Fundacja i Ziemia (twarda)

To byłby dobry układ. Rozu­miem, że przy wyra­ża­niu myśli macie zwy­czaj uży­wać pierw­szej sylaby nazwi­ska, więc nie obrażę się, jeśli od czasu do czasu powiesz mi ,,Trev". Mimo to będę się czuł znacz­nie lepiej, jeśli posta­rasz się jak naj­czę­ściej zwra­cać się do mnie peł­nym nazwi­skiem. W zamian za to ja będę ci mówił ,,Bliss". Przy­glą­dał się jej badaw­czo, jak zawsze, kiedy ją spo­ty­kał. Jako jed­nostka była młodą, dwu­dzie­sto­pa­ro­let­nią kobietą. Jen­dak jako część Gai miała wiele tysięcy lat. Nie miało to wpływu na jej wygląd, ale miało wpływ na spo­sób, w jaki nie­kiedy mówiła, i na atmos­ferę, która ją ota­czała. Czy chciałby, żeby tak samo było z każ­dym czło­wie­kiem? Nie! Na pewno nie, a jed­ - Przejdę do sedna - powie­działa Bliss. - Mówi­łeś, że pra­gniesz zna­leźć Zie­mię... - Mówi­łem o tym Domowi - rzekł Tre­vize, zde­cy­do­wany nie ule­gać Gai i nie rezy­gno­wać łatwo ze swo­jego punktu widze­nia. - Ow­szem, ale mówiąc o tym Domowi, mówi­łeś tym samym Gai, każ­dej jej czę­ści, a więc rów­nież, na przy­kład, mnie. - Sły­sza­łaś, jak o tym mówi­łem? - Nie, bo cię nie słu­cha­łam, ale gdy­bym póź­niej chciała, mogła­bym sobie przy­po­mnieć wszystko, co powie­dzia­łeś. Zostawmy to, pro­szę, i idźmy Mówi­łeś, że pra­gniesz zna­leźć Zie­mię, i upie­ra­łeś się, że to ważne. Nie rozu­miem, dla­czego to takie ważne, ale skoro masz dar traf­nego wnio­sko­wa­nia, to ja-my-Gaja musimy przy­jąć, że jest tak, jak mówisz. Jeśli ta misja ma klu­czowe zna­cze­nie dla two­jej decy­zji w spra­wie Gai, to ma rów­nież klu­czowe zna­cze­nie dla samej Gai, a w związku z tym Gaja musi pole­cieć z tobą, choćby po to tylko, by pró­bo­wać zapew­nić ci ochronę. - Kiedy mówisz, że Gaja musi pole­cieć ze mną, masz na myśli sie­bie, prawda? - Jestem Gają - odparła po pro­stu Bliss. - Ale jest nią też wszystko inne na tej pla­ne­cie. Dla­czego zatem musisz to być ty? Dla­czego nie mia­łaby pole­cieć ze mną jakaś inna cząstka Gai? - Dla­tego, że chce lecieć z tobą Pel, a on nie byłby szczę­śliwy, gdyby pole­ciała z wami jakaś inna cząstka. Pelo­rat, który dotąd sie­dział dys­kret­nie na krze­śle w innym końcu pokoju (ple­cami - jak zauwa­żył Tre­vize - do swej holo­gra­ficz­nej podo­bi­zny), powie­dział łagod­nie: - To prawda, Golan. Bliss jest moją czę­ścią Gai. Bliss nagle się uśmiech­nęła. - To nawet pod­nie­ca­jące być oce­nia­nym w ten spo­sób, choć, oczy­wi­ście, taki styl myśle­nia jest mi zupeł­nie obcy. - No dobrze, zasta­nówmy się. - Tre­vize zało­żył ręce na kark i prze­chy­lił się z krze­słem do tyłu. Cien­kie nóżki zaskrzy­piały ostrze­gaw­czo, więc doszedł do wnio­sku, że mebel nie wytrzyma takiej zabawy, i szybko opu­ścił go na cztery nogi. - Czy jeśli opu­ścisz Gaję, na­dal będziesz jej czę­ścią? - Nie­ko­niecz­nie. Mogę się od niej oddzie­lić, na przy­kład gdyby wyglą­dało na to, że grozi mi nie­bez­pie­czeń­stwo, któ­rego skutki mogłyby dotknąć Gaję, albo gdyby był po temu inny ważny powód. Sta­łoby się tak jed­nak tylko w wyjąt­ko­wej sytu­acji. Nor­mal­nie będę na­dal czę­ścią Gai. - Nawet jeśli zro­bimy skok przez nad­prze­strzeń? - Nawet wtedy, cho­ciaż to tro­chę skom­pli­kuje sprawy. - Nie mogę powie­dzieć, żebym się z tego cie­szył. - Dla­czego? Tre­vize zmarsz­czył nos, jakby poczuł przy­kry zapach. - Gdyż jeśli zro­bię czy powiem na swoim statku cokol­wiek, co zoba­czysz czy usły­szysz, zoba­czą to czy usły­szą wszy­scy na Gai. - Jestem Gają, więc Gaja usły­szy, zoba­czy i poczuje wszystko, co ja usły­szę, zoba­czę i poczuję. - No wła­śnie. Nawet ta ściana zoba­czy to, usły­szy i poczuje. Bliss spoj­rzała na ścianę, którą wska­zy­wał, i wzru­szyła ramio­nami. - Tak, ta ściana też. Jej świa­do­mość jest bar­dzo nie­wielka, więc czuje ona i rozu­mie bar­dzo nie­wiele, ale przy­pusz­czam, że jej reak­cją na to, o czym teraz mówimy, są na przy­kład jakieś zmiany na pozio­mie wewnątrz­a­to­mo­wym, które umoż­li­wiają jej zespo­le­nie się z Gają w bar­dziej celo­wym dzia­ła­niu dla wspól­nego dobra. - A jeśli zależy mi na intym­no­ści? Może nie życzę sobie, żeby ta ściana wie­działa, co robię czy mówię? Bliss była wyraź­nie ziry­to­wana. Wtedy nagle wtrą­cił się Pelo­rat: - Słu­chaj, Golan, nie chcę się mie­szać, bo nie wiem zbyt wiele o Gai, ale jestem już tro­chę z Bliss i wydaje mi się, że zorien­to­wa­łem się co nieco w tym wszyst­ Jeśli jesteś w tłu­mie na Ter­mi­nu­sie, to widzisz i sły­szysz wiele rze�