W 1932 roku wyrusza kolejna wyprawa antarktyczna. Naukowcy nie tylko chcą odszukać to, co poprzednią ekipę tak podekscytowało i wystraszyło jednocześnie, lecz także dowiedzieć się, co się stało z pierwszą grupą. Podczas podróży marynarze i badacze snują opowieści o tym, co zobaczyli poprzednicy. Szef wyprawy przypomina sobie o dzienniku, który podarował mu tajemniczy mężczyzna przed wyruszeniem w podróż. Zapiski rzucają nowe światło na wyprawę, która wróciła do domu przerażona i nigdy więcej nie chciała wspominać o swoich antarktycznych podbojach.
Góry szaleństwa Adama Fydy to komiks na podstawie opowieści Lovecrafta. Autor tekstu i ilustracji w kilku kadrach zamknął historię, która wyróżnia się klimatem, a groza z niej bijąca do dziś przyprawia o ciarki.
Fabuła opowiada o nowej wyprawie antarktycznej, która chce odszukać znalezisko poprzedników. Może ono wnieść wiele do ówczesnej nauki. Podróż jest pełna tajemnic ? co okryła pierwsza ekipa? Co ich wystraszyło? Co się z nimi stało? Kolejni badacze muszą nie tylko dokończyć wykopaliska, lecz także dowiedzieć się, jak zakończyła się pierwsza wyprawa.
Klimat komiksu jest świetny. Opowieść jest pełna tajemniczości, grozy znanej z klasyki tego gatunku. W fabule znajdziemy elementy science fiction, są też mrożące krew w żyłach kadry, które fundują czytającym ciarki na plecach. Trzeba przyznać, że atmosfera została uchwycona wyjątkowo dobrze.
Komiks ma bardzo ładne ilustracje. Są kolorowe, szczegółowe i klimatyczne. Autor dopracował je w najmniejszych detalach. Można poczuć mroźną pogodę, którą widać na kartach, a także przenieść się w przeszłość dzięki nieco inaczej barwionym kadrom. Świetnie się to ogląda i równie dobrze czyta.
Tekst jest interpretacją historii Lovecrafta. Nie było to łatwe zadanie w zaledwie kilku kadrach przekazać coś, co ma styl nie do podrobienia. Adamowi Fydzie się to udało. Świetnie oddał grozę, tajemniczość tej opowieści. Sprawił, że stała się ona jeszcze bardziej atrakcyjna dzięki nowej formie. Aż trudno uwierzyć, że to jego debiut komiksowy.
Jedynym zarzutem, który mam wobec komiksu, to interpunkcja. Zabrakło mi w kilku miejscach przecinków. Do tego mogłabym się przyczepić, jednak tak naprawdę przy tak wciągającej fabule trudno jest zatrzymywać się przy brakujących przecinkach.
Góry szaleństwa podobały mi się fabularnie i wizualnie. To świetny komiks, ciekawa interpretacja znanej opowieści. Będę śledzić twórczość tego autora, bo czuję, że jeszcze nieraz może mnie zaskoczyć.
książka 
