Kiedy ciebie nie ma

Ellie to przykład córki idealnej. Piękna i mądra, w szkole radzi sobie doskonale, a jej chłopak to ten, do którego bez powodzenia wzdychają wszystkie inne dziewczyny. Zawsze, choć młodsza od siostry, to ona była tą ?lepszą? córką. Pewnego dnia Ellie wychodzi z domu, aby pouczyć się w bibliotece. Od tej chwili minęło 10 lat. Małżeństwo, a w zasadzie cała rodzina Laurel, rozpadła się. Jej mąż, ojciec Ellie, zostawił ją dla innej, ponieważ nie potrafiła poradzić sobie ze smutkiem po stracie ukochanej dziewczynki. Pozostała dwójka jej dzieci żyje na własny rachunek, z dala od matki, która całą swoją energię włożyła w rozpacz po starcie ich siostry. Właśnie wtedy Laurel poznaje jego. Tajemniczego mężczyznę, który zaczepił ją w kawiarni. Choć z początku nieufna, Laurel coraz bardziej angażuje się w ten związek i rodzinę nowego partnera. Kiedy poznaje jego młodsza córkę, Poppy, pytania o los jej własnego dziecka odżywają na nowo. Czy to możliwe by Floyd nie tylko coś przed nią ukrywał, ale również miał jakiś związek z jej ukochaną Ellie?

Córka Laurel pewnego dnia wyszła z domu i już nigdy nie wróciła. Od czasu tego zdarzenia minęło dziesięć lat, a bohaterka w dalszym ciągu nie może pogodzić się z utratą dziecka. Nie wierzy w spekulacje, jakoby Ellie miałaby uciec. Przez te wszystkie lata pełne goryczy, smutku i żalu rodzina Laurel się rozpada. Pewnego dnia spotyka ona mężczyznę, który robi na niej piorunujące wrażenie. Gdy poznaje jego dziesięcioletnią córkę, dopada ją szok, gdyż wygląda ona jak kopia Ellie. Czy bohaterka uzyska odpowiedzi na swoje pytania? Jaka mroczna tajemnica skrywa się za tą historią?

Wow! W końcu dostałam thriller z prawdziwego zdarzenia, który miał wszystko, co mi potrzebne do szczęścia w tego typu powieściach. Był mroczny klimat, tajemnica do rozwiązania, ciekawa fabuła, dobrze nakreśleni bohaterowie, zaskakujące zakończenie oraz akcja rozwijająca się w odpowiednim tempie. Całkowicie dałam zawładnąć się tej książce i przeczytałam ją w zawrotnym tempie.

Nie ma nic gorszego dla matki niż strata własnego dziecka. Kiedy dochodzi do tego niepewność, co się z nim dzieje oraz bezsilność i niemoc, każdy mógłby czuć się rozżalony. Dlatego właśnie jestem w stanie zrozumieć Laurel. To, że rozstała się z mężem, z jej drugą córką ma oziębłe stosunki, a syna nie widuje zbyt często, jest oczywiście w dużej mierze jej winą. Nikt nie umiał zastąpić jej Ellie, ale od początku zapałałam do niej sympatią, ponieważ wiedziałam, że jej życie rozpadło się na kawałki, nie umiała poskładać go do kupy i potrzebowała kogoś, kto jej w tym pomoże.

Najciekawszą postacią w tej pozycji, jest Poppy. Przez jej uderzające podobieństwo do Ellie, niesie za sobą aurę tajemniczości. Jest to dziewczynka niezwykle urokliwa i nad wyraz inteligentna. Nie zachowuje się jak swoi rówieśnicy, tylko jak dorosła kobieta. Gdzie się nie pojawi, tam wszyscy ją uwielbiają. Kim tak naprawdę jesteś Poppy?

Książka została podzielona na kilka części. Swoją historię ma okazję opowiedzieć kilkoro postaci, które składają tę historię w jedną całość. Prócz teraźniejszości, mamy również wgląd do przeszłości, a dokładniej do czasów zaginięcia nastolatki. Choć po części domyślałam się, jaka jest prawda, to zakończenie i tak mocno mną wstrząsnęło, gdyż nie wszystkiego można było się od razu domyśleć. Nie czytałam innych dzieł autorki, zdają się one być w zupełnie innych klimatach, ale jeśli kiedyś będzie mi dane trzymać w rękach jakiś jej thriller, to z całą pewnością z przyjemnością go przeczytam, gdyż spodobał mi się styl autorki. Tymczasem zachęcam Was do przeczytania ?Kiedy ciebie nie ma?.

"Jakie straszne historie mają ludzie, którzy ją otaczają? I jak wiele ich przeoczyła przez te wszystkie lata, kiedy była pochłonięta własną?"

Książka na jeden wieczór czytelniczy, szybciutko się ją pochłania, przyjemnie trzyma w napięciu, niepewności i wyczekiwaniu. Jednak oparta na tak mało prawdopodobnym pomyśle na fabułę, że trzeba odrzucać sprzeciw wobec zadziwiających zbiegów okoliczności i drobnych nielogiczności, aby móc cieszyć się przygodą czytelniczą. Sporo ciekawych efektów, ale mało w tym wszystkim głębi. Lekka i nieskomplikowana rozrywka, choć trzeba przyznać, że barwnie odmalowana. Narracja przyciąga uwagę odbiorcy i wciąga w zgrabnie wytworzony klimat. Powieść z dreszczykiem umili kilka godzin, lecz z czasem zatrą się o niej wspomnienia w gąszczu innych. A jednak nie można odmówić jej frapującego pazura.

Piętnastoletnia Ellie znika niespodziewanie na drodze do biblioteki. Mimo usilnych starań policji, rodziny, przyjaciół i znajomych nikt nie trafia na trop dziewczynki. Konsekwencje straty kładą się cieniem na życiu bliskich, zmieniają się relacje, burzy równowaga, rozpada małżeństwo, zaś niezaleczone bolesne rany nie pozwalają na odnalezienie ukojenia. Dlatego z ulgą przyjmujemy, że po dziesięciu latach, Laurel, matka Ellie, wydaje się wreszcie układać szczęśliwe życie u boku ujmującego mężczyzny i jego dziewięcioletniej córki. Jednak dostrzegane nieścisłości drobnych gestów, wyłapywane półprawdy, odkrywane tajemnice, ponownie sieją zamęt w głowie kobiety. Jak bardzo uwarunkowania psychiczne i środowiska mogą zmienić osobowość człowieka, skłonić go do zatrważających czynów, dla których trudno znaleźć usprawiedliwienie?