Niespokojne czasy

Powieść ta jest wciąż niezwykle ciepła, pogodna i optymistyczna. Podobnie jak w części pierwszej zachwyca spokojem, prostotą i naturalnością. Nie zapomina o uczciwości, pokorze i pracowitości. Pokazuje jak wiele dobra można uzyskać poprzez posiadanie serca, zdrowej myśli i chęci bycia dla drugiego człowieka. Nie brakuje też poczucia humoru, wzruszenia i przewrotnych akcji, które trzymają czytelnika w niepewności.
?Ksiądz Rafał. Niespokojne czasy? to kontynuacja losów głównego bohatera, którego poznajemy w pierwszej książce o tytule ?Ksiądz Rafał?. Ten duchowny, chociaż pokorny to wciąż jest charakterny i nieprzejednany. Chociaż wrażliwy i sentymentalny to wciąż stanowczy i potrafiący walczyć o swoje. Chociaż nie do końca czysty jak łza to wciąż szlachetny, oddany swoim parafianom i gotowy nieść pomoc w każdej formie. Nie jest ani nudny, ani sztywny, ani pompatyczny. Posiada niezwykłe poczucie humoru i umiejętność odczuwania drugiego człowieka. Dlatego ciepło, błogo i lekko robi się czytelnikowi, gdy przebywa w jego towarzystwie. Przy nim nie trzeba udawać. Wstyd gdzieś znika i zostaje tylko to, co leży na samym dnie człowieka. Ksiądz Rafał i tym razem ma wiele do zrobienia w swojej parafii, a tło polityczno ? kościelne nie pomaga w osiąganiu prawych celów. Nie jedna przygoda zabarwiona jest bardziej szatańskimi kolorami niż boskimi. Pojawia się czas by odejść, by dotknąć śmierci, by zostać pomówionym. Są jednak też chwile, gdy dobro ludzkie zwycięża, a czarne charaktery są przegnane w siną dla. Aby podołać ciężkim czasom i wycisnąć z nich łzy szczęścia oraz zwycięski śmiech trzeba niezwyklej dawki sprytu, mądrości i charyzmy. Tego natomiast nie brakuje tytułowemu duchownemu.
Fenomen tej książki polega na jej bezpośredniości, na ludzkim odczuwaniu, na ukazaniu codzienności bez zbędnych dekoracji. Autor sięgnął po życie, które samo w sobie jest inspiracją. Sięgnął po człowieka, który nie goni wielkiego świata i zajmuje się życiem na miejscu. Czytelnik ma okazję wsiąknąć w najprawdziwsze emocje, w tradycję, w historię, w wartości i to właśnie ma ogromne znaczenie.
Powieść tę czyta się spokojnie z dodatkiem refleksji czasami z uśmiechem na twarzy. Innym razem ze skupieniem, albo z zupełnym przeniesieniem na odmienną płaszczyznę. Jest w tym naturalizmie wiele magii, która przyciąga.
Książkę polecam bardzo ciepło. Nie straciła ona na swojej wartości, pomimo tego, że jest tą drugą. Klimat, atmosfera i pasja pozostały na miejscu.

Kiedy rok temu przeczytałam "Księdza Rafała", wiedziałam, że nie będę mogła się doczekać kontynuacji - nadeszła ona niedawno, i bardzo mnie to cieszy, ponieważ druga książka Grabskiego jest jeszcze lepsza niż pierwsza. Księdza Rafała po prostu nie da się nie lubić, nie jest typem prawiącym łopatologiczne kazania, ale zmieniającym ludzi przez to, co robi. Miejscowość, w której toczy się akcja książki - Gródek - oraz jego mieszkańcy, tworzą atmosferę swojskości. Prócz tego mamy bardziej mroczne wątki z kategorii "kościół i polityka", a także wzruszające i rozbawiające do łez fragmenty. Czyta się błyskawicznie - mnie zajęło to dwie średniej długości podróże pociągiem - i potem żal, że to już koniec. Ale kto wie - może wcale nie koniec?

Mój ulubiony ksiądz w mojej ulubionej książce. Jak widać można napisać książkę o duchownym i życiu malej, wiejskiej i nieco dziwnej parafii i zrobić to w sposób ciekawy, zabawny i przede wszystkim wciągający. Ksiądz Rafał. Niespokojne czasy to druga część przygód młodego księdza obejmującego wiejską parafię, w której od samego początku nie jest mu lekko. Początkowa niechęć i brak zaufania ze strony parafian przeradzają się stopniowo w oddanie i przyjaźń, jednak to nie koniec kłopotów. Niespokojne czasy niosą ze sobą rzeczywiście trudny okres dla parafii oraz księdza. Sposób rozdysponowania przez niego pieniędzmi otrzymanymi na remont parafii budzi tak duży sprzeciw i gniew władz kościelnych od których je otrzymał, że ksiądz Rafał musi stawić czoła prawdziwej burzy. Polecam!