Grzesznica

"Istnieją rzeczy zbyt potworne, by je sobie uświadomić."

Ależ niesamowity thriller psychologiczny, całkowicie mnie pochłonął, cudowne uczucie, kiedy przez kilka godzin czytania nie liczy się rzeczywistość, a jedynie historia przybliżana w książce. Wyjątkowo intrygująca fabuła, nie zliczę ile autorka przeprowadza nagłych zwrotów akcji, jak wiele podrzuca fałszywych tropów i lustrzanych odbić do snucia przypuszczeń i domysłów. Mocno dałam się wciągnąć w prowadzoną na wysokim poziomie grę interpretacji zdarzeń, zmieniania punktów widzenia, przeformowywania opinii o kluczowych bohaterach. Potężnie rozbudzona sfera emocjonalna, nieprzewidywalne skrajne przeżycia, pragnienie dotarcia do prawdy kryjącej się za licznymi zmyślnie wykreowanymi tajemnicami, matactwami i kłamstwami.

Mamy wrażenie ciągłego wciskania przycisku rewersu podczas odsłuchiwania taśmy wspomnień głównej bohaterki, nakładania kolejnych warstw półprawd i krętactw mających uniemożliwić dosięgnięcie właściwego sedna sprawy. Z każdym bliższym spojrzeniem pojawiają się nieznane dotąd odcienie okoliczności, mniej lub bardziej wiarygodne, dające się łatwo podważyć lub nie. Kiedy już wydaje się, że łapiemy trwały punkt zaczepienia w opowieści, wówczas autorka sprytnie zmienia kierunek dochodzenia, coś, co przed chwilą było fundamentem, staje się jedynie wypełnieniem, zaś inne elementy, wcześniej pozornie niegodne uwagi, zaczynają wieść prym.

Nie ukrywam, jestem zachwycona powieścią, rewelacyjnie mi się ją czytało, sam fakt, że nie oderwałam się od stron książki nawet na chwilę, świadczy o przeżyciu fascynującej przygody czytelniczej. Jestem pełna uznania dla umiejętności angażowania czytelnika, sugestywnej narracji, która nie tłamsi szczegółami, ale mnóstwo podrzuca do przetworzenia, czyli dostajemy to, co najbardziej fascynuje w thrillerze psychologicznym. Nie możemy wręcz doczekać się, kiedy jeszcze więcej zostanie ujawnione, tak aby wzbogacił się materiał do wielotorowych przemyśleń i poplątanych interpretacji. Zakończenie potwierdza kunszt oddziaływania na wyobraźnię czytelnika, skala mrocznych grzechów przeraża, dla jednych znajdujemy uzasadnienie, dla pozostałych nie.

Cora Bender to młoda kobieta, matka dwuletniego chłopczyka, oddana życiu rodzinnemu, aktywna zawodowo. Jednak już pierwsze wrażenie podpowiada nam, że jest w niej coś niepokojącego i alarmującego. To intuicyjne przeświadczenie potwierdzają tragiczne wydarzenia rozgrywające się podczas słonecznego dnia na rekreacyjnej nadjeziornej plaży. Niespodziewanie, z niewiadomych przyczyn, kobieta rzuca się z nożem na nieznanego wypoczywającego mężczyznę i zabija go. Szaleństwo, obłąkanie, niepoczytalność, wściekłość, furia, amok, co tak naprawdę kryje się za jej przerażającym czynem? Dlaczego sprawiająca wrażenie spełniona matka i żona zachowuje w tak gwałtowny i brutalny sposób? Czemu nie zważa na to, że dziecko staje się świadkiem zbrodni?

bookendorfina.pl

Cora Bender jest dwudziestokilkuletnią matką i żoną. Razem ze swoim mężem pracują w rodzinnej firmie prowadzonej przez jego rodziców. Pozornie mogłoby się wydawać, że kobieta wiedzie szczęśliwe i stabilne życie. Nic bardziej mylnego. Wykonywana przez nią praca często jest niedoceniania. Problem leży nie tylko w parszywych pracodawcach, ale w samej Corze. Nie potrafi odnaleźć radości płynącej z życia i postanawia popełnić samobójstwo. Pierwsza próba kompletnie jej nie wychodzi, jednak nie poddaje się i planuje rodzinny wyjazd nad jezioro, który będzie okazją do kolejnej próby targnięcia się na swoje życie. Jednak i tym razem nie wszystko idzie zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami. Po dotarciu na miejsce i rozłożenia legowiska na plaży dzieję się coś, czego Cora zupełnie się nie spodziewała. Do jej uszu dolatują dźwięki pewnej melodii, co sprawia że, w amoku rzuca się z nożem na mężczyznę znajdującego się na kocu obok.
Kto by przypuszczał, że z pozoru tak dobra kobieta, jak Cora będzie w stanie zrobić coś tak potwornego? Kto by przypuszczał, że jako mała dziewczyna przeżyła istny koszmar?

Książka Petry Hammesfahr zostawiła mnie z mieszanymi uczuciami i totalnym mętlikiem w głowie. Dostałam coś kompletnie innego, od tego czego się spodziewałam. Liczyłam, że fabuła będzie się w dużej mierze skupiać na popełnionym przez główną bohaterkę czynie. Gdyby nie to nastawienie na porywającą i pełną nagłych zwrotów akcję, nie miałabym problemów z oceną tej pozycji. Autorka skupiła się głównie na przeszłości Cory i na tym, co wycierpiała jako dziecko. Opisy jej przeżyć wzbudzają skrajne uczucia, są realistyczne i autentycznie poruszające. Sama zbrodnia staje się wyblakła, przy odkrywaniu i przedstawianiu jej motywu.
Przed zabraniem się do tej książki trzeba liczyć się z tym, że nie będzie to porywająca i niezwykle wciągająca lektura. Choć zdarzyły się chwile, gdy powolne dążenie do prawdy i przebijanie się przez ścianę kłamstw potęgowało moje napięcie. Jednak zbyt długie rozciąganie tego sprawiało, że pojawiało się poirytowanie.
Nie jest to zła książka jest po prostu inna. W kontekście kryminały czy mocnego thrillera się nie sprawdza, ale poza tym to kawałek dobrej literatury. Hammesfahr pokazuje jak wielką rolę w naszym teraźniejszym życiu odkrywa przeszłość. Mimo, że już minęła, to i tak pozostawia wyraźne piętno, od którego nie sposób się uwolnić. I właśnie na tym się skupia.

CORA, COŚ TY ZROBIŁA?
Nikt by się tego po niej nie spodziewał. Cicha kobieta, która zupełnie nie wyróżniała się w tłumie. Przez lata wyzyskiwana w firmie teściów, którzy nie mieli do niej większego szacunku i mąż, który bardziej niż żonę, uwielbiał swoich rodziców. A jednak, zrobiła to. Zabiła mężczyznę z zimną krwią. Od razu przyznaje się do winy, odmawia adwokata oraz wyjaśniania swoich motywów. Jednak, gdy zaczyna się kopać głębiej, mur zaczyna się nadkruszać, a między lawiną kłamstw i obłąkańczych historii, pojawiają się strzępki prawdy. Tylko czy komuś uda się złożyć to wszystko w całość? Czy jej ofiara była przypadkowa, a może wręcz przeciwnie? I co się teraz stanie z Corą?
Trzeba przyznać, że autorka zaserwowała nam tutaj niezwykle złożony portret psychologiczny. Nasza bohaterka jest trudna do zidentyfikowania - czy przemawia przez nią arogancja czy też może trauma? Kiedy mówi prawdę, a kiedy najzwyczajniej w świecie kłamie? Co dzieje się w jej głowie? I chociaż ani trochę Cory nie polubimy, to jednak potrafi ona zafascynować czytelnika, który z zapartym tchem będzie przewracał stronę za stroną, by poznać historię w całości. I historia ta będzie naprawdę wstrząsająca. Pojawiło się sporo ciężkich wątków i przyznam, że z wieloma spotkałam się w książkach po raz pierwszy.
Co z kreacją pozostałych bohaterów? Szczerze mówiąc, że to Cora skrada tutaj show i ciężko jest zwrócić uwagę na kogoś innego. Poza nią wyróżniała się chyba tylko Magdalena, ale o niej Wam nic nie zdradzę. Ją musicie poznać sami.

RUDOLF GROVIAN NIE SPOCZNIE, NIM NIE POZNA PRAWDY?
Rudolf Grovian początkowo myślał, że to sprawa taka, jak setki innych. Jednak im dłużej przesłuchiwał Corę, tym więcej rzeczy zaczęło się nie zgadzać. Pojawiło się wiele zgrzytów i nieścisłości, a cała historia zupełnie nie trzymała się kupy. Policjant nawet nie zauważył, jak bardzo zaangażował się w tę sprawę, jednak czy udało mu się ją doprowadzić do końca? Czy poznał prawdę? Tego nie zdradzę, jednak przyznam, że jego ciekawość i drążenie w sprawie spowoduje, że otrzymamy historię o piekle na ziemi, którego nikt by sobie nawet nie mógł wyobrazić. Pojawią się ludzie, którzy będą twierdzili, że coś w tej sprawie wiedzą, pojawią się też tacy, którzy uparcie będą utrzymywać, że nic nie wiedzą. Jednak, którzy z nich mówią prawdę?
Wielkim plusem tej książki jest ta przeplatanka historii, motywów, wątków, podejrzeń rzucanych przez bohaterów. Dzięki temu czytelnik może się zatracić w śledztwie i próbować rozwikłać je na własny sposób. I mnie autorka wciągnęła w wir tworzenia teorii spiskowych i przyznam, że ostatecznie nie udało mi się przewidzieć prawidłowego przebiegu wydarzeń. A czy Tobie się uda?

STRUKTURA
Książka podzielona jest na całkiem długie, numerowane rozdziały. Prowadzone są one naprzemiennie z dwóch perspektyw - trzecioosobowego narratora, który towarzyszył zarówno Corze, jak i pozostałym bohaterom oraz narratora pierwszoosobowego w postaci Cory, która opowiada nam swoje życie od najmłodszych lat. Trzeba być jednak uważnym, ponieważ brak jakichkolwiek znaków rozdzielających te zmiany i nowy akapit często okazywał się też zmianą perspektywy. Należy przyznać, że ten zabieg miał też swoje zalety - nadawał książce niezwykłego, niepokojącego klimatu. A w połączeniu z intrygującym zakończeniem oraz ze stylem pisania Hammesfahr i jej skłonnościami do zagłębiania się w szare zakamarki ludzkiej psychiki, otrzymałam książkę, o której z pewnością jeszcze długo nie zapomnę.

SERIAL
O książce w Polsce zrobiło się głośno ze względu na serial, jaki powstał na jej podstawie. Wiedziona ciekawością obejrzałam już pierwszy odcinek i szczerze przyznam, że nie wiem, czy obejrzę kolejne. Dlaczego? Pojawiło się sporo zmian i jak te w personaliach rozumiem (łatwiej je zapamiętać), tak przykładowo rozbudowanie wątku policjanta w bardzo niesmaczny sposób tylko zniechęciło mnie do oglądania dalszych odcinków. Podobno tych zmian jest jeszcze więcej, więc muszę się jeszcze zastanowić, czy aby na pewno chcę je poznać. Jak na razie mam wrażenie, że książka jest zdecydowanie lepiej napisana niż serial.

PODSUMOWUJĄC
Grzesznica to niezwykle intrygująca opowieść o życiu i piekle, które zbyt często występują jednocześnie. Niepokojący klimat, nietypowa bohaterka i wycieczka w przerażające odmęty ludzkiej psychiki oraz ciężkie wątki związane z traumą. Jest to książka, która zdecydowanie spodoba się miłośnikom thrillerów psychologicznych i zgrabnie ułożonych linii fabularnych. Petra Hammesfahr zdecydowanie potrafi zainteresować czytelnika i wciągnąć go w wir wydarzeń, gdzie będzie próbował pozbierać wszystkie elementy układanki. Może akcja nie jest specjalnie porywista, jednak mimo wszystko ciężko się od tej książki oderwać. Jak myślisz, rozwikłasz tę zagadkę szybciej niż Grovian?