I sprawisz, że wrócę do prochu

Kryminał powiązany z tematyką medyczną, z pozoru nic nadzwyczajnego, przecież tego rodzaju książek jest na rynku wiele. Nie wiele jednak decyduje się na twórczą korelację morderstw i medycyny zajmującej się położnictwem. Śmierć i życie, dwa przeciwieństwa, które nadają pewnej wyrazistości fabularnej.

Tak jak zostało to już wspomniane na samym początku, książka nie jest typowym przedstawicielem starych kryminałów, w których to genialny detektyw stara się rozwikłać zagadkę zbrodni. Zapomnijcie o badaniu miejsc zbrodni, oględzinach zwłok czy wyczerpujących przesłuchaniach. Cały ścisły wątek śledztwa jest tutaj dość marginalny i bardzo prosty, zajmując co najwyżej kilkanaście-kilkadziesiąt stron całej książki. Cała reszta wypełniona jest codziennością głównego bohatera i pokazaniem medycznych realiów XIX-wiecznego świata. W kolejnych rozdziałach czytelnik znajdzie wiele rozbudowanych i mocno szczegółowych opisów niektórych zabiegów medycznych podejmowanych przez lekarzy. Niektóre z nich są bardzo szokujące i zdecydowanie nieprzeznaczone dla odbiorców o słabych nerwach. Przedstawiona tutaj brutalna i prostacka medycyna doskonale pokazuje jak mocno ewoluowała ta dziedzina nauki, niestety kosztem tysięcy istnień ludzkich. Nie braknie tutaj również szerszego pokazania pewnych aspektów życia i moralności tamtego okresu, poprzez poruszenie bardziej kontrowersyjnych tematów, jakimi są niechciana ciąża i aborcja. Taki rodzaj konstrukcji dzieła nie każdemu będzie musiał przypaść do gustu, jednak w żadnej mierze nie wpływa na jego jakość. Wręcz przeciwnie nadaje powieści powiewu świeżości, który sprawia i sprawia, że całość czyta się naprawdę przyjemnie i szczególnie polecana jest komuś, kto lubuje się w wiktoriańskich klimatach. Oczywiście są tutaj też słabsze momenty, szczególnie kiedy autor porusza jakiś wątek, który później nie jest kontynuowany albo wyjaśniony do końca. Można jednak na to przymknąć oko, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że jest to debiut pary autorów kryjących się pod pseudonimem Ambrose Parry.

Doskonałym uzupełnieniem ciekawej warstwy fabularnej są świetnie wykreowane postacie. Spośród nich najbardziej wyróżniającym się bohaterem jest panna Fisher. Pewna siebie, wygadana, elokwentna młoda dama, która chce poczuć wyzwolenie i robić to, co pragnie, ale okalają ją kajdany konwenansów tamtego okresu. Wielka szkoda, że pojawia się ona w całej książę tylko w wybranych fragmentach i z wyraźnie określonym przez twórców celem. Więcej miejsca poświęcono Ravenowi, który swoim zachowaniem dość wyraźnie kontrastuje chęć niesienia pomocy i dbanie o własny interes. Jest on postacią początkowo dość enigmatyczną a jego animozje z Sarą, powoli zaczynają się przeobrażać w bardziej kreatywne partnerstwo. Kompletnym nieporozumieniem było dorzucenie do książki kiełkującego uczucia pomiędzy tymi bohaterami. Najwyraźniej twórcy doszli do tego samego wniosku i ciągnęli ten wątek przez zaledwie kilka zdań. Równie ciekawie prezentują się również postacie drugoplanowe. Większość z nich ma tutaj swoje pięć minut, w których pokazują różnorodność charakterów i odmienne cele życiowe. Jest ich tutaj całkiem sporo, ale są one na tyle charakterystyczne, że łatwo je zapamiętać.

?Nigdy nie ufaj człowiekowi bez wad. Te, które ukrywa, muszą być odrażające.?, czyli wiktoriański kryminał połączony z powieścią historyczną.

Nastawiałam się głównie na kryminał, ale okazało się, że I sprawisz, że wrócę do prochu to także powieść historyczna z nutą obyczajówki.

Na Starym Mieście giną młode kobiety, które spotyka makabryczna śmierć. Na drugim krańcu miasta student medycyny Will Raven rozpoczyna asystenturę u znanego i błyskotliwego doktora Simpsona. Pacjenci Simpsona wywodzą się z najbogatszych i najuboższych kręgów podzielonego miasta. Dom lekarza jest nietypowy, odwiedzają go luminarze i prowadzi się tam śmiałe eksperymenty z nowej dziedziny medycznej, jaką jest anestezja. W domu tym Raven poznaje Sarę Fisher, pokojówkę i pielęgniarkę obdarzoną intuicją, która uniemożliwia jej przychylne traktowanie przybysza. Sara jest równie inteligentna, jak Raven, ale nie cieszy się takimi jak on przywilejami i nie może studiować medycyny.

Każde z nich ma własne powody, by przyjrzeć się dokładniej podejrzanym zgonom w mieście, więc chcąc nie chcąc, zagłębiają się razem w mroczny półświatek Edynburga. Będą musieli pokonać dzielące ich różnice, aby wydostać się stamtąd żywi.


Akcja ma miejsce w 1847 w Edynburgu. Autorzy idealnie ukazali życie w epoce wiktoriańskiej. Książka porusza także rolę kobiety i jej pozycję w społeczeństwie. I sprawisz, że wrócę do prochu to kryminał, więc nie zabraknie tutaj morderstw. Jednak nie jest to jedyny wątek. Medycyna odgrywa tutaj bardzo dużą rolę. W szczególności sposób odbierania porodów i wynalezienie metody znieczuleń, która w tamtych czasach wzbudzała wielkie emocje.

Autorzy oddali klimat epoki, a opisy Edynburga ukazują odrażający wygląd miasta. Akcja rozwija się dosyć powoli, co może niektórych niecierpliwić. Domyśliłam się zakończenia, ale nie odebrało mi to przyjemności z dalszego czytania. I sprawisz, że wrócę do prochu to klasyczny kryminał, ale także powieść historyczna i obyczajowa. Spodziewałam się głównie kryminału, ale mimo to nie zawiodłam się.

Kochani! Czy znacie serial Peaky Blinders? Jeśli tak to zapewniam Was, że I sprawisz, że wrócę do prochu zapewni Wam podobny klimacik.



Wszyscy doskonale wiemy, że obecnie medycyna stoi na dość wysokim poziomie. Wiemy również, że rozwinęła się szybko i gwałtowanie. Jeszcze w XIX wieku ludzie praktykowali takie metody leczenia, których teraz nie chcielibyśmy doświadczyć za żadne skarby... Powyższa książka między innymi opowiada o stanie medycyny w XIX wieku i uwierzcie mi... Dzięki takim informacjom człowiek nagle docenia, że żyje w świecie skomputeryzowanym, zawładniętym przez internet i wielkie korporacje, ale przynajmniej z szansą na bezbolesne pozbycie się choroby. Wszak to nie tajemnica, że zdrowie jest najważniejszą wartością - niestety, często niedocenianą.



Książka Ambrosa Parryego może być na początku trudna dla niektórych czytelników ze względu na XIX-wieczny styl. Oczywiście, w moich oczach jest to duża zaleta, bo mogłam zatopić się w świecie przedstawionym jeszcze bardziej, ale zdaję sobie sprawę, że niektórym ciężko będzie to zaakceptować.



Nie mamy do czynienia z typowym kryminałem - to również należy zaznaczyć. Owszem, coraz więcej młodych kobiet umiera w niejasnych okolicznościach i tę zagadkę próbujemy rozwiązać. Ale w czasie lektury odniosłam wrażenie, że nie jest to najważniejszy wątek - choć mogę się mylić. Wszystko w tej książce zostało ze starannością wyważone. Ci, którzy sięgną po nią nie ze względu na intrygi, a ze względu na przyjrzenie się tajnikom medycyny XIX wieku będą zadowoleni. W końcu obserwujemy codzienność asystenta położnika, co naprawdę wciąga i fascynuje!



Autor przedstawił nam społeczeństwo XIX-wiecznego Edynburga i skorzystał z okazji, żeby poruszyć nieco ważniejsze tematy dotyczące sprawiedliwości, moralności, poczucia bezpieczeństwa itp. To są motywy, które najbardziej mnie interesują w książkach. Zawsze stanowią pretekst do wspaniałych i owocnych dyskusji. Na przykładzie poszczególnych bohaterów można wyciągnąć wiele wniosków. Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak tylko polecić Wam I sprawisz, że wrócę do prochu. Mam nadzieję, że dla Was ta książka również okaże się nie tylko dobrą rozrywką, ale również pretekstem do poszerzenia swojej wiedzy z zakresu historii medycyny. :)