Jej słowa, jego czyny

"Zdarzyło mi się w moich rozważaniach literackich zabijać ludzi, z tego żyję (...) realne jest dokonanie zbrodni doskonałej, ponieważ istnieją umysły doskonałe."

Chociaż książka "Jej słowa, jego czyny" trochę na wyrost została zaliczona do kryminałów, toczytało się ją naprawdę przyjemnie i szybko.

Już na samym początku poznajemy Zuzannę, która jest autorką kryminałów i esejów o etyce zabijania. Mieszka wraz z przyjaciółką Aśką i razem stanowią barwny i dopasowany duet. Ich potyczki słowne, nie raz mnie rozbawiły
Pewnego dnia, gdy Zuzanna dostaje propazycję prowadzenia warsztatów pisarkich, przez przypadek pakuje się w kłopoty. Po incydencie z Zakrzewskim, czuje się tak, jakby była bohaterką jednej ze swoich książek...

Robert jest płatnym zabójcą, który dostał zlecenie od szefa, by jak najszybciej sprowadził do niego Zuzannę. Mężczyzna jednak nie chce i nie potrafi wykonać tego z pozoru łatwego zadania, gdyż zdaje sobie sprawę, że pisarka coraz bardziej zaczyna mu się podobać. Niestety to doprowadza do tego, że zarówno on jak i ona, muszą ponieść surowe konsekwencje.

Czy płatny zabójca jest w stanie kogoś pokochać?

"Jej słowa, jego czyny" to książka na jedno popołudnie Ja przyjemnie spędziłam z nią czas ? Polecam

?Zarówno czyny, jak i słowa mogą pociągnąć za sobą lawinę niechcianych zdarzeń (?)?.

Ona ? Zuzanna, młoda piękna kobieta, żyjąca w swoim rytmie utalentowana pisarka kryminałów, wielbicielka kawy i ?nocny marek?. Delikatna i władcza osóbka z charakterem, którą los poczęstował nie lada przygodą przyprawioną dość sporą szczyptą szaleństwa.

On ? Robert, samiec alfa, przystojniak z kontaktami, muskułami i uśmiechem Adonisa. Budził strach i szacunek innych ludzi. To ?ten zły?. Typ spod ciemnej gwiazdy. Facet z ewidentnie tajemniczą historią, nieodgadniony i niebezpieczny. Łobuz z bronią palną w ręku.

Ale to w jego bursztynowych oczach ona przepadła. To ona wybiła go z normalnego trybu życia. Rozbudziła intelektualnie i cieleśnie. To on przed nią padał w myślach na kolana.
Ona pisze kryminały o morderstwach, on je popełnia zbrodnie. Nieszablonowy duet.

Czy związek gangstera i pisarki ma przyszłość wobec faktu, że każde z nich jest z innej bajki?
Czy miłość jest lekarstwem na całe zło?

? Jej słowa, jego czyny? to zgrabny romans mafijny. Rozbudza ciekawość, dostarcza emocji i wprawia w dobry nastrój. Świetna propozycja na wieczór, elektryzująca, momentami zabawna.

Zakończenie pozwala sądzić, że czeka nas ciąg dalszy.. Czekamy zatem na więcej.

Polecam.

Super odskocznia od codzienności. Ciekawe wątki poboczne, jak i ogólna fabuła. Osobiście uważam, że książka wzbudza wiele przeróżnych emocji, często skrajnych. Autorka umie świetnie budować napięcie, jak i je rozładować. Ciekawi bohaterowie, o przeróżnych charakterach. Chciałoby się poznać ich historie. Mam nadzieję na kolejną część i inne książki Pani Agnieszki, bo jej lekkie pióro i wciągający styl pisania, jest czymś rzadkim, przynajmniej wśród książek, z którymi miałam okazję obcować.

?Jej słowa, jego czyny? mogła być naprawdę świetną historią, gdyby zdanie z okładki oddawało to, co znajduje się w środku. Myślę, że książka ta została błędnie przypisana do kategorii kryminał, bo w żadnym stopniu nie znalazłam powiązania z tym gatunkiem. Uważam, że bardziej zalicza się jako romans mafijny, tylko szkoda, że w średnim wykonaniu. ?Ona pisze o morderstwach, on je popełnia?. Właśnie to jedno zdanie z okładki sprawiło, że chciałam przeczytać tę historię. Niestety bardzo się rozczarowałam, bo w głowie miałam już zamysł tego, jak ta książka mogła być napisana. Liczyłam na coś mrocznego, a niestety dostałam romans jakich wiele.

Zuzanna jest autorką uznanych kryminałów. Całe swoje studia poświęciła pracy naukowej na temat moralnego morderstwa. Piękna i mądra kobieta wiedzie w miarę ustabilizowane życie do czasu, aż na jej drodze pojawia się przystojny i niebezpieczny mężczyzna. Dostał zlecenie doprowadzenia kobiety do swojego szefa. Jednak z każdym kolejnym dniem zadanie to staje się coraz trudniejsze, gdyż między tą dwójką zaczyna pojawiać się uczucie.

Myślę, że największym plusem tej książki jest to, że czyta się ją naprawdę szybko. Agnieszka Malinowska ma przyjemny styl pisania, dzięki czemu udało mi się przebrnąć przez jej historię. Czytając nie czułam żadnych emocji. Może to coś nie tak ze mną, albo jestem przyzwyczajona do czegoś innego, albo spodziewałem się czegoś naprawdę mrocznego i pokręconego, a dostałam zwyczajny romans. Zabawną i smutną częścią tej książki jest to, że nie jest nawet kryminałem, którym miała być. Podczas całego tego szaleństwa wszystko wydaje się bardzo zwyczajne. Być może jest to największy powód, dla którego nie wkręciłam się w tę historię.

Książka zaczyna się nawet intrygująco, jednak w żaden sposób nie zaskakuje. Cały czas czuję wielki niedosyt. Jestem pewna, że bardzo szybko zapomnę o tej książce. Nie czułam chemii między głównym postaciami, ich relacja wydawała się sztuczna i wszystko toczyło się zbyt szybko. Podsumowując nie mogę polecić Wam tej książki, jak również zabronić jej przeczytać.