Guziki, czyli dwanaście historii o miłości

Powieść Agnieszki Lis ?Guziki? przeczytałam dzięki osobistej rekomendacji samej pisarki goszczącej ostatnio na spotkaniu autorskim , bardzo miłym i przyjemnym zresztą, w moim mieście.
A sama książka - niezwykle klimatyczna, ciepła, emanująca spokojem i dobrem, nasycona ludzkimi emocjami, przepełniona szumem fal i wiatrem wiejącym znad morza.
Jaromira - wynajmująca letnikom pokoje w swojej chacie w Łazach to kobieta z mądrością życiową właściwą ludziom, którzy wiele w życiu przeżyli i doświadczyli - i dobrego, i złego. Pozornie surowa (jak źródłosłów jej imienia), małomówna, ale silna duchem, pełna wewnętrznego ciepła, dobra i miłości, które otaczają ją niczym aureola i udzielają się jej nieprzypadkowym gościom. To dzięki Jaromirze odnajdują oni ?guziki? odpowiednie do ?zapięcia? swoich problemów. A kłopoty, zmartwienia, małe i większe dramaty, z którymi muszą się zmierzyć bohaterowie, są różnorodne, nie potrafią sobie z nimi poradzić, dopóki nie spotkają Jaromiry i nie posłuchają głosu morza, które jest przecież nie tylko niezwykłym powiernikiem cudzych frasunków, trosk i zmartwień, ale przede wszystkim ma cudowną, terapeutyczną, magiczną moc uzdrawiania duszy.
?Guziki? - dwanaście ujmujących, mądrych historii o ludziach, którzy muszą zmierzyć się z własnymi słabościami, ograniczeniami, uporać się z problemami, pokonać życiowe zakręty, odnaleźć miłość, do której prowadzą czasem trudne ścieżki, by wreszcie osiągnąć spokój i poczucie spełnienia.
Historii niedopowiedzianych do końca, otwartych, których zakończenia możemy sami sobie dopisać.
Historii wzruszających, nostalgicznych, skłaniających do refleksji, przemyśleń.
Historii o tym, że dobro ma ogromną moc: ?Bo dobro jest po wielokroć podzielne i niewyczerpane. Rozmnaża się i wraca. I nawet nie potrzebuje pokarmu. To smutek karmi się łzami. Dobro po prostu jest?.

Zatem sięgnijcie po nową książkę Agnieszki Lis, poznajcie wewnętrzną moc Jaromiry, uzdrawiającą siłę morza i ten uspokajający szum fal.

Powieść "Guziki, czyli dwanaście historii o miłości" pozwala czytelnikowi na chwilę zatrzymania, bowiem jej fabuła jest niespieszna, nostalgiczna, traktująca o życiu codziennym jej bohaterów. Jednak w żadnym razie nie jest nudną lekturą.

Mamy tu 12 historii i zarazem interesujący przekrój postaci, jak chociażby: księdza homoseksualistę, prostytutkę czy maltretowaną przez męża kobietę. Każdy z nich ma swoje problemy, każdy szuka jego rozwiązania. Pomóc w tym miały znajdowane tytułowe guziki. Osobiście mnie zawsze takie znalezisko źle się kojarzyło, przynosiło życiowego pecha. Nie wiem może to jakiś przesąd, zabobon, ale nigdy nie zachowywałam znalezionych guzików.

Autorka przybliża nam liczne wewnętrzne rozterki, słabości i ograniczenia bohaterów. Co ciekawe, przysłuchujemy się również ich rozmowom z morzem, które odegra tu jedną z kluczowych ról.

Przyglądamy się także różnym odcieniom miłości, na nowo przypominamy sobie jak ważne miejsce zajmuje w naszym życiu to uczucie. Mimo iż nie raz nas zrani, przysporzy łez, to i tak nie można bez niej żyć.

Agnieszka Lis zagląda w dusze i serca swoich bohaterów, jednocześnie wskazując, jak ważna jest rozmowa lub zwykłe wysłuchanie drugiej osoby bez jej oceniania. Postać Jarominy doskonale się do tego nadawała.

Poszczególne historie sprawiają wrażenie niedokończonych, ale w żadnym razie to nie przeszkadza. Dzięki temu my sami możemy wyciągnąć z nich odpowiednie wnioski.

"Guziki, czyli dwanaście historii o miłości" to klimatyczna, refleksyjna, pełna życiowej mądrości powieść o wierze w miłość i przeznaczenie, o rodzinie, przemijaniu, tęsknocie oraz wielkiej mocy dobra. Jeśli jesteście ciekawi, jakie tajemnice mają do opowiedzenia poszczególne guziki, koniecznie zajrzyjcie na karty tej książki.