Końca świata nie było

Jak dobrze jest podróżować! Tak jednym zdaniem można podsumować tę książkę. Autorka nie ma zacięcia stricte reporterskiego, chociaż znajdziemy tu relacje rozmów z tubylcami. Doceniłam to, że rozpoczęła pobyt w Ameryce Środkowej od szkoły językowej i przyśpieszonej nauki języka. Zapewniło jej to możliwość kontaktu z mieszkańcami tych rejonów, bliższe poznanie problemów z jakimi się borykają. Jednakże mam wrażenie, że ta wędrówka to sposób na ucieczkę od codzienności. Od przyziemnych problemów, od rutyny. Może przemawia przeze mnie zazdrość, a może świadomość, że wszyscy w ten sposób żyć nie możemy. Ktoś musi piec chleb, kto inny być kierowcą autobusu czy właścicielem hotelu, by nasz turysta mógł się spokojnie włóczyć. Zabrakło mi momentów, w których autorka zrobiłaby coś dla społeczności, popracowała jako wolontariusz itp. Dużym atutem książki są zdjęcia. Czyta się szybko, ogląda przyjemnie, jedynie wiedzy nie ma zbyt wiele, co nie oznacza, iż nie ma jej wcale. Polecam.

Świat Majów wczoraj i dziś.

Wspaniała książka! Anita Demianowicz zabiera nas w niezwykłą podróż przez Amerykę Środkową. W podróż niezwykłą, w poszukiwaniu przygód, prawdy o tamtym zakątku świata, o zamieszkujących go ludziach, ich zwyczajach, codzienności, a także w podróż... w głąb samego siebie - w poszukiwaniu głosu serca, książka ta jest bowiem również o tym, że nigdy nie należy rezygnować z samego siebie i z własnych marzeń (autorka rzuciła pracę w korporacji po to, by podróżować; książka ta nigdy by nie powstała gdyby nie ta decyzja). Warto, jak się okazuje, spróbować wygrać walkę z samym sobą, podjąć ryzyko i ... wygrać marzenia.

Ameryka Środkowa to piękny, ale i niebezpieczny region. Pełen wspomnień z przeszłości o rdzennych tradycjach, wciąż obecnych w lokalnym sposobie życia, bycia i myślenia. To także region będący swoistą mieszanką przeszłości i teraźniejszości, w którym splata się ze sobą tradycja, nowoczesność, bieda, przestępczość, ale także gościnność, otwartość i barwny świat, który roztacza się za oknem hotelowego, może niezbyt obfitującego w luksusy, lecz swojskiego, hotelu. Plusy i minusy są zawsze i wszędzie, jednak czytając tę książkę... aż chciałoby się tam pojechać!

Anita Demianowicz snuje opowieść o własnych doświadczeniach, podróżach, zabytkach, tradycjach, lecz przede wszystkim o poznanych w podróży ludziach, zarówno tych mieszkających na miejscu od zawsze, jak i o podobnych sobie turystach, równie jak autorka zauroczonych światem, w który rzucił ich akurat wir podróży. Opowiada także o samej sobie, o własnych przemyśleniach, o przezwyciężaniu własnych słabości, wplatając w całość wiele anegdot i przemyśleń dotyczących jej samej. Przez to wszystko "Końca świata nie było" czyta się lekko i przyjemnie. A piękna szata graficzna, ociekająca wręcz świetnymi zdjęciami, tylko tę lekturę umila. Zdjęcia to tak naprawdę równie ważna część tej książki jak sama treść - do tego stopnia w punkt uchwytują one codzienność życia odwiedzonych przez autorkę miejsc i ich ducha, że nie sposób o tym fakcie nie wspomnieć.

Książka ta to coś przede wszystkim dla ludzi ciekawych świata. Nie tylko dla podróżników, choć ci będą z pewnością zachwyceni. To książka dla każdego, kto ma ochotę i chwilę czasu, by zerknąć na moment w realia trochę innego świata. Jakże przy tym ciekawego i ... choć daleko, to jednak obecnego - zapowiadanego w odniesieniu do kalendarza Majów końca świata wszak, jak dobrze wiemy (na szczęście) nie było...

Gorąco polecam!

...