Kajko i Kokosz Łamignat Straszliwy

Chyba najbliższy oryginału jest duet: Maciej Kur i Sławomir Kiełbus. Panowie sprawiają, że czuje się ducha Janusza Christy. Mamy zatem knujących zbójcerzy, którzy marzną i nudzą się zimową porą. A jak człowiek się nudzi i marznie, to wiadomo lęgną mu się w głowie różne dziwne pomysły. Nie inaczej jest również tym razem. Słoń? Naprawdę słoń? A jak on wygląda? Bo, że żubr ma inny ogon to wiedzą wszyscy. Również odcinek o prawdziwej braterskiej miłości Mirmiła i Wojmiła jest zacny. Historia o problemach zacnego zbója Łamignata z nowoczesnymi pannami, które życzą sobie być porwane, też jest pełna rumieńców. I nie spodziewacie się na czyim licu można je dostrzec. Jedynie opowieść o Milusiu wypada blado na tle swoich towarzyszek. Jest to tym bardziej przykre, że naprawdę lubię twórczość pana Samojlika a żubr Pompik to mój ukochany bohater literacki. Szkoda jedynie, że ten zbiorek taki cieniutki jest. Z chęcią przeczytałabym trzy razy więcej takich pociesznych opowieści. A może nawet i cztery. Polecam.