Jak pokolorować szkołę

Jestem nauczycielem poszukującym. Szukam nowych narzędzi dydaktycznych, które uatrakcyjnią nawet te "nudne" lekcje i trafią do moich uczniów ze szkoły ponadpodstawowej. Te poszukiwania doprowadziły mnie do książki autorstwa Jakuba Tylmana pt. "Jak pokolorować szkołę", dedykowanej nauczycielom i rodzicom uczniów, którzy chcą zmienić skostniałe oblicze polskiego szkolnictwa.
????
Jakub Tylman to pedagog z wieloletnim stażem, czynny zawodowo belfer z głową pełną pomysłów, otoczony ludźmi, którzy podzielają jego entuzjazm. Pracuje w państwowej szkole, w niewielkim mieście, czym udowadnia, że działać można wszędzie i w każdych warunkach. I chyba właśnie fakt, że autor "jedzie na prawdzie" i opisuje rozwiązania z "własnego podwórka" sprawiają, że książkę pt. "Jak pokolorować szkołę" czyta się z ciekawością, stale nie wychodząc z podziwu dla pomysłowości jej autora.
????
Książka składa się z 3 części: wprowadzającej, opisującej metody kreatywnej edukacji i podsumowującej. Autor porusza w niej istotne kwestie związane z podmiotowością ucznia, kreatywnością nauczyciela i wreszcie kontrowersyjną ideą oceniania wychowanków. Podejmuje również kontrowersyjny temat zasadności zadawania prac domowych, które być może niebawem odejdą do lamusa. Najlepsza jest jednak "Dziesiątka Tylmana", czyli zbiór 10 nowatorskich rozwiązań edukacyjnych przetestowanych przez samego autora. Jeśli jesteście ciekawi, na co jako nauczyciel wpadł Jakub Tylman i jak bardzo jego pomysły różnią się od klasycznych działań dydaktycznych typowego belfra, gorąco polecam ten wyjątkowo udany poradnik i zaproponowane przez autora inicjatywy.
????
Nie powiem, że po lekturze tej książki doznałam olśnienia i postanowiłam wprowadzić pomysły Tylmana w życie. W moim przekonaniu autorowi chodziło o to, by pokazać, że przy odrobinie chęci nauczyciele mogą zrobić coś niesztampowego, co da im satysfakcję a przede wszystkim będzie służyć wychowankom i sprawi, że nauka stanie się przyjemnością. Właśnie po to, by przekonać się, że zmiany w polskiej szkole są potrzebne, zachęcam do lektury książki J. Tylmana i rozwijania kreatywności, niezależnie od miejsca i okoliczności.

Czy polskie szkoły muszą być szare i nudne? Czy wypracowany w przez lata schemat nauczania trzeba powtarzać w nieskończoność?
Czy szkolnictwo polskie wymaga rewolucji? Czy dzieci mają prawo do odpoczynku po wielu godzinach spędzonych w szkolnych murach? Jak zmobilizować uczniów do kreatywności? Czy to jeszcze możliwe?
Okazuje się, że tak! Wszak niemożliwe nie istnieje, czego przykładem jest Jakub Tylman - pedagog, nauczyciel i człowiek, który z ogromnym zaangażowaniem zbudował przestrzeń przyjazną uczniom, innowacyjną, nieszablonową, twórczą, angażującą nie tylko dzieci i ich rodziców, ale również lokalną społeczności, a przede wszystkim przestrzeń, w której szanuje się młodego człowieka i liczy z jego zdaniem.
W książce pt. "Jak pokolorować szkołę" ów nauczyciel dzieli się swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi polskiej edukacji, a także pokazuje, że polskie szkoły można przekształcić w ciekawe przestrzenie, które poza podstawową edukacyjną funkcją, wspierają młode pokolenie, pobudzają do działania i są otwarte na szalone projekty, niełatwe w realizacji pomysły, kreatywne przedsięwzięcia wymagające sporego zaangażowania. Przestrzenie, które nie podcinają skrzydeł, a motywują do działania.
Autor dzieli się z czytelnikiem swoimi pomysłami. Pokazuje jak stworzyć miejsce, w którym uczniowie będą się czuli dobrze i do którego chętnie będą przychodzić.
Podkreśla, że nie zawsze takie działania są mile widziane, a otoczenie przychylne, sprzyjające innowacjom. Swoim przykładem udowadnia jednak, że nie potrzeba wielkich reform, by stworzyć szkołę na miarę XXI wieku z własną salą kinową, pracownią cukierniczą, zagrodą dla zwierząt i mobilną biblioteką.
Cieszy fakt, że nie jest w tych pomysłach osamotniony, a wielu nauczycieli oraz dyrektorów w Polsce wprowadza w swoich placówkach innowacyjne zmiany. Sama obserwuję je w szkole, do której już niebawem pójdzie moja córka.
Szkoła przyjazna dzieciom, grono pedagogiczne, które nie ocenia, nie krytykuje na każdym kroku, a dostrzega potencjał i potrafi zaszczepić pasję to w wielu miejscach melodia przyszłości. Miejmy nadzieję, że niedalekiej.
Przeczytajcie proszę tę książkę i nie ważne, czy pracujecie w oświacie, czy nie. Jest tam sporo ważnych treści kierowanych także do rodziców.
Warto ją poznać.