Królestwo (twarda)

"Królestwo" to oprócz tego, że książka niezwykle interesujące, w której widać ogromny poziom erudycji autora to w dodatku pozycja, która wciąga i fascynuje. Przedstawia fakty z historii chrześcijaństwa ogólnie znane, ale także wchodzi głębiej w tajemnice jego początków. Carrere mimo ogromnej klasy z jaką to robi pisze niesamowicie lekko i przystępnie. "Królestwo" po prostu dobrze się czyta. Chrześcijaństwo intryguje francuskiego pisarza, ale przez to, że jest niewierzący "Królestwo" nie jest powieścią przesiąknięta ideologią - a historią ideologii. To rewelacyjna książka o początkach chrześcijaństwa, która przypadnie do gustu wierzącym jak i niewierzącym. To pozycja wielopłaszczyznowa, która pokazuje, że kwintesencją dobrej, mądrej literatury nie musi być książka napisana kilkadziesiąt lat temu ani powieść napisana ciężkim językiem. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej publikacji tym bardziej, że choć ma ponad 500 stron jej czytanie poszło mi błyskawicznie... Reasumując: "Królestwo" czyta się lekko, łatwo i przyjemnie, ale to pozycja niesamowicie wartościowa w której Carrere odkrywa co nieco prawdy o sobie, ale przede wszystkim wykazuje się ogromną erudycją, inteligencją i ciętością języka.

Moja ocena: 9+/10 Wybitna z plusem!

Oto brawurowo napisana biografia wewnętrzna. Książkę liczącą blisko 550 stron, czyta się z zapartym tchem, a błyskotliwy, cięty język autora nie pozwala odłożyć monumentalnego dzieła. Autor w prosty, bezpośredni sposób przedstawia swój wewnętrzny obraz, ale również obraz świata. Poprzez wnikliwe oko oraz skrócony dystans autora, czytelnik ma poczucie dialogu i uczestnictwa w przedstawianych wydarzeniach. Jest to opowieść o rozwoju duchowym zarówno jednostki, ale też rozwoju grupy, która z biegiem pokoleń stała się podstawą obecnej cywilizacji, a do dziś stanowi najpotężniejszą wiarę. Opowieść ta przedstawia dziś już świętych, jako zwykłych ludzi, którzy popełniali błędy, kłócili się, rywalizowali ze sobą czy nawet wykazywali zazdrość innych. Głównymi bohaterami, na której skupiona jest uwaga to Łukasz i Paweł. Obok nich pojawia się opis ówczesnego życia nie z punktu widzenia teologa, a z punktu widzenia historyka. Nie ma tu podważania wiary, obrażania innych. Autor poddaje analizie zachowanie i postępowanie bohaterów, pokazuje jak należy zadawać pytania o zjawisko, które z lokalnego przerodziło się w chrześcjaństwo, jako ogromny twór. Dodatkowo autor przedstawia wszystko z dwóch perspektyw: jako gorliwy wierzący, którym stał się w swoim życiu, ale też jako agnostyk. Niewierzący, ale poszukujący. Dla wielu książka może stać się zaskakująca i bulwersująca, chociaż by przez fakt, że dzieje apostołów w niektórych momentach są poddawane dogłębnej analizie, uwierzytalniające ich prawdziwość. W opowieści autor powołuje się również na inne działa chociaż by QUO VADIS Sienkiewicza, twórczość Dicka, czy nawet potrzeby pisania listów przez Stalina i Leninia.

Książkę ogromnie polecam. Nie jest ona aby podważać wiarę, jednak aby umieć zadawać sobie pytania w poszukiwaniu drogi do wiary