Habbatum

Kontynuacja losów Anny i Leo, porwanie dziewczyny staje się przyczyną ich rozłąki. Nikt nie wie, jakie zamiary ma Dorothy i dlaczego porwała Annę ? czy jest to zemsta, czy misterna intryga, by zdobyć władzę? Podczas pobytu w miejscu, w którym przetrzymuję ją Dorothy, Anna przechodzi przez proces stania się w pełni Wędrowcem, zyskuje umiejętności, których nie posiadała wcześniej. Gdy Anna próbuje przetrwać i nie zwariować w zamknięciu, Leo z przyjaciółmi robią wszystko, by zlokalizować miejsce jej pobytu i sprowadzić ją do domu. W tym momencie autorka wprowadza do akcji tajemniczego Briana ? kim on jest naprawdę i jaki będzie miał wpływ na losy Anny i Leo?

W tej części autorka rozwinęła motyw Wędrowców, poznajemy więcej szczegółów, historii z przeszłości i to bardzo urozmaiciło książkę. Uważam, że Habbatum jest dużo lepsze niż pierwsza część cyklu, widać, że autorka bardziej dopracowała tę część, na plus też styl autorki, który się rozwinął, nie powiela błędów popełnionych w pierwszej części, a wyciąga z nich wnioski i doskonali swój warsztat. Jak w (prawie) każdej książce znalazłam coś, do czego muszę się przyczepić, tutaj jest to niepotrzebny według mnie motyw trójkąta miłosnego, przez co Anna wyszła na zagubioną i niezdecydowaną dziewczynkę, a nie na silną kobietę, jaką niewątpliwie się staje. Plusów jest tu zdecydowanie więcej, przede wszystkim rozwinięcie motywu Wędrowców ? podział na Eperu i Habbatum, jednocześnie autorka nie zdradziła powodów, dlaczego istnieje taki podział i jak do tego doszło. Kreacja bohaterów i chemia pomiędzy postaciami są świetne, ich relacje momentami aż iskrzą. Lepiej poznajemy postaci drugoplanowe, zwłaszcza Krisa i kobietę, którą pokochał w dalekiej przeszłości. Jednak to, co podobało mi się tu najbardziej, to sposób, w jaki autorka przedstawiła miłość ? jako uczucie, które może jednocześnie dać wielkie szczęście i smutek oraz żal. To bardzo prawdziwe i realne spojrzenie, za które autorka dostała ode mnie wielkiego plusa.

Habbatum to świetna kontynuacja serii, autorka obroniła się przed klątwą drugiego tomu i ta część jest dużo lepsza od Eperu. Książkę świetnie się czyta, pomimo jej rozmiaru. Jest to lekka, pełna emocji książka z gatunku fantasy młodzieżowej, jednak starsi czytelnicy także znajdą w niej coś dla siebie. Zakończenie jest fenomenalne i zapowiada jeszcze więcej emocji w Batawe.

Człowiek ma tylko jedno życie, w którym przeszłości nie można zmienić, a przyszłości nie da się zaplanować w stu procentach. Czasem to co już się wydarzyło lub dopiero mieć miejsce zbyt mocno mogą wpływać na teraźniejszość, która pozwala uczyć się na dawnych błędach i skorygować zamierzenia. Jednak niekiedy przeznaczenie daje szansę jakiej ludzie pragną od zawsze, lecz tylko nieliczni dane jest poznać ją.

Kiedy stoi się u progu dorosłości marzy się o niejednym, dla niektórych los przygotował nie lada niespodziankę, z kategorii tych niewiadomych i niespotykanych. Anna Wilk dostała właśnie taki prezent, a wraz z nim cały pakiet zaskakujących wydarzeń. W ostatnich miesiącach szczęście i łzy przeplatały się z sobą aż nazbyt często, przynależność do plemienia Eperu jest wyróżnieniem, dającym wiele możliwości, ale jak to bywa jest także pewien minus, dający o sobie znać bardzo szybko i dotkliwie - Habbatum. Wrogowie nie przebierają w środkach, a Anna staje się pionkiem w rozgrywce, toczącej się od lat. Dziewczyna znalazła się w sytuacji wydającej się bez wyjścia, jest przetrzymywana w nieznanym sobie miejscu, a ktoś komu ufała zdradził jej zaufanie, pozostała sama na łasce nieprzebierających w środkach przeciwników. Ale czy tak jest naprawdę? Zakochany Leo na pewno zrobi wszystko by ją odnaleźć, lecz nie będzie to łatwe, bo ślady zatarto niezwykle starannie. Szczęśliwe wspólne chwile zdają się być tak odlegle, podobnie jak zwykłe życie. Nie tak łatwo jednak złamać kogoś kto wierzy w siłę miłości i odwiecznego dziedzictwa, którego stało się częścią. Wbrew przeciwnościom Anna i Leo nie poddają się, to co ich łączy uważają za niezwykle silne, ale nieustające poczucie zagrożenie ze strony Habbatum i nowi znajomi nie sprzyjają im. Nie pomagają także także sekrety i niedomówienia, a niektórzy tylko czekają na moment słabości. Czy podejrzenia i niepewność nie zniszczą uczucia tych dwojga? Od samego początku swej znajomości muszą stawiać czoło kolejnym przeciwnościom, nietrudno w takich okolicznościach stracić z oczu bliskiego człowieka, szczególnie gdy przeznaczenie rzuca kolejne wyzwania.

Zaufanie łatwo nadwyrężyć, trudno jest odsunąć od siebie wątpliwości i uwierzyć w szczerość drugiego człowieka. Leo i Anna doświadczyli jednego i drugiego, wiedzą jak smakuje rozczarowanie i co daje nadzieja, ale czy wystarczy to by umieli ochronić swoją miłość i siebie? Przed nimi jeszcze niejedna potyczka z wrogami, a ci uderzają zawsze niespodziewanie i w bolesny sposób.

Druga część prawie zawsze musi zmierzyć się z poprzeczką oczekiwań ustawioną o wiele wyżej niż przy pierwszym tomie. Nim kolejne perypetie bohaterów trafią "pod strzechy" wyobraźnia czytelników nie próżnuje, a autor ma przed sobą niezbyt łatwe zadanie. Ubiegłoroczne "Eperu" zaostrzyło apetyt na kontynuację pod tytułem "Habbatum", szczególnie, że zakończenie dawało pole do popisu dla rozważań w temacie jak potoczy się dalej opowieść. Augusta Docher nie zawiodła oczekiwań i dała czytającym ciąg dalszy, w którym nie brak klimatu z poprzedniej części, ale i nie raz zaskakującego rozwinięcia wątków. Postacie dojrzewają, dokonują zmian w swym życiu, podejmują decyzje, a przede wszystkim uczą się na własnych błędach. Autorka nie tylko podąża znajomymi ścieżkami, ale i dodaje nowe, rzuca na te już znane nowe światło i zaskakuje pomysłami co do dalszych losów bohaterów. Motyw uczuć zręcznie przeplata się z fantastycznym dając w efekcie cykl, w którym nie brak niespodzianek i zagadek. Przed nami trzecia część "Batawe", po jakiej należy spodziewać się intrygującej i na pewno nieprzeciętnej historii.

Jak zakończy się historia Anny i Leo? Na pewno przed nimi jeszcze wiele trudności do pokonania, zwłaszcza, że nie mogą zapomnieć o przeszłości, a to co jest teraz może wpłynąć na bardzo szeroko pojętą przyszłość.W ich przypadku życie to coś więcej niż tylko kilkadziesiąt lat ...

Wędrowcy po raz drugi.

Najbardziej wymagającymi czytelnikami są młodzi ludzie. To w nich powinniśmy zaszczepić miłość do literatury. A nie ma bardziej skuteczniejszego sposobu na opornego czytelnika niż ciekawa i wciągająca książka. Augusta Docher zadebiutowała książką ?Eperu? otwierającą cykl ?Wędrowcy?. Pamiętam, że po przeczytaniu ?Eperu? targało mną tyle emocji, tak wielka chęć poznania dalszych losów bohaterów, że przez długi czas żyłam z wielkim kacem książkowym. Teraz już znam te dalsze losy i mogę powiedzieć tylko jedno ? ?Habbatum? to jeden z najbardziej uzależniających narkotyków jaki kiedykolwiek powstał.

?Eperu są dobrzy, Habbatum źli.?

Każdy elementy fabuły jest niezwykle ważny, dlatego postaram się streścić tylko początek książki i to w taki sposób, by nie ujawnić szczegółów.
Anna została porwana przez Deborę. Chcąc się wydostać z więzienia, do którego trafiła, Anna na pozór udaje posłuszną. Poznaje Briana ? chłopaka, który jej pilnuje. Czy może mu zaufać? Gdy udaje jej się skontaktować z Leo ma nadzieję, że wkrótce odzyska wolność.

?Czas staje w miejscu, całkowicie. Serce przestaje bić, płuca falować, krew krążyć w żyłach? I tylko myśli?
Tylko one nie chcą się poddać i płyną??

Augusta Docher zaskoczyła po raz kolejny. Byłam przygotowana na ?Habbatum? ? wiedziałam, że to będzie jedna z najlepszych książek roku. Jednak po jej przeczytaniu jestem w totalnym szoku. Takiego gradu emocji się nie spodziewałam. Autorka przygotowała dla nas ponad 500 stron czystych emocji rozrywających serce. Chusteczki przy czytaniu są wskazane. ?Habbatum? posiada bardzo ciekawą i oryginalną fabułę, jest przepełniona emocjami, zaskakuje na każdej stronie. ?Habbatum? to głównie połączenie dwóch gatunków literackich: fantasy i ?młodzieżówka?. Jednak można dopatrzeć się elementów powieści new adult ? dość popularny ostatnim czasy gatunek. Ja dopatrzyłam się jeszcze elementów paranormal romance. Nie da się ukryć, że Leo i Anna są Wędrowcami, a więc to postacie poniekąd fantastyczne, a ich uczucie zalicza się do romansu. Tak więc ?Habbatum? idealnie wpasowuje się w pojęcie paranormal romance.

Jeśli chodzi o relację Leo ? Anna i Leo ? Anna ? Brian to nasuwa mi się pewne porównanie, które dotyczy tylko czystej relacji uczuciowej. Hardin ? Tessa, Hardin ? Tessa ? Zed. To właśnie o nich pomyślałam czytając ?Habbatum?. Bohaterowie powieści Anny Todd również byli bardzo emocjonalni z wieloma wzlotami upadkami, kłótniami i sielanką. Tylko mnie nie linczujcie za to porównanie. Leo i Anna to para bardzo burzliwa. Gdy już myślimy, że jest ok, zaraz pojawia się jakieś niedomówienie, które burzyło dotychczasowy stan. Myślę, że nie jestem sama w tym porównaniu, a jeżeli ktoś odczuwa inaczej, cóż? każdy ma prawo do własnej opinii.

?Habbatum? to powieść, która bije swoją poprzedniczkę na głowę. Myślałam, że już bardziej poruszającej powieści nie można napisać. Augusta Docher niczym sadysta bawi się uczuciami czytelników. Gdy na chwilę zdążymy ochłonąć następuje tak nieoczekiwany zwrot akcji, że przeżywamy coś na kształt zawału serca. O ile ?Eperu? było prawdziwą burzą emocjonalną, to ?Habbatum? jest totalnym emocjonalnym kataklizmem. To co dzieje się w tej książce można porównać do jazdy na kolejce górskiej. Początek jest dosyć spokojny, lecz z lekką nutą adrenaliny. Przy pierwszym gwałtownym zjeździe w dół odczuwamy przeszywające emocje. Akcja uspokaja się, gdy nasza kolejka wspina się do góry. I kolejne zawirowanie, kolejny niespodziewany zwrot akcji i cała masa emocji. Autorka w perfekcyjny sposób bawi się uczuciami bohaterów i czytelników.

?Kochać powinno się całym sercem, a nie tylko fragmentem.?

Bohaterowie powieści to nadzwyczaj barwne postacie. Choć tych głównych ? Annę i Leo ? znamy już z poprzedniej części, to nie mogę powiedzieć, że to te same osoby. Następuje w nich pewna zmiana. Chyba najbardziej ulubionymi, a jednocześnie znienawidzonymi momentami w powieści były wszystkie niedomówienia bohaterów, z których robił się niemały sajgon. Czasami miałam ochotę krzyczeć: ?Leo powiedz jej!?, ?Anna posłuchaj go!?, ?Brian nie rób tego!?. To jak autorka wplotła nowego bohatera do powieści zasługuje na wielkie brawa. Choć to nie jedyna nowa postać, to właśnie Brian najbardziej zamieszał w życiu bohaterów.

?Habbatum? to powieść, której czytania nie można przerwać. Mimo obszernej zawartości czyta się ją bardzo szybko. Nie jesteśmy w stanie odłożyć tej książki choćby na chwilę. To uczucie jest nie do opisania. Autorka kończy rozdziały w takich momentach, że nie przeczytanie kolejnego skończyłoby się natychmiastowym osiwieniem. Nie istnieje taka siła, która powstrzymałaby nas przed dalszym czytaniem.

?Czasami nie dostrzegamy pewnych rzeczy, dopóki nie zacznie nam ich brakować. Coś, co pozornie wydaje się doskonałe lub pożądane ponad wszystko, nagle okazuje się nieistotne, a to, co uważaliśmy za oczywistość, za stale obecne w naszym życiu, nagle gdzieś znika. I dopiero wtedy odczuwamy brak, wyrwę w sercu.?

Lubię książki, które wywołują we mnie dużo emocji. Wtedy czuję, że czytam tak naprawdę, a nie tylko przewracam strony. Styl Augusty Docher pokochałam przy czytaniu ?Eperu?, a dzięki ?Habbatum? zagościł już na stałe w moim sercu. Nie wyobrażam sobie, że kolejna część może być jeszcze lepsza, ale wiem, że Augusta Docher zaskoczy nas jeszcze nie raz. To prawdziwy zaszczyt mieć w kraju tak utalentowaną pisarkę.

Książkę polecam wszystkim czytelnikom bez względu na wiek. Choć ?Habbatum? to powieść z gatunku literatury młodzieżowej i fantasy to jestem pewna, że znajdzie uznanie wśród dojrzałych czytelników. ?Habbatum? podsumuję wypowiedzią głównego bohatera Leo: ?Takiego ładunku emocji nie było w żadnym filmie, w którym grałem.?. By była jasność ? w stosunku do ?Habbatum? przekształciłam cytat: ?Takiego ładunku emocji nie było w żadnej książce, którą czytałam.?