I góry odpowiedziały echem

Nie jeden czytelnik czekał na tę książkę. Po ?Chłopcu z latawcem? oraz ?Tysiącu wspaniałych słońc? z utęsknieniem wypatrywało się kolejnej powieści, która wyjdzie spod pióra Khaleda Hosseiniego. Pisarz ten dzięki delikatnej bezwzględności hipnotyzuje czytelnika swoimi opowieściami. Jego twórczość zawsze prosta i pozbawiona zbędnych dekoracji dotyka głęboko, zaskakuje, szokuje, wzrusza. Czasami brakuje wiary by objąć okrucieństwo ukazanego świata. Czasami brakuje oddechu by móc spokojnie towarzyszyć bohaterom książki. Czasami łzy bólu utrudniają logice zrozumieć wydarzenia, których się było niewidocznym świadkiem. Książki Hosseiniego z niezwykłą swobodą oplatają umysł czytelnika i pozostają w nim nawet na długie lata. ?I góry odpowiedziały echem? jest pozycją, która zawiera w sobie kilka wątków, historii, bohaterów, przypadków, przesłań. Wszystko to chociaż jest troszkę zakręcone, wykręcone i pokręcone posiada swój wspólny mianownik, a jest nim człowiek. Autor po raz kolejny ukazuje życie wplatając w nie moralność, wybór, poświęcenie i samotność. Autorytety oraz ideały mierzą się z trudem codzienności, z lojalnością, z prawdą, która nie zawsze jest łatwa do przyjęcia. Cierpienie bohaterów i ich zagubienie nie tylko wywołują wysokie emocje, ale sprawiają też, że czytelnik oddaje się refleksji nad tym kim jest i dokąd zmierza. Fabuła rozdzielonego rodzeństwa, która jest szkieletem dla całej powieści na pewno intryguje i inspiruje. Hosseini tym razem rozciąga strefę wydarzeń w sensie geograficznym i czasowym. Ponadto wielowątkowość powieści pozwala czytelnikowi przyjrzeć się emocjom i myślom z kilku perspektyw. Jak zwykle autor pokazuje świat Afganistanu, ludzi, kulturę, tradycję. Szkicuje rzeczywistość, którą nie raz jest trudno zrozumieć i przyjąć. Wszystko to fascynuje i uderza z ogromną siłą zwłaszcza przy zderzeniu z masową konsumpcją, rozwojem technicznym, upadającymi wartościami europejskiej cywilizacji. ?I góry odpowiedziały echem?, książka która zebrała wiele pochlebnych recenzji. Krytycy są nią zachwyceni. Podoba się im jej subtelny, nostalgiczny, a przy tym ironiczny smak. Mnie ta powieść troszkę rozczarowuje. Brakuje jej mocy i charyzmy w porównaniu z poprzednimi pozycjami autora. Mimo to wciąż warto po nią sięgnąć, zapoznać się z zawartymi demonami, z łaską niepamiętania, z ceną, którą trzeba płacić, aby być szczęśliwym. Lektura ta wzbogaca nas o kolejne emocje, łzy, wiedzę i świadomość. Pozwala dotknąć miłości, która ma inny kształt niż romantyczne uniesienia.

Czytałam chłopca i urzekł mnie strasznie. Wydawało mi się, że ciężko będzie mi znaleźć podobną książkę, ale Hosseini stanął na wysokości zadania by mnie zadowolić. Znów świetnie i bardzo wzruszająco. Książka pełna jest uczuć, przemyśleń i trafia do serca wywołując całą paletę emocji. Mało kto potrafi tak pisać. Bardzo gorąco polecam na kilka chwil delikatnych wzruszeń.

Popłakałam się przy tej książce bo jest bardzo powazna i smutna. Bardzo trafnie opisuje przeżycia ludzi, którzy chcą się spotkać. Jest wzruszająca i zachwycająca jednocześnie. Szkoda, że takich głębokich książek nie powstaje więcej. Chyba zapoznam się z tym autorem bliżej, jeśli wszystkie jego książki uderzają w podobny ton.

I góry odpowiedziały echem. Sam tytuł zrobił na mnie już jakieś takie mocne i majestatyczne wrażenie. Opis z tyłu książki niemniejsze, więc zdecydowałam się kupić i już po kilku godzinach zasiadłam do lektury. Nie pomyliłam się, bo książka faktycznie uderza w poważny ton. Może nie jeśli chodzi o jezyk, bo pod względem stylu pisarskiego to dość przyjemna i lekka lektura, ale chodzi raczej o treść powieści. Historia opowiada o rodzeństwie, które zostaje rozdzielone na kabulskim targu z powodu zrządzenia losu i decyzji ojca. To samo zrządzenie losu powoduje jednak po czasie, że Pari może spotkać się z kochającym bratem.Mnóstwo tutaj emocji, które targają głównymi bohaterami. Hosseini bardzo zręcznie nakreślił charaktery swoich postaci dzięki czemu są bardzo realne i ich emocje, działania wydają się bardzo naturalne. W całej powieści chodzi przede wszystkim o rodzinę, miłość rodzeństwa, tęsknotę za domem i dzieciństwem, a także nadzieję na inne życie. Mimo tego, że historia rodzeństwa jest głównym trzonem powieści to warto tutaj docenić wątki poboczne, a jest ich naprawdę multum. Może czasami aż za dużo, ale mimo wszystko to raczej wzbogaca powieść, niż nudzi czytelnika. Co więcej - wielkie brawa dla pisarza za opisy wszystkich miejsc, w których dzieje się opowieść. Fabuła Gór przecina bowiem wiele państw na kilku kontynentach, a każde z nich jest doskonale i barwnie opisane.

Nie czytałam poprzednich książek tego autora, więc nie mogłam porównywać tej do innych jego powieści, jednak po skończeniu Gór jestem pewna, że bardzo szybko po nie chwycę. Książka opowiada historię rodzeństwa, które zostało rozdzielone w bardzo młodym wieku i jest strasznie wzruszającą opowieścią o braterskiej miłości. Wszystko zostało przedstawione bardzo realistycznie, szczególnie przeżycia bohaterów, co powoduje, że bardzo mocno utożsamiamy się z głównymi bohaterami książki. Ich uczucia, emocje, pragnienia i myśli są bardzo szczere i dotyczą ważnym aspektów naszego życia, przez co wiele elementów z tej książki można odnieść do siebie. Pewnie właśnie dlatego ta powieść zdobyła taką popularność na całym świecie. Warto tutaj doceniż też styl pisarza, który jest bardzo przystępny i klarowny, co pozwala czytelnikowi zatopić się w książce na długie godziny. Polecam, a sama sięgam po inne jego powieści.