Jak długo trwa teraz?

postrzegają więc kontrastu pomiędzy zebrami a ich otoczeniem na sawannie w ten sam sposób co my. W biegnącym stadzie zebr ich pasiasta sierść sprawia, że lwom trudniej jest rozróżnić pojedyncze osobniki. Mike Follows Sutton Coldfield, West Midlands, Wielka Brytania Podwodna optyka Ludzie nie widzą dobrze pod wodą bez okularków do pływania. W jaki sposób z problemem podwodnego widzenia radzą sobie ssaki wodne? Emma Jackson Londyn, Wielka Brytania Aby światło odbite od jakiegoś obiektu mogło zostać odebrane jako coś więcej niż przyćmione, rozmyte oświetlenie, musi dojść do jego skupienia na wrażliwej na światło siatkówce, umiejscowionej w tylnej części oka. Dlatego aby utworzyć obraz, promienie wchodzące w skład rozbieżnej wiązki światła, która trafia do oka, muszą zostać ugięte (załamane) w różnym stopniu. Światło ulega załamaniu, kiedy pada pod kątem mniejszym od kąta granicznego na granicę dwóch ośrodków o różnych współczynnikach załamania. U kręgowców lądowych światło zostaje załamane przede wszystkim przez zakrzywioną powierzchnię rogówki, której współczynnik załamania jest znacznie wyższy niż współczynnik załamania powietrza. U ludzi soczewka ma zbliżony współczynnik załamania do sąsiadujących z nią części oka i odpowiada zaledwie za mniej więcej jedną trzecią zdolności skupiającej całego oka, a służy głównie do drobnej korekcji ostrości wytworzonego obrazu. Pod wodą rogówka staje się nieefektywna, gdyż jej współczynnik załamania jest zbliżony do współczynnika załamania wody. Podwodny świat wydaje się rozmyty, ponieważ światło załamywane jest w ten sposób, że skupiłoby się dopiero daleko za siatkówką - tak jak u dalekowidzów. Można temu zapobiec, zapewniając warstwę powietrza przed siatkówką - na przykład dzięki masce czy okularom do pływania. Oczywiście inaczej jest w przypadku zwierząt żyjących pod wodą - w przeciwnym razie nie miałyby one zbytniego pożytku ze swoich oczu. Zwierzęta takie jak ryby, głowonogi i ssaki wodne radzą sobie z utratą zdolności skupiającej rogówki pod wodą w ten sposób, że ich soczewki znacznie silniej załamują światło, inaczej niż u człowieka. Następnym razem, jedząc rybę, przyjrzyj się soczewce jej oka, a zobaczysz, że ma kształt kulki. Trudniejszym zadaniem jest wytłumaczenie, w jaki sposób zwierzęta takie jak ptaki nurkujące wyraźnie widzą zarówno w powietrzu, jak i w wodzie. Ron Douglas Saffron Walden, Essex, Wielka Brytania Miłośnicy alkoholu Niedawno siedziałem wieczorem na zewnątrz z przyjaciółmi. Niektórzy z nas pili drinki z wódką, a inni z burbonem. Wokół nas latały maleńkie, powolne muszki. Zauważyliśmy, że kusiły je wyłącznie kieliszki z burbonem. Czy ktoś wie dlaczego? Zak Friedmann Austin, Texas, Stany Zjednoczone Te owady to najprawdopodobniej muszki owocowe (Drosophila melanogaster). Wabią je dojrzewające i gnijące owoce, a także inne rozkładające się substancje pochodzenia roślinnego. Wydzielają one złożoną woń, za którą odpowiedzialne są estry, alkohole i kwasy karboksylowe. Estry to rodzina związków organicznych o charakterystycznych słodkich zapachach - to im zawdzięcza swój aromat wiele owoców. Podczas dojrzewania burbona w baryłce powstają właśnie estry, szczególnie estry etylowe, którym jego klasyczny bukiet zawdzięcza kwiatowe i owocowe nuty. To one przyciągają muszki owocowe. Wódka ma swoich zwolenników, ale brak jej walorów zapachowych burbona, kuszących muszki i innych jego miłośników. David Muir Wydział Nauk Przyrodnicznych, Portobello High School, Edynburg, Wielka Brytania Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej. Wysoko i jeszcze wyżej Rozdział dostępny w wersji pełnej. Domowe sekrety Rozdział dostępny w wersji pełnej. Ciało ludzkie Rozdział dostępny w wersji pełnej. Życie na Ziemi Rozdział dostępny w wersji pełnej. W szerokim świecie Rozdział dostępny w wersji pełnej. Fizyka Rozdział dostępny w wersji pełnej. Samoloty, pociągi i samochody Rozdział dostępny w wersji pełnej. Technologia Rozdział dostępny w wersji pełnej. Cóż to jest, do licha? Rozdział dostępny w wersji pełnej. Nasze ostatnie słowo Rozdział dostępny w wersji pełnej. Podziękowania Rubryka Ostatnie słowo zawdzięcza sukces bardzo wielu osobom, a w szczególności wspólnym wysiłkom Micka OHarea, Jeremyego Webba, korektorów i grafików, Beverley de Valmency, Georginy Laycock i zespołowi wydawnictwa John Murray, a także wszystkim naszym wspaniałym korespondentom: Jonowi Richfieldowi, Mikeowi Followsowi, Davidowi Muirowi, Erikowi Kvaalenowi, Lewisowi OShaughnessyemu i wielu innym.