Początek podróży

Książka zdecydowanie nie jest dla kogoś, kto lubuje się w rozbudowanej, głębokiej i pełnej tajemnic fabule. Pierwszy tom serii Hajmdal jest nastawiony głównie na akcję, która pokrywa niemalże 80% całej treści. Lądowe potyczki, wielkie kosmiczne bitwy, wiecznie nabuzowane testosteronem wojsko, w którym dochodzi do mniejszych lub większych spięć. Tergo rodzaju treści jest tutaj mnóstwo i na pewno nie pozwoli się ona nudzić czytelnikowi o ile jest miłośnikiem tego rodzaju literatury sci-fi. Bardziej złożona fabuła i migająca gdzieś w oddali ciekawie zapowiadająca się tajemnica, są tutaj tylko małymi dodatkami. Bardziej wymagający czytelnik, który poszukuje w literaturze ?science fiction? pewnej dozy realizmu, będzie niestety mógł zarzucić autorowi pewne braki w treści naukowo-technologicznej. Oczywiście można od twórcy wymagać zdobycia pewnego rodzaju wiedzy na dany temat, zanim przystąpi on do tworzenia książki. Nie jest to jednak niezbędne, aby stworzyć naprawdę dobre dzieło sci-fi. Bądźmy szczerzy ilość osób, które będą zwracać uwagę na to, czy dany okręt zachowuje się w próżni zgodnie z prawami fizyki, podczas scen walk kosmicznych, będzie raczej niezbyt duża. Zresztą jednostki takie na pewno nie będą sięgać po literaturę nastawioną głównie na widowiskowość, wybierając bardziej ?ambitne? dzieła. Kolejnym zarzutem, jaki można wystosować przeciwko pierwszej części serii Hajmdal, jest brak wyrazistych bohaterów. Mamy tutaj do czynienia ze sporą liczbą opisanych postaci, ale żadna z nich nie jest na tyle charakterystyczna i charyzmatyczna, aby mocniej zapaść w pamięć. Pozostaje mieć nadzieje, że ten element w późniejszych tomach ulegnie znaczącej poprawie.

Specyfika książki, jak i cała jej forma sprawia, że będzie to doskonałe dzieło dla nastoletniego czytelnika, który na pierwszym miejscu stawia widowiskowość. Oczywiście bardziej dojrzały odbiorca również może się przy niej dobrze bawić, ale tylko pod warunkiem, że od samego początku podejdzie do książki jak do literatury ?science fiction? mającej zapewnić prostą formę rozrywki.

Ziemi już nie ma.
Możecie to sobie wyobrazić?
Ziemi nie ma. Nie ma też nikogo, kto pamiętałby, jak wyglądało na niej życie i nikt nie wie, jak w ogóle doszło do zniszczenia naszej planety. Niedobitki ludzkiego gatunku krążą rozsiani po całym kosmosie, często będąc na usługach innych ras. Jest jednak szansa na odrodzenie - jedna z cywilizacyjnych potęg pomaga ludziom zbudować potężny okręt liniowy o nazwie Hajmdal; to właśnie on, będąc jednocześnie obrońcą planet naszych sojuszników, ma stanowić kolebkę ludzkości i zapewnić jej przetrwanie. Kosmos zamieszkuje jednak niezliczona ilość różnych ras, gdzie ludzie to tułacze wśród gwiazd, banici, wałęsające się psy, które lepiej odkopnąć niż przygarnąć.
Powiem Wam szczerze, że o takiej wizji przyszłości ludzi czyta się z pewnym smutkiem i żalem. Na szczęście to tylko literackie sci-fi; ale takie sci-fi, które zapowiada niezłą serię. "Początek podróży" to dopiero pierwszy tom, nie można więc po tych trzystu paru stronach oczekiwać zbyt wiele. Autor powoli wprowadza nas w kosmiczną rzeczywistość, zawiązuje akcję, a my poznajemy bohaterów, poznajemy polityczne układy pomiędzy obcymi, wdrażamy się w świat międzyplanetarnych intryg. Oczywiście wszystko jak na razie dostajemy po kawałeczku, bez pośpiechu, jak na (mam nadzieję dobrą) space operę przystało.
Ten pierwszy tom łyknąłem gładko, w kilka wieczorów. Czyta się go bardzo przyjemnie - autor nie nuży zbędnymi opisami, nie przytłacza wymyślnym słownictwem typowym dla gatunku sci-fi, nakręca spiralę scenariusza w dobrym stylu, niektóre wątki jedynie nadgryzając, osnuwając je budzącą apetyt tajemnicą. Jedyny minus to jak dla mnie zbyt duża ilość scen kosmicznych walk; wolałbym je poświęcić na rzecz na przykład nadania powieści większego rozmachu fabularnego. "Początek podróży" to jednak tak naprawdę tylko prolog, coś jak na piana na kufelku piwa, zapowiadająca, że dalej będzie na pewno jeszcze lepiej i przyjemniej.