Inkub (twarda)

Autor już od pierwszych stron roztacza nad czytelnikiem niepowtarzalny klimat. Urbanowicz porusza się w charakterystycznej, ograniczonej przestrzeni. Kreuje świat literacki, którego ramy wyznaczają konkretne elementy. Mała miejscowość, lokalna społeczność, folklor suwalskiej wsi, miejscowe plotki i legendy, rodzinne i sąsiedzkie sekrety. Obyczaje i sposób życia mieszkańców Jodozior stanowi tło fabularne dla wydarzeń przedstawionych w książce. Podobnie jak urokliwość suwalskich terenów, zręcznie wykorzystana przez autora. Nie trudno jest zatopić się w tak pieczołowicie zbudowanym, intrygującym, pełnym odniesień do rzeczywistości świecie.

Akcja toczy się dwutorowo. Fabularne przeskoki w czasie, choć mocno angażują uwagę czytelnika, nie nastręczają większych trudności. Przynajmniej ja nie czułam się ani przez chwilę zagubiona. Oba wątki uzupełniają się i tworzą spójną, logiczną całość. Podział fabuły na dwie przestrzenie czasowe nadaje historii wyjątkowego charakteru. Na moją wyobraźnię silniej działały wydarzenia z lat 70. Odniosłam wrażenie, że autor poświęcił więcej czasu na dopracowanie tego wątku.

Czytelnikowi od samego początku towarzyszy niepokój, przeczucie czegoś nieuchronnego. Nawet jeśli ten lęk gdzieś na moment ulatuje, po chwili wraca ze zdwojoną siłą. Odbiorca nigdy nie jest pewien, co czeka go na kolejnych stronach, może jedynie snuć domysły. Autor umiejętnie stopniuje napięcie, żongluje emocjami czytelnika i niejednokrotnie wpuszcza go w maliny. Ta historia pobudza wszystkie zmysły i wzmaga czujność, pozostawiając odbiorcę w ciągłym skupieniu. Wierzcie mi, to naprawdę porywająca, wręcz magnetyzująca książka!

Powieść nabiera życia dzięki bohaterom. Galeria postaci prezentuje się na wysokim poziomie i nie mam tutaj autorowi nic do zarzucenia. To zrozumiałe, że najwięcej uwagi Urbanowicz poświęcił Vitkowi - bohaterowi z dobrze nakreślonymi motywacjami i ciekawie poprowadzoną osobowością, ale w książce znaleźć można również wiele odpowiednio skrojonych postaci drugoplanowych. Na szczególną uwagę zasługują bohaterowie z przeszłości - wypadają bardzo wiarygodnie, jakby żywcem wyjęci z tamtych czasów.

Bogaty, a zarazem przystępny, podszyty odpowiednią rytmiką język autora oraz wartka akcja sprawiają, że powieść czyta się przyjemnie i niezwykle szybko. Odpowiednie tempo historii pozwala delektować się tajemniczą, pełną niepokoju i mroku atmosferą. Przez tę opowieść po prostu się płynie. Książka tak mnie wciągnęła, że te 728 stron niemal niepostrzeżenie przeleciało mi przez palce!

Zastanawia mnie, co jeszcze kryje się w zakamarkach wyobraźni Artura Urbanowicza. Mam nadzieję, że znajdują się tam bogate złoża pomysłów, którymi pisarz prędzej czy później podzieli się z nami, czytelnikami. Obserwując poczynania autora śmiem stwierdzić, że wszystko zmierza w dobrym kierunku. Tymczasem z czystym sumieniem polecam "Inkuba", niesamowitą i hipnotyzującą mieszankę horroru i kryminału, która z pewnością nie pozwoli wam zmrużyć oka.

Akcja powieści biegnie dwutorowo i naprzemiennie mamy rozdziały z lat siedemdziesiątych i współczesności, z 2016 roku. Pierwsze z nich przybliżają wiele tajemnic i wydarzeń, jakie rozgrywały się przed wieloma laty, zaś z drugie opowiadają o tym jak prowadzone jest śledztwo i jakie nowe fakty wychodzą na światło dzienne. Urbanowiczowi bardzo dobrze udało się zachować równowagę pomiędzy tymi dwoma narracjami ? żadna z nich nie dominuje, współistnieją obok siebie i są tak samo ważne do zrozumienia całej książki. Co ważne, autor nie powiela informacji ? jeśli np. Vytautas dowiedział się o jakimś mrocznym zdarzeniu z przeszłości, to w kolejnym rozdziale z lat siedemdziesiątych, nie mamy już przedstawionego tego wydarzenia, co najwyżej wzmianki o nim. Co więcej, przejście pomiędzy tymi dwoma narracjami jest bardzo płynne i wzajemnie się one uzupełniają. Brak jednej z nich spowodowałby, że to byłaby zupełnie inna książka. Pokazuje to, że Urbanowicz dokładnie zaplanował swoją książkę, od początku do końca w najdrobniejszych szczegółach i nie pozostawił nic przypadkowi.

Historia rozwija się powoli, wręcz nieśpiesznie, ale jednocześnie z każdą stroną coraz bardziej towarzyszy nam uczucie niepokoju, tajemnicy, niewiadomego i dziwnych, niewytłumaczalnych zjawisk, które przeczą logicznemu rozumowaniu. Jednocześnie cały czas trwa śledztwo, które co chwila napotyka na dziwne i niewytłumaczalne zjawiska oraz tajemnice sprzed lat, które trzeba rozwiązać. Mamy też dość subtelny, aczkolwiek rozwijający się sukcesywnie wątek miłosny. W pewnym momencie odnosi się wrażenie, że Vytautas w swoich uczuciach przypomina chłopca niż mężczyzna, ale ostatecznie jednak jest to całkiem ciekawy dodatek do całej historii. W kwestii zagadki, to zawsze lubię snuć domysły co, jak i dlaczego, przez co czasami udaje mi się wydedukować zakończenie, a przynajmniej rozwiązanie zagadki. Jednak nie tym razem. Urbanowicz przez całą książkę bardzo zręcznie rozrzuca okruszki informacji, które pod koniec tworzą świetne i nieoczywiste rozwiązanie zagadki. Nic nie jest tym, czym wydaje się być i tyle tylko mogę zdradzić.

Jodoziory są małą wioską, w której mieszkańców jest raptem kilkudziesięciu ? zarówno w 2016 roku, jak i w latach siedemdziesiątych. Urbanowicz bardzo dobrze oddał klimat i nastrój tej miejscowości oraz tajemnicy, którą skrywa. Nie tylko pod względem odwzorowania miejsc, ponieważ istnieją one naprawdę, ale przede wszystkim ludzkiej mentalności. Szczególnie widać to w rozdziałach z lat siedemdziesiątych, gdzie autor pokazał różne zachowania ludzi wobec kolejnych nieszczęść ludzkich - od obojętności, udawania, że to nie nasz problem, po szukanie kozła ofiarnego. A współcześnie natomiast mało osób chce rozmawiać o tragediach, jakie dotykają Jodoziory, a nieliczni żyjący mieszkańcy sprzed lat unikają kontaktu i nie chcą mieć nic wspólnego z tym miejscem. Ogólnie kreacja bohaterów nie jest zła, aczkolwiek można byłoby w tej kwestii jeszcze popracować.

Inkub jest bardzo dobrym połączeniem powieści grozy i kryminału, w której oba te gatunki łączą się w jedną, spójną całość. Znajdziecie w tej książce nieśpieszne tempo akcji, narastający nastrój grozy, tajemnica sprzed lat, czary i paranormalne zjawiska i wiele więcej. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Vesper!