, nawiązuje do dobra i zła. Pokazuje jak wielki wpływ człowiek może mieć swoją postawą na życie innych ludzi, jak wpływa na ludzi dawanie dobra, jak człowiek potrafi się zmieniać. Jestem oczarowany tym co znalazłem w tej książce i będę potrzebował tego więcej, trafiło to w moją wrażliwość i chcę do moich odczuć, przemyśleń przez nią wywołanych wrócić. Podejrzewam nawet, że za jakiś czas ponownie sięgnę po tę pozycję i odkryję ją na nowo bo myślę, że ma wiele warstw i jedno przeczytanie nie wystarczy, żeby wszystko odkryć. To tylko pięć opowiadań, każde tak inne, tak odległe od siebie, a jednocześnie tak bliskie. Każde warto smakować i przemyśleć.

?Podczas oczekiwania człowiek nie wie, czy przeżywa radość, czy cierpienie; przygotowuje się do skoku, ale nie ma pojęcia, jak zostanie przyjęty. Może umrze? Może zyska oklaski??

?Księga o Niewidzialnym? to zbiór najpiękniejszych opowieści  Erica-Emmanuela Schmitta. Znajdziemy tu ?Milarepe?, ?Pana Ibrahima i kwiat Koranu?, ?Oskara i Panią Różę?, ?Dziecko Noego? oraz ?Zapasy z życiem?. Wszystkie mają wspólny  mianownik - opowiadają o tym co najważniejsze w życiu: nadziei, miłości, zrozumieniu, śmierci.

Pierwsza opowieść czyli ?Milarepa? to historia o odkupieniu, poszukiwaniu dobra i o tym, że najważniejsze jest to, co jest w nas, a nie rzeczy materialne.

?Pan Ibrahim i kwiat Koranu? opowiada historię pewnego sklepikarza i młodego chłopaka, który został bardzo skrzywdzony przez los i szuka tego co w życiu najważniejsze.

?Oskar i Pani Róża? to książka, której wydaje mi się, że nie trzeba przedstawiać (jeśli jej nie czytaliście, to koniecznie musicie nadrobić), czytałam ją chyba 5 albo i 6 razy. To opowieść o chłopcu, który jest śmiertelnie chory i pisze listy do Boga, jest tam też Pani Róża, która odwiedza go w szpitalu.

?Dziecko Noego? to historia żydowskiego dziecka, które w czasie wojny, jest ukrywane przez księdza. Pokazuje nam, że każdy z nas coś, w swoim życiu, kolekcjonuje.

W ostatniej historii, czyli ?Zapasy z życiem? autor pokazuje jak ważne jest to, żebyśmy odkryli siłę, która w nas drzemie.

Jak widzicie ?Księga o Niewidzialnym? to jedna z tych książek, która pokazuje uniwersalne wartości, które są bardzo ważne w naszym życiu.

To zbiór minipowieści, które wydawane są również pojedynczo. Najbardziej znana z nich jest historia pt.: ?Oskar i pani Róża?. Główny bohater to dziesięciolatek umierający na raka. Rozżalony, zły na rodziców, którzy nie radzą sobie z zaistniałą sytuacją. Wtedy trafia na niezwykłą wolontariuszkę. Starszą panią, której opowieści go porywają w świat fantazji i marzeń. Ponieważ wydaje mi się, iż chłopiec wiedział, że historie cioci Róży odrobinę mijają się z prawdą. ?Milarepa? to buddyjska baśń, która uświadomiła mi jak różny jest ten światopogląd od podejścia chrześcijańskiego. ?Dziecko Noego?opisuje historię żydowskiego chłopca, którego podczas Holokaustu przechowywał katolicki ksiądz. Joseph zauroczył się chrześcijaństwem, tymczasem ojciec Pons ze wszystkich sił starał się, aby chłopiec pozostał Żydem. ?Pan Ibrahim i kwiaty Koranu? to również historia o przenikaniu się kultur i religii. Tym razem muzułmanin opiekuje się małym żydowskim chłopcem, którego matka odeszła niedługo po wydaniu go na świat, a ojciec nie potrafi okazać mu ciepła i serdeczności. Natomiast ?Zapasy z życiem? są inne. Pokazują jak żyć, że ważne jest nie tylko ciało i sukcesy, które odnosi, lecz należy zająć się przede wszystkim duchowością i drogą jaką się kroczy. Nie cel, lecz wędrówka i jej jakość, to główne przesłanie opowieści. Jest pewien wspólny motyw tych historii ? główny bohater ma byle jakie relacje z rodzicami. Zazwyczaj ma do nich o coś żal, pretensje. Lecz dzięki spotkaniu z życzliwymi ludźmi udaje mu się poukładać własne życie, a czasami nawet odbudować stosunki z najbliższymi.
Książka ciekawa, prowokująca do myślenia. Polecam.