I niech zginę

Lisa jest matką samotnie wychowującą szesnastoletnią córkę Avę. Na co dzień kobieta pracuje wraz ze swoją najlepszą przyjaciółką Marilyn w jednej z miejscowych agencji. W ostatnim czasie relacje między matką a córką uległy małej rewolucji, spowodowane jest to głównie nadopiekuńczością Lisy oraz buntowniczym okresem dorastania Avy. Jako nastolatka Ava potrzebuje więcej swobody i prywatności, której troskliwa matka praktycznie jej nie daje. Dziewczyna nie wie, że troska Lisy ma swoje wyjaśnienie w jej mrocznej przeszłości. Przeszłości, od której nie da się uciec i która prędzej czy później ją dopadnie.
Pewnego dnia na miejscowym festynie dochodzi do pewnego incydentu, który skutkuje zdjęciem Lisy i jej córki w lokalnej gazecie. Właśnie to jedno przypadkowe zdjęcie uruchamia lawinę wydarzeń, w wyniku których całe dotychczasowe życie Lisy i jej córki legło w gruzach.
Co zarówno przed córką jak i najlepszą przyjaciółką Marilyn, przez ostatnie kilka lat ukrywała Lisa ?
??I niech zginę?? to doskonały kryminał, z tym że nie roi się w nim od morderców, zabójstw i dziesiątek ofiar. Oczywiście książka w pewnych momentach jest brutalna i zdecydowanie podnosi czytelniczą adrenalinę, jednak autorka porusza tu bardziej psychologiczne aspekty.
Książka zaczyna się w lekki sposób, wprowadzając nas w perypetie życia Lisy oraz Avy , a także ich wzajemne relacje. Dopiero po pojawieniu się nieszczęsnego zdjęcia w gazecie akcja konsekwentnie przyśpiesza i nie zwalnia do ostatnich stron. Autorka przez bardzo długi czas trzyma czytelnika w niewiedzy dotyczącej zdarzeń z przeszłości głównej bohaterki. Gdy fakty te wychodzą na jaw, można się niesamowicie zdziwić, tym samym każdą kolejną stronę czytać z zapartym tchem. Jeśli chodzi zaś o samo zakończenie, to czuje drobny niedosyt, chodź owszem, było ono niespodziewane, jednak sprawcę całego zamieszania poznajemy nieco wcześniej. Wątek dotyczący złożonego okresu dojrzewania i trudów wychowywania nastolatki został w fabule wnikliwie opisany, tym bardziej że narracja prowadzona jest zarówno z perspektywy matki jak i córki.
Podsumowując - uważam, że książka ??I niech zginę?? jest niewątpliwie godna polecenia, styl autorki mnie przekonał i chętnie sięgnę po jej pozostałe książki w przyszłości.

"Przekleństwo. Spadnie na nią przekleństwo. Już nad nią wisi... Oczywiście, że będzie pierwsza. I tak jest przeklęta."

Oszałamiające wrażenie zrobił na mnie poprzedni thriller Sarah Pinborough zatytułowany "Co kryją jej oczy", przyznałam mu maksymalną notę, niestety o książce "I niech zginę" nie mogę wypowiedzieć się w tak entuzjastyczny sposób. Powieść czytało mi się płynnie i wartko, a jednak nie potrafiłam do końca wciągnąć się i zaangażować zmysły. Wydaje mi się, że przeszkadzała zbytnia przewidywalność, scenariusz zdarzeń, choć misternie utkany, to jednak został tak skonstruowany, że bardzo szybko zdałam sobie sprawę, w jakim kierunku zmierzać będzie akcja, a drobne zaskoczenia nie przekładały się na wzrost niepewności i napięcia, właściwych dla tego gatunku literackiego. Podobała mi się natomiast koncepcja naprzemiennego śledzenia teraźniejszości i przeszłości, cyklu przed, teraz i po, mocne naszpikowanie tajemnicami i sekretami. Interesująco się je poznaje, ale brakuje drżenia towarzyszącego ich odkrywaniu. Właściwie każda z kobiecych postaci skrywa się za zasłoną mrocznych niedopowiedzeń, walczy z własnymi traumami i słabościami, próbuje odciągnąć od siebie cienie cierpienia i zawiedzenia. Kontrast między faktycznym ponurym i dołującym stanem wewnętrznym a podtrzymywaną zewnętrzną pozornością szczęścia i powodzenia jest znaczący i wymowny. I to udało się autorce wyraziście i przekonująco nakreślić.

Blisko czterdziestoletnia Lisa, miota się między strachem i żalem, paranoicznie wypatruje niebezpieczeństw, pamięta o zatrważającej prawdzie, którą trudno zignorować. Prowadzi iluzorycznie udane życie, może pochwalić się sukcesami w pracy, wspaniale zawiązaną nicią porozumienia z córką Avą, i choć wychowuje ją jako samotna matka, to jednak tworzą zgraną parę. Ale szesnastolatka pragnie wyrwać się spod opiekuńczych skrzydeł matki, ukrywa wiele drobnych faktów z życia, buduje relacje oparte na wątpliwych podstawach. Wokół Lisy zaczynają pojawiać się osobliwe zbiegi okoliczności i niecodzienne przypadki, ich wspólną cechą są odwołania do bolesnych ech przeszłości. Od tego momentu sprawy nabierają szybkiego tempa, diametralnie zmieniają się okoliczności, zaś pojawienie się jutra stoi pod znakiem zapytania. Mamy świadomość sporej nierealności i naciągania kilku zdarzeń, ale ciekawie wzbogacają one fabułę, choć często zastanawiałam się nad ich powtarzalnością, a także nad biernością niektórych bohaterów. Przyznam, że to nie kluczowa postać powieści, a drugoplanowa, wzbudziła moje największe zainteresowanie, zajmująco przyglądałam się postawie i zachowaniom Marilyn, przyjaciółki Lisy, chętnie odkrywałam ich źródła i uzasadnienia. Czy obietnice za wszelką cenę muszą być przestrzegane, czemu nie wolno o nich zapominać, ani ich łamać, czym to grozi?