Gdzie księżniczek brak cnotliwych

„Gdzie księżniczek brak cnotliwych”. No właśnie, gdzie? Jak to, nie wiesz? Wszak nigdzie indziej, jak w prozie Artura Baniewicza, noszącej właśnie takowy, intrygujący tytuł. A cóż ta intryga w sobie kryje? Debren z Dumayki ma przed sobą kolejne zadanie do wykonania. Zresztą nie tylko on, bo miesza się w to i Lenda, i Zbrhl, i ich nowi przyjaciele z oberży o jakże pięknej i zacnej nazwie „Cnotka”. Mianowicie Yeżyn i Petunka. A właściwie to ci ostatni są przyczyną nowych kłopotów maguna Debrena. Bo nad „Cnotką” ciąży wielowiekowa klątwa, której to nieustannego trwania strzeże gryf, ale i głodni pieniędzy wieśniacy. Bo klątwa, jakby nie patrzeć, to dla nich dodatkowy dochód... Mija jednak 202 lata od ustanowienia na to miejsce tej podłej klątwy, a nasi bohaterowie mają niepowtarzalną okazję, by ją zdjąć. Jednak, czy to aby na pewno takie łatwe? I czy bezpieczne? Na pewno mozolne... A świadczy o tym grubość tomu, który jak zwykle w przypadku Baniewicza, ciekawi. Ciekawi, intryguje, wkręca w kołowrót zdarzeń. Choć niesamowite jest to, jak ten pisarz zdolny jest do rozciągania niby tak krótkiej historyjki. Niby banalnej, lecz banalna nie jest. Jest przyjemna. A taka powinna być literatura rozrywkowa.