Historie prawdopodobne (twarda)

Album składa się z czterech opowieści (Historie prawdopodobne; Tylko kolejny koniec świata, nic więcej; Studium w szmaragdzie; Problem Zuzanny i inne opowiadania). Każda z historii jest różna i nie są one ze sobą powiązane fabularnie. Jedynym ich wspólnym mianownikiem jest ich mocna nietuzinkowość. Wspomniany już Neil Gaiman jest tutaj co prawda autorem wszystkich historii, za scenariusze poszczególnych opowieści są jednak odpowiedzialni różni twórcy (Mark Buckingham, Philip Craig Russell, Rafael Albuquerque, Rafael Scavone). Mamy więc tutaj do czynienia z plejadą różnych nazwisk, które jednak mają już spore doświadczenie w tworzeniu komiksowych tytułów wartych uwagi.

Jak to zwykle w przypadku zbioru kilku opowieści bywa, ich poziom jest bardzo zróżnicowany. Tak jak zostało to już wspomniane, poszczególne rozdziały różnią się od siebie fabułą, klimatem, stylem prowadzenia opowieści, mniej lub bardziej oczywistymi nawiązaniami popkulturowymi, ogólną koncepcją historii czy samą oprawą graficzną. Każdy powinien więc znaleźć tutaj coś dla siebie, co mocniej przykuje jego uwagę. Na pewno jednak każda z historii jest na tyle ?nietuzinkowa?, że warto im wszystkim dać szansę i podejść do nich bardzo indywidualnie.

Z całego albumu należy jednak mocniej wyróżnić dwie opowieści, które zdecydowanie wybijają się na tle całej treści. Pierwszą z nich jest Tylko kolejny koniec świata, nic więcej. Opowieść o morderczym wilkołaku przepełniona niesamowitym klimatem, groteskową kreską i protagonistami, którzy na długo zapadną w pamięć. Jeśli to dla kogoś mało, to całość historii toczy się w Innsmouth, co na pewno docenią miłośnicy Lovecrafta.

Drugim wartym wyróżnienia komiksem jest Studium w szmaragdzie. Sam tytuł powinien być już dla wielu mocno sugestywny. Mamy tutaj bowiem do czynienia z wariacją klasyki autorstwa Arthura Conana Doyle?a. Kryminalne zacięcie opowieści zderza się tutaj z elementami mitologii wspomnianego już H.P. Lovecrafta. Taki ?mix? może wydawać się na pozór dość dziwaczny, o dziwo jednak treści te dość dobrze wzajemnie się uzupełniają i tworzą historię, którą pochłania się błyskawicznie z wielkim uśmiechem zadowolenia na twarzy. Baczne oko czytelnika znajdzie w tym rozdziale również inne ?ciekawe? nawiązania do innych dzieł popkulturowych.

Neil Gaiman to pisarz którego powieści, a szczególnie zbiory opowiadań bardzo lubię i cenię. A raczej doceniam jego niezwykłą wyobraźnię i umiejętność wciągania czytelnika do swoich historii. ?Gwiezdny pył?, ?Amerykańscy bogowie?, ?Koralina? to tylko niektóre z jego powieści, które niezwykle mi się podobały. A zbiory krótkich opowieści? ?Rzeczy ulotne?, ?Dym i lustra?, czy inne.
Autor ten zawsze chodzi ubrany na czarno i jak sam żartuje jego ciemną naturę oddają komiksy, do których również pisze scenariusze. Nie tak dawno zapoznałem się z jego kolejnym komiksem, który można nazwać zbiorem opowiadań, a nosie on tytuł ?Historie prawdopodobne?.

O tym albumie możemy przeczytać, że:
Upiorne staruszki żywiące się surowym mięsem, mężczyzna cierpiący na obsesję na punkcie modelki pozującej do aktów, profesorka wspominająca dzieciństwo spędzone w Narnii ? to tylko niektórzy z bohaterów scenariuszy Gaimana. Do tego historia kryminalna, której akcja rozgrywa się w świecie Sherlocka Holmesa i Lovecraftowskiej mitologii Cthulhu. Skomplikowane dochodzenie w sprawie makabrycznego morderstwa poprowadzi śledczych z Baker Street przez slumsy Whitechapel, aż do pałacu królowej. W innej historii Lawrence?a Talbota, dla którego comiesięczne przemiany w wilkołaka stały się drugą naturą, odwiedza nietypowy gość i oznajmia mu, że zbliża się koniec świata. Lawrence puszcza to mimo uszu... lecz seria dziwnych przypadków wciąga go w nadchodzącą apokalipsę głębiej, niżby chciał.

Gaiman zasłynął przede wszystkim pisaniem Sandmana. To wielkie dzieło komiksu - nie do końca udane, ale warte poznania i swojego miejsca w historii - ale oprócz niego stworzył wiele opowieści krótkich. Od czasu do czasu pojawiają się tomy zbierające je i takim właśnie jest i ten.
Jak na komiks Gaimana przystało, mamy tu fantastykę, popisy wyobraźni, ciekawy klimat i nutę grozy. Czyta się to dobrze, lekko i przyjemnie. Głębia? Nie ma jej zbyt wiele, ale fani autora chyba nie szukają jej w jego dziełach. Jest za to lekkość i udany klimat, co w połączeniu z dobrymi rysunkami daje udany komiksów dla fanów. To niezły przykład dokonań tego pisarza ? całkiem dobry dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z jego twórczością.