Królowa śniegu nie żyje

Kolejna super, hiper rewelacyjna i mega relaksująca książka od Iwony Banach.
W skrócie, w pewnym ośrodku wczasowym, z miejscowości Zamorzyn, wśród szukających świątecznego, zimowego relaksu ginie człowiek. Jest to znana pisarka, która, chyba żeby zepsuć innym Święta, ginie w świąteczny dzień, a konkretnie w wigilijny wieczór :). Gorzej już być nie może...teoretycznie. Jak się jednak szybko okaże, może być gorzej. A wydarzenia tuż przed i po znalezieniu ciała to dopiero początek. Oj dzieje się, dzieje :)
Policja ma trudne zadanie tym bardziej, że część gości jest nietrzeżwa, a dodatkowo po ofierze nikt nie płacze, wręcz odwrotnie. To dopiero początek świetnej, relaksującej, przykuwającej uwagę i genialnie bawiącej lektury. To początek gagów, akcji, niesamowitych dialogów i wydarzeń, które zadziwiają, bawią i sprawiają, że w trakcie lektury szeroko otwierałam oczy ze zdumienia, a uśmiech nie schodził z mojej twarzy.
Iwona Banach potrafi pisać, i to jak. Wiele razy to udowodniła choćby serią z Pindą w roli głównej.
Królowa śniegu nie żyje tylko potwierdza kunszt pisarki.
Bohaterowie mistrzowsko, ostrym piórem nakreśleni. Pełne życia, energiczne babcie i ich starszawy towarzysz podbijają serca. Trudno ich nie lubić.
W trakcie lektury nie będziecie się nudzi. Za to będziecie się zaśmiewać do łez i niecierpliwie odwracać kolejne kartki książki. Detox od codziennych problemów i świetne spędzenia kilku godzin gwarantowane.
Gorąco zachęcam do lektury osoby lubiące komedie kryminalne i nie traktujące życia zbyt poważnie. Doskonała lektura i genialny relaks gwarantowane.

"Były zwłoki i była Wigilia - połączenie tych dwóch faktów nie jest łatwe, może w wymiarze prywatnym da się to jakoś pogodzić, ale w takim ośrodku? Kolacje trzeba podać, wszystko musi lśnić. Zwłoki nie mają szans przebić się przez Lasy Christmas, a wszystko aż się kotłuje, bo co można zrobić? Dać wieczerzę wigilijną na wynos? No nie, trzeba udawać, że jest jak trzeba."
"Królowa śniegu nie żyje" to komedia kryminalna autorstwa pani Iwony Banach. Narracja trzecioosobowa pozwala poznać różnych bohaterów i etapy w życiu, w których aktualnie się znajdują. Jednak na czas świąt Bożego Narodzenia wszyscy trafiają do luksusowego ośrodka wypoczynkowego w Zmorzynie. Z różnych powodów. Bańka świątecznej atmosfery pęka, gdy znajdują martwą autorkę, jednego z gości ośrodka. Podejrzanych osób jest kilka, w zasadzie wszyscy tam obecni, ale czy w zamieszaniu, które zapanowało na terenie ośrodka i wśród wszystkich gości, uda się złapać mordercę?
Książka, w której dużo się dzieje. Bardzo dużo. Przyznam, że długo układałam sobie w głowie co tu się wydarzyło. Oszustwa matrymonialne, do tego śledztwo dwójki młodych ludzi, ucieczka trojga staruszków z domu spokojnej starości i chęć swatania wnuków, szefowa, u której mobbing jest na porządku dziennym, siły nadprzyrodzone i morderstwo. I jak już zdążyłam się przekonać, w komediach kryminalnych najbardziej rozbawiają mnie starsi ludzie - tutaj uciekający z domu spokojnej starości, ponieważ wieje tam nudą, a oni oczekują z życia jeszcze trochę funu. Nawet nie wiedzą, ile emocji ich czeka. Nie mogę nie wspomnieć o jeszcze jednej starszej kobiecie, która biegała po Zmorzynie z siekierą i alkoholem schowanym pod ubraniem. Rozbroiła mnie ????
Jednak, żeby nie było tak za słodko, nadmiar wydarzeń mnie trochę przytłoczył. Dużo się działo, co powinno mieć pozytywny wydźwięk, jednak u mnie poszło to w drugą stronę. Nie twierdzę, że książka jest zła, bo ma swój urok i znajdzie ona swoich odbiorców, którzy będą zachwyceni całością. Jednak na tę chwilę było dla mnie za dużo wątków, za dużo chaosu, ale zaznaczam, to tylko moje odczucia ????
Zaskoczeniem jest brak rozdziałów, ale nie wpływa to negatywnie na odbiór całej historii. Sprawnie przeskakuje się między bohaterami i sytuacjami. Dodatkowo ciężko wytypować sprawcę całego zamieszania, czyli zabójcę autorki. Wiele osób jej nie lubiło, więc podejrzanym może być każda osoba będąca na miejscu zdarzenia. Ten zabieg na pewno pomógł utrzymać napięcie do samego końca.
Piękna zimowa okładka, lekkie pióro autorki, przeróżni bohaterowie sprawią, że jesienno - zimowy wieczór może być przyjemnie spędzony z książką. Natomiast to, czy Wam się spodoba, trzeba sprawdzić najlepiej samemu ????

"Były zwłoki i była Wigilia - połączenie tych dwóch faktów nie jest łatwe, może w wymiarze prywatnym da się to jakoś pogodzić, ale w takim ośrodku? Kolacje trzeba podać, wszystko musi lśnić. Zwłoki nie mają szans przebić się przez Lasy Christmas, a wszystko aż się kotłuje, bo co można zrobić? Dać wieczerzę wigilijną na wynos? No nie, trzeba udawać, że jest jak trzeba."
"Królowa śniegu nie żyje" to komedia kryminalna autorstwa pani Iwony Banach. Narracja trzecioosobowa pozwala poznać różnych bohaterów i etapy w życiu, w których aktualnie się znajdują. Jednak na czas świąt Bożego Narodzenia wszyscy trafiają do luksusowego ośrodka wypoczynkowego w Zmorzynie. Z różnych powodów. Bańka świątecznej atmosfery pęka, gdy znajdują martwą autorkę, jednego z gości ośrodka. Podejrzanych osób jest kilka, w zasadzie wszyscy tam obecni, ale czy w zamieszaniu, które zapanowało na terenie ośrodka i wśród wszystkich gości, uda się złapać mordercę?
Książka, w której dużo się dzieje. Bardzo dużo. Przyznam, że długo układałam sobie w głowie co tu się wydarzyło. Oszustwa matrymonialne, do tego śledztwo dwójki młodych ludzi, ucieczka trojga staruszków z domu spokojnej starości i chęć swatania wnuków, szefowa, u której mobbing jest na porządku dziennym, siły nadprzyrodzone i morderstwo. I jak już zdążyłam się przekonać, w komediach kryminalnych najbardziej rozbawiają mnie starsi ludzie - tutaj uciekający z domu spokojnej starości, ponieważ wieje tam nudą, a oni oczekują z życia jeszcze trochę funu. Nawet nie wiedzą, ile emocji ich czeka. Nie mogę nie wspomnieć o jeszcze jednej starszej kobiecie, która biegała po Zmorzynie z siekierą i alkoholem schowanym pod ubraniem. Rozbroiła mnie ????
Jednak, żeby nie było tak za słodko, nadmiar wydarzeń mnie trochę przytłoczył. Dużo się działo, co powinno mieć pozytywny wydźwięk, jednak u mnie poszło to w drugą stronę. Nie twierdzę, że książka jest zła, bo ma swój urok i znajdzie ona swoich odbiorców, którzy będą zachwyceni całością. Jednak na tę chwilę było dla mnie za dużo wątków, za dużo chaosu, ale zaznaczam, to tylko moje odczucia ????
Zaskoczeniem jest brak rozdziałów, ale nie wpływa to negatywnie na odbiór całej historii. Sprawnie przeskakuje się między bohaterami i sytuacjami. Dodatkowo ciężko wytypować sprawcę całego zamieszania, czyli zabójcę autorki. Wiele osób jej nie lubiło, więc podejrzanym może być każda osoba będąca na miejscu zdarzenia. Ten zabieg na pewno pomógł utrzymać napięcie do samego końca.
Piękna zimowa okładka, lekkie pióro autorki, przeróżni bohaterowie sprawią, że jesienno - zimowy wieczór może być przyjemnie spędzony z książką. Natomiast to, czy Wam się spodoba, trzeba sprawdzić najlepiej samemu ????

Dzieją się straszne rzeczy. Główny problem to nie znalezienie mordercy, lecz jak eksmitować zmora. Autorka na tapet wzięła oszustów matrymonialnych i naciągaczy z Internetu, ekspertów i światowej sławy specjalistów, niezadowolonych pracowników, pisarzy, starszych ludzi z domu starości, plotkarzy, singli, mężów, dorosłych wierzących w duchy, zmora. Dostało się topowym produktom instagramowym, przydrożnym barom, policyjnym pseudoakcjom, towarzystwom, lokalnym portalom. Każdemu podług zasług. Nie zabrakło teorii spiskowych, wróżenia, rytuałów i seansu. Całość to kolorowa makatka upleciona z bohaterów, zbiegów i okoliczności okraszona absurdalnym humorem, zanurzona w sosie własnym ? plotkach, zabobonach i ludowych wierzeniach. Uśmiech nie schodził mi z twarzy. Przy niektórych scenach śmiałam się w głos, wyobrażając sobie perypetie gości i zmorzyniaków. Policjant miał co robić. Ciągle się coś działo. Czasu na spanie brakowało, a jeszcze z psem trzeba było wyjść i renifera złapać. Śledztwo prowadzone dwutorowo zbaczało na pomniejsze sprawy, które trzeba było wyjaśnić. Ale nie ma tego złego? Autorka daje nadzieję nie tylko na znalezienie oszusta w Internecie. Pokazuje osobom starszym, jak może wyglądać jesień życia, czym jest dobry wzdychulec, w jakich okolicznościach przydaje się matematyka i na czym się trzepie kasę.
To wszystko to tylko pretekst, przyczynek do pokazania naszych polskich przywar, trendów, umiejętności, zalet (?), czyli typowo polskie zachowania w makabrycznej wersji z romantyzmem w tle. Do tego zabawa słowami, przekomarzanki, stylizacja babsko-wiejska. Co ja się uśmiałam, to moje!
Autorka swoim bohaterom zgotowała cudowne Boże Narodzenie. Ośrodek pod lasem, zapach igliwia, prawdziwy renifer, bożonarodzeniowe ozdoby na zewnątrz, duża choinka, apetyczne potrawy. Klimat iście świąteczny. Pięknie było. Tak swojsko, rodzinnie, zimowo z odrobiną wysoko procentowego romantyzmu.
?Królowa Śniegu nie żyje? to barwna i absurdalna komedia kryminalna z wartką akcją i nietuzinkowymi bohaterami z tego i nie z tego świata, która dotyka nas samych, naszych przywar i realnych problemów. W sam raz pod choinkę i do konsumpcji w wigilijny wieczór w atmosferze ?przyjemnego niepokoju?. Jak niezapomniane święta, to tylko w Zmorzynie! Ośrodek oferuje wszelkie atrakcje.