Hamlet

"Hamleta" czytałam po raz pierwszy w szkole. Postacie jak to u Szekspira są soczyste i pełnokrwiste Mimo literackie aluzje, sylwetki są dość dobrze umotywowane psychologicznie, choć, moim zdaniem, przydałoby się wyjaśnienie: w jaki sposób Hamlet stał się kimś, kogo dziś moglibyśmy nazwać dekadentem. Przez to jego sylwetka jest jakby niepełna. Dlatego raczej skłaniam się ku zdaniu, że mimo wszystko w „Hamlecie” jest sporo niedociągnięć, że powszechna opinią, mówiąca o tragedii jako arcydziele, jest w moich oczach wygórowana i w gruncie rzeczy szkodliwa, bo według mnie utwór broni się zupełnie innymi wartościami. Choćby wspomnianą ostrością konfliktu. I dla tych wartości polecam książkę tym, którzy jeszcze nie czytali, bądź – jak ja w szkole, nic z tego nie zaczerpnęli dla siebie.

Hamlet" należy do najwybitniejszych sztuk Shakespeare'a. Utarło się - chyba słusznie - że rola tytułowa w tym dramacie jest marzeniem każdego aktora, a sam tekst stanowi poważne (i niebezpieczne) wyzwanie nawet dla najbardziej wprawnych reżyserów. Przedstawia on historię duńskiego księcia, który postanawia pomścić skrytobójczo zamordowanego ojca. Zadanie to tym trudniejsze, że zabójcą jest aktualnie panujący król. Hamlet zmuszony zostaje zatem do realizacji swojego skrytego planu - ale nie w historii tej zemsty kryje się ponadczasowość dramatu. Decydują o niej przede wszystkim filozoficzne, uniwersalne treści i wznosząca się na wyżyny poezja. Serdecznie polecam.

Jak tu zrecenzować dzieło, które wszyscy znają lub udają, że znają a co oporniejsi czytają streszczenie? Dzieła Szekspira, tym którzy od nich stronią, wydają się nudne, trącące myszką, trudne w odbiorze. Jednak najsłynniejsza tragedia - "Hamlet" niesie w sobie tematy i wartości wciąż aktualne. Żal po śmierci najbliższych, chęć zemsty, nieszczęśliwa miłość prowadząca do tragedii. Apoteoza takich wartości jak honor, rodzina, przyjaźń. Obowiązkowo po lekturze wizyta w teatrze.

Wspaniała opowieść. Straszliwie wielowątkowa, nieuporządkowana, obłąkańcza, czy tez udająco owo obłąkanie, jak i główny bohater – pępek świat, wokół którego kreci się nie tylko sztuka, ale i cały dzisiejszy świat. Hamletyzować uwielbiają starsi i młodsi, politycy, nauczyciele i dziennikarze. Szekspir – za sprawą tego dziełka, liczącego sobie stron niewiele, zdobył popularność nie tylko wśród sobie współczesnych, ale i u nas – ludzi wieku XXI zaskrobił sobie nieco szacunku, podoba się nam, cóż poradzić. Szalejemy na punkcie tego szelmy, który powołał do życia świat dziwaczny, magiczny, cudowny, wypełniony postawiamy o niewiadomym statusie ontologicznym. Uwielbiamy Ofelię, Klaudiusza, Leartesa, i całą masę innych postaci, naszkicowanych z niezwykle obfitą dozą prawdopodobieństwa psychologicznego. Szekspirowi świat wciąga, bawi, wzrusza, budzi emocje – emocja skrajnie różnie. Wokół „Hamleta” nie można przejść obojętnie, nie można nie zastanowić się nad ową wspaniałą sztuką o zemście, zbrodni, dobru i złu, o szalonym teatrze w teatrze…
Polecam wszystkim- nie można naprawdę interesować się literaturą, nie znając „Hamleta”…