KRUCJATA GENERAŁÓW

Opis produktu:

DEDYKACJE

Proszę, nie traktujcie mojej pisaniny zbyt poważnie. Nie ma sensu tego czynić. Przedstawiam jedynie skrawki ogawędzenia wybranych spraw. Wysyłam nieśmiałe, wątłe, niezborne sygnały o niektórych wydarzeniach bez prób wyjaśnienia czegokolwiek. Tylko niezwykle rzadko udaje mi się powiedzieć kto zabił, ale prawie nigdy nie potrafię odpowiedzieć na pytanie: dlaczego zabito?
Od lat, będąc absolutnym dyletantem, grasuję na śmietnikach historii i życia, a być może jeszce gorzej, bo na obrzeżach śmietników historii i życia. Z radością taplam się w błocie powstałym z odpadów z pańskiego stołu. Odpadów, które odrzuciła, zlekceważyła, skazała na niebyt oficjalna nauka histpropagu. Niczym sęp na padlinę rzucam się na okruchy pozostałe po służbach specjalnych. Z niszy autsajdera z podziwem patrzę na kapłanów historii i ich porażający, paraliżujący mesjanizm. Ale równocześnie, wyznając zasadę Saula Bellowa, jestem gotów zrobić wszystko, by nie dać się posadzić w prezydium.
Dużo czasu zajmuje mi wyrównywanie rachunków, nie, nie ze stalinizmem, który, wydaje mi się, nadal jest u nas nietykalny, ale z wyselekcjowanymi dupowkrętami stalinizmu, których niekiedy udaje mi się przypomnieć.
Wiem, że po trwających pół wieku rządach komunistów i odzyskaniu niepodległości, ogromne obszary polskiej polityki straciły aktualność lub domagają się nowej interpretacji. Ale równocześnie trudno mi uwierzyć, że dobry Bóg, wspierając upadek komunizmu, który spowodował śmierć około 100 milionów ludzi, jedynie niepodległość Polski miał na względzie.
Tak, dobry Bóg mógł przecież mieć na uwadze także Łotyszów, Litwinów, Czechów, Słowaków, Węgrów, Rumunów, Ukraińców, Białorusinów, Bułgarów oraz, a może przede wszystkim, Rosjan. Trudno mi powiedzieć, dlaczego dobry Bozia nie potraktował poważnie Kubańczyków, Koreańczyków czy Chińczyków. Nie przypuszczam, aby ich nie lubił. Może jednak chce im dać jeszcze trochę czasu na ekspiację.
A skoro słowo to padło w tym miejscu, to pora zacząć od siebie. Posypuję tedy głowę popiołem, wkładam włosienicę i wędrując boso zwracam się do tych wszystkich, których moje słowa kiedykolwiek jakkolwiek dotknęły, uraziły, skrzywdziły prosząc o wybaczenia.
Przy okazji, przyznając się do niecnych czynów i żerując na mistrzu Tuwimie, jak zwykle uprawiając recykling, dedykuję:

1. Niezmordowanym tropicielom zła - prokuratorom PRLu:
Ledwo słoneczko uderzy
W okno złocistym promykiem
Budzę się hojny i świeży
Z antypaństwowym okrzykiem

Zanurzam się aż po uszy
W miłej moralnej zgniliżnie
I najserdeczniej uwłaczam
Bogu, ludzkości, ojczyżnie