Są różne sposoby, by ukryć przed innymi ludźmi trawiący od środka ból. By przetrwać, jedni zamykają się w klatce milczenia, a inni tworzą wokół siebie hałaśliwą iluzję pozornego szczęścia. Maggie zdecydowała się na milczenie. Po rodzinnej tragedii, której była świadkiem, brzmienie jej własnego głosu doprowadza ją do ataków paniki. Choć kiedyś była popularna i lubiana, teraz stała się niemym wyrzutkiem. Dziewczynie wydaje się, że nikt nie zrozumie jej bólu, że musi sama, wiąż na nowo, przeżywać miniony koszmar. Do czasu, kiedy jej wzrok krzyżuje się ze smutnym spojrzeniem Westa Ashby?ego, który doskonale wie, czym jest cierpienie.
West wybrał jednak zupełnie inną drogę, by poradzić sobie z bólem. Opanował do perfekcji sztukę udawania przed innymi ludźmi, że w jego życiu nie dzieje się nic złego. Nikt nie wie, że chłopak przeżywa dramat związany z chorobą ojca. Patrząc na tego przystojnego i pewnego siebie futbolistę, nikt nie podejrzewa, że jego arogancja, to tylko pancerz mający go ochronić przed okrutną rzeczywistością. Udało mu się oszukać wszystkich. Kolegów z drużyny, własną dziewczynę, a nawet po części, samego siebie, ale nie Maggie. Choć chłopak zachowuje się wobec niej okrutnie, dziewczyna wie, że w jego życiu musi dziać się coś złego. Coś, co zmienia go w potwora. Choć powinna trzymać się od niego z daleka, smutek w jego spojrzeniu coraz bardziej ją przyciąga. Czy te dwie skrzywdzone dusze będą w stanie uleczyć siebie nawzajem? A może taka ilość cierpienia okaże się zbyt wielkim ciężarem dla młodych ludzi?
Abbi Glines kojarzy mi się przede wszystkim z bardzo pikantnymi romansami new adult, naszpikowanymi w równym stopniu dramatami, silnymi emocjami i gorącymi uczuciami. Tym razem pokazała jednak o wiele subtelniejsze oblicze, tworząc historię, bolesną, dramatyczną, ale za razem delikatną i romantyczną. Choć autorka nie rezygnuje do końca z pikanterii, z której jest znana, znacznie ją ogranicza, dzięki czemu opowieść śmiało mogę polecić młodszym czytelniczkom. Akcja rozgrywa się w liceum, nie zabraknie więc typowo szkolnych scen, meczów futbolowych i imprez w plenerze, które jednak nie przeważają nad bardziej dramatycznymi i poważniejszymi scenami. Bohaterowie dopiero wkraczają w dorosłość, popełniają typowo młodzieńcze błędy i dają się porwać szalejącej burzy hormonów, ale mają również bardziej dojrzałe i smutne oblicze.
Głównym tematem książki jest cierpienie, żałoba i radzenie sobie ze stratą. Pod tym względem autorka nie bawi się w subtelności, nie oszczędza głównych bohaterów i bardzo boleśnie ich doświadcza. Udowadnia jednak, że nawet z największą tragedią można sobie poradzić, jeśli mamy obok siebie osobę, która nas rozumie i wspiera. Wzajemna relacja między Westem a Maggie jest fundamentem całej historii. Podobał mi się sposób w jaki autorka ukazała powoli rodzące się uczucia, jak subtelnie budowała relacje między bohaterami opierające się głównie na przyjaźni i wzajemnym wsparciu. Choć finał nie okazał się szczególnie emocjonujący, byłam pod wrażeniem wniosków, jakie wyciągnęli i bohaterowie i ich emocjonalnej dojrzałości.
O CZYM? ?Kocham cię bez słów?, to przesiąknięta smutkiem opowieść o nastolatkach, którzy mimo młodego wieku muszą nosić na swych barkach ciężar przerastający nawet niektórych dorosłych. Autorce udało się stworzyć historię dramatyczną i subtelną za razem. Pełną wzruszeń i cierpienia, ale też dającą nadzieję. To historia o radzeniu sobie z bólem, przeżywaniu żałoby, ale także o przyjaźni i wzajemnym wsparciu. Choć książka jest mądra i poruszająca, zabrakło mi tu jakiegoś elementu zaskoczenia. W moim odczuciu, autorka już na początku popełniła strategiczny błąd ujawniając, co dręczy głównych bohaterów, przez co czytelnik pozbawiony jest tego dreszczyku oczekiwania i powolnego odkrywania tajemnic. O ile dramat Westa został opisany bardzo szczegółowo i dokładnie, odniosłam wrażenie, że historia Maggie (choć o wiele bardziej intrygująca), została zepchnięta nieco na dalszy plan. Zabrakło mi tu dokładniejszych opisów i wspomnień, a w motywie milczenia, autorka nie była tak konsekwentna jak oczekiwałam. Mimo wszystko uważam, że ?Kocham cię bez słów?, to ciekawa i mądra książka, którą mimo kilku wad naprawdę warto przeczytać.
książka 
